 |
|
|  |  |  | 
Παγκοσμιοποίηση σημαίνει Παγκόσμια Δικτατορία
Γράφει απο την Ξάνθη ο Γιώργος Δημητράκης
Η παγκοσμιοποίηση είναι η μεγαλύτερη εις την παγκόσμια ιστορία απάτη, έγκλημα και ανοσιούργημα απέναντι της ανθρωπότητας. Διότι ισοπεδώνει και καταλύει τα πάντα, κοινωνίες, λαούς, πολιτισμούς, ηθικές αρχές και αξίες, ήθη και έθιμα, θρησκείες, πολιτεύματα, ιδεολογίες, πολιτικά συστήματα, κράτη και έθνη. Συγκεντρώνει εις τα χέρια μόνον μερικών αγνώστων, υπό τον μανδύα τώρα πολυεθνικών εταιρειών, τον μόχθο και τον πλούτο των λαών της ανθρωπότητας.
Η παγκοσμιοποίηση καταλύει την ελεύθερη έκφραση και βούληση των ανθρώπων, ελέγχει δια ενός υπερσύχρονου συστήματος παρακολούθησης τα πάντα, κάθε ενέργεια και έκφραση των ανθρώπων, και εγκαθιδρύει μια αόρατη Παγκόσμια Διακυβέρνηση υποτάσσοντας σε αυτήν τις τοπικές κυβερνήσεις, κοινοβούλια και ΜΜΕ τα οποία υποβιβάζονται εις τον ρόλο του περιφερειακού τοποτηρητή και προπαγανδιστή. Πρόκειται για την πιο στυγνή και βάρβαρη Δικτατορία που θα αντιμετωπίσει εντός ολίγου όλη η ανθρωπότητα, και η οποία όχι μόνον θα είναι ακατάλυτη, αλλά παράλληλα θα επιφέρει απάνθρωπη ένδεια εις τον πλανήτη, ταπείνωση, ευτελισμό χείριστης μορφής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και συνείδησης που ποτέ δεν έχει ζήσει μέχρις σήμερα η ανθρωπότητα.
Με την παγκοσμιοποίηση και ψηφιοποίηση οδεύουμε σε μία Παγκόσμια Δικτατορία που στοχεύει την ολοκληρωτική κατάλυση της παλίντονος αρμονίας που προκύπτει από την ισορροπία των αντιθέσεων, αυτής της έννοιας κάθε Πολιτισμού ο οποίος είναι προϊόν της ζωοφόρου αντινομίας, και το αποτέλεσμα αυτού που προκύπτει, κατά τον Ηράκλειτο, μέσα από την σύγκρουση των αντιθέτων και την σύνθεση των αντιθέσεων μέσα εις το αείζωον και αεί υπάρχον σύμπαν.
Οι ήδη αναίσθητες, ανάλγητες και μισολιπόθυμες κοινωνίες των ανεπτυγμένων χωρών παρακολουθούν με απάθεια ή αδιαφορία τα δραματικά τεκταινόμενα σε πολλές χώρες του πλανήτη π.χ. Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράν, Ιράκ, Λιβύη, Παλαιστίνη, Συρία, Βόρεια Αφρική, Βενεζουέλα, Βολιβία κ.α., ως συνέπεια της ανάμειξης των δυτικών κυβερνήσεων που ενεργούν ως πιόνια, εκτελεστικά όργανα και εντολοδόχοι αυτής της Παγκοσμιοποίησης.
Όπως είναι γνωστόν, ήδη σε μερικές χώρες, όπως π.χ. Μπαγκλαντές, Βιετνάμ κ.α. από Πολυεθνικές Εταιρείες θεσμοθετούνται μισθοί 7 cent του Ευρώ την ώρα, δηλαδή μισθοί εκμετάλλευσης και έσχατης ένδειας, ανέχειας, ταπείνωσης και εξαθλίωσης της ανθρώπινης ύπαρξης, της υποταγής των ανθρώπων σε ένα αόρατο σύστημα διακυβέρνησης του πλανήτη. Ένα αόρατο σύστημα που ευθύνεται για τις κατευθυνόμενες τοπικές συρράξεις, πολιτικές και πολεμικές αναμείξεις και επιθέσεις με εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους, ολέθριες καταστροφές και ισοπεδώσεις οικισμών, αναστατώσεις και διχασμούς μεταξύ των λαών, οι οποίοι για να σωθούνε και για να εξασφαλίσουν το ελάχιστο της ανθρώπινης επιβίωσης υποχρεώνονται σε εγκατάλειψη των χωρών τους. Εκ του λόγου αυτού ολέθριες για τον μέλλον της ανθρωπότητας θα είναι οι τεράστιες μετακινήσεις πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι θα ξεσηκωθούν και θα κατακλύσουν τους ορίζοντες και κυρίως τις χώρες εκείνες που ευθύνονται για την ανθρώπινη κατάντια και τραγωδία. Θα εκδικηθούν και θα φέρουν την αναρχία και το χάος εις τον πλανήτη, κυρίως εις τις χώρες που πρωτοστάτησαν(-ούν) εις την στήριξη και εμπέδωση της στυγνής Δικτατορίας της Παγκοσμιοποίησης, η οποία θα στιγματίσει την πιο βάρβαρη περίοδο της Παγκόσμιας Ιστορίας.
Ο αμερικανός ιστορικός Χάουαρτ Ζίν που πέθανε το 2010 σε ηλικία 87 ετών είπε: «Αν δεν γνωρίζουμε την Ιστορία, είμαστε κρέας για τους σαρκοφάγους πολιτικούς, για τους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους που προμηθεύουν το πιο ακονισμένο μαχαίρι».
Η ανθρωπότητα έφθασε εις το κρίσιμο σημείο που πέφτει, που σημαίνει ότι είναι το σημείο που μπορεί να δει περισσότερα. Οι κοινωνίες των ανεπτυγμένων χωρών και οι κυβερνήσεις τους οφείλουν να γνωρίζουν ότι όχι τα πολλά είναι ισχυρά και δυνατά, αλλά τα ολίγα, και εκ του λόγου αυτού πρέπει να γνωρίζουν από την Ιστορία, ότι αυτά τα ολίγα σε μία περίοδο της παγκόσμιας αναστάτωσης θα αποβούν πιο ισχυρά και καθοριστικά για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος που δεν σκέπτεται, δεν φιλοσοφεί, δεν είναι ελεύθερος. Χειραγωγείται, καθοδηγείται, δουλοποιείται. Εν κατακλείδι οι σκέψεις ενός ανθρώπου δεν μένουν για καιρό μυστικές, οι πράξεις του τον φανερώνουν
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
