|
| | | |
Στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες η Νέα Βύσσα Ορεστιάδας για τη μεγαλύτερη πλεξούδα σκόρδων
Αλεξανδρούπολη.-
Μία θέση στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες κατέκτησε η Νέα Βύσσα
Ορεστιάδας, πλέκοντας τη μεγαλύτερη πλεξούδα σκόρδων παγκοσμίως,
συνολικού μήκους 612 μέτρων και 70 εκατοστών, καταρρίπτοντας το
υφιστάμενο ρεκόρ των 255 μέτρων που κατείχε η Ουγγαρία.
Η Δήμητρα Αθανάσοβα Τζορίδου, κάτοικος Ν. Βύσσας, χρειάστηκε
περίπου 16 ώρες και 20.000 σκόρδα, περισσότερους από δύο τόνους, για
να σχηματιστεί η ενιαία πλεξούδα των 612 μέτρων και 70 εκατοστών.
«Ήταν πάρα πολύ δύσκολη εμπειρία. Ευτυχώς τα καταφέραμε. Τα πήγαμε
πάρα πολύ καλά. Περάσαμε το Ρεκόρ Γκίνες και το προσπεράσαμε με αρκετά
μέτρα», δήλωσε μετά την ολοκλήρωση του δύσκολου εγχειρήματος η κ.
Τζορίδου, που αν και ήταν εκείνη που το έφερε εις πέρας δεν παρέλειψε
να ευχαριστήσει όλους όσοι συνέβαλαν στην προσπάθεια και τη στήριξαν.
«Σήμερα γιορτάζει όλη η Βύσσα και πιστεύω ότι το αξίζει. Θέλω να
ευχαριστήσω όλον τον κόσμο, για την υποστήριξη. Τους φίλους μου, το
σύλλογο, στην οικογένειά μου, το Επιμελητήριο Έβρου, το συνεταιρισμό
σκορδοπαραγωγών», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Το σκεπτικό διεκδίκησης μίας θέσης στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες
παρουσίασε ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Έβρου, Χριστόδουλος Τοψίδης.
«Η διοίκηση του Επιμελητηρίου αποφασίσαμε στο πλαίσιο της «Alexpo
2018» να προβάλλουμε ένα προϊόν του Νομού Έβρου και αυτό είναι ένα
προϊόν που ξεχωρίζει στην περιοχή μας, το σκόρδο της Ν. Βύσσας.
Απευθυνθήκαμε στον αγροτικό συνεταιρισμό παραγωγής, επεξεργασίας,
εμπορίας σκόρδου της Ν. Βύσσας και σε συνεργασία στείλαμε το έγγραφό
μας στο Γκίνες. Η προσπάθεια ήταν στα 300 μέτρα αλλά επειδή είχαμε
αρκετά σκόρδα συνεχίσαμε μέχρι να τελειώσουν όλα», δήλωσε ο κ.
Τοψίδης, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι «μ' αυτή την προσπάθεια πλέον
το σκόρδο της Ν. Βύσσας καταγράφεται παγκοσμίως και όλες οι μεγάλες
αγορές θα μπορούν μέσω του διαδικτύου να το αναζητούν».
Ο πρόεδρος του αγροτικού συνεταιρισμού παραγωγής, επεξεργασίας και
εμπορίας σκόρδου Ν. Βύσσας, Αναστάστιος Γιακμοκλίδης, που διέθεσε τις
20.000 σκόρδα, υπογράμμισε πως «στη Βύσσα παράγεται το 60-70% της
ελληνικής παραγωγής σκόρδου ανά την Ελλάδα. Είναι ένα πολύ ποιοτικό
προϊόν στο οποίο προσπαθούμε να δώσουμε ένα brand name».
Επίσης , ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και
Ανάπτυξης της Π.Ε. Έβρου, Πασχάλης Παπαδάκης, έκανε ειδική μνεία στα
ποιοτικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου προϊόντος. «Πριν τρία
χρόνια, και σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Ορεστιάδας, κάναμε
ανάλυση και σύγκριση του σκόρδου Ν. Βύσσας με πέντε άλλα σκόρδα τόσο
εγχώρια όσο και εξωτερικού. Διαπιστώθηκε ότι τα ποιοτικά
χαρακτηριστικά του είναι τα καλύτερα, ενώ η ουσία αλλισίνη που βοηθάει
σε πάρα πολλές ασθένειες, είναι πολύ περισσότερη σε ποσότητα και
ποιότητα σ' αυτό το σκόρδο, που θα έπρεπε ήδη να είναι Π.Ο.Π.»
Σημειώνεται πως, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, που
πραγματοποιήθηκε στον χώρο της έκθεσης «Alexpo 2018» στο λιμάνι της
Αλεξανδρούπολης, τα 20.000 σκόρδα, που αντιστοιχούν σε καλλιέργεια
περίπου δύο στρεμμάτων, διενεμήθησαν στους πολυάριθμους επισκέπτες
της έκθεσης, η αυλαία της οποίας έπεσε με την κατάκτηση της
σημαντικής αυτής διάκρισης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|