|
| | | |
Ελληνική καινοτομία
Ο«Έξυπνος» κάδος ανακυκλώνει μόνος του τα απορρίμματα
Αθήνα.-
Μπορεί ένας κάδος να κάνει μόνος του ανακύκλωση; Φυσικά, απαντά η
τετραμελής ομάδα που δημιούργησε τον «έξυπνο» κάδο και κέρδισε το
δεύτερο βραβείο στον 2ο Μαραθώνιο Καινοτομίας . Ο Βύρων
Βασιλειάδης, Κώστας Κάβουρας, ο Σωτήρης Κάβουρας κι ο Γιάννης Λίτσιος
είναι οι εμπνευστές του SMART.
Όπως δηλώνει ο κ. Βασιλειάδης, «ο "έξυπνος" κάδος
αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαλογής και διαχείρισης
ανακυκλώσιμων απορριμμάτων. Πρόκειται για μια πρωτότυπη, καινούργια
μέθοδο, η οποία επικεντρώνεται στην πηγή. Δηλαδή τα διάφορα στάδια
ανακύκλωσης πρέπει να διαχωριστούν από την πρώτη στιγμή κι όχι στο
εργοστάσιο. Εμείς θελήσαμε να ασχοληθούμε με το θέμα της ανακύκλωσης,
διότι έχουμε διαπιστώσει ότι γίνεται με λάθος και καθόλου αποδοτικό
τρόπο. Εξάλλου, η βελτίωση της διαχείρισης των απορριμμάτων μπορεί να
αποφέρει σημαντικά οφέλη για το περιβάλλον, το κλίμα, την ανθρώπινη
υγείας και την οικονομία».
Το «Smart» αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαλογής και
διαχείρισης ανακυκλώσιμων απορριμμάτων με τις εξής δυνατότητες:
1. Διαλογή στην πηγή. Με την χρήση τεχνητής νοημοσύνης ο «έξυπνος»
κάδος αντιλαμβάνεται το υλικό του ανακυκλώσιμου απορρίμματος (γυαλί,
πλαστικό, μέταλλο) και με μηχανική κίνηση το απορρίπτει ή το συλλέγει
στον αντίστοιχο κάδο. Απορρίμματα που δεν συγκαταλέγονται στα παραπάνω,
απορρίπτονται ως σύμμεικτα σε ξεχωριστό κάδο.
2. Έλεγχος πληρότητας των κάδων συλλογής. Με την χρήση αισθητήρα
τύπου SONAR, η συσκευή μεταφέρει σε πραγματικό χρόνο την πληροφορία
κάθε κάδου σε ένα κέντρο ελέγχου.
3. Ανταποδοτικά οφέλη. Με χρήση αισθητήρα η συσκευή μπορεί να
καταγράψει τον χρήστη που χρησιμοποίησε το σύστημα πιστώνοντάς του
πόντους ανακύκλωσης. Οι προσωπικοί η εταιρικοί πόντοι που κερδίζονται
μπορούν να αξιοποιηθούν ως κριτήριο για ανταποδοτικά οφέλη όπως για
παράδειγμα, μείωση δημοτικών τελών, εκπτώσεις στην τοπική αγορά κτλ.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|