Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Αν αυτό ήταν η ζωή; Τότε άλλη μια φορά!»

Ίρβιν Γιάλομ

 



Εκδ. «Άγρα»

Όταν η αγάπη κυριαρχεί, τότε τα άλλα έχουν μηδαμινή σημασία.

Ο Ίρβιν Γιάλομ, πασίγνωστος ψυχοθεραπευτής, περιγράφει, στα 90 του χρόνια, τον δρόμο που διέτρεξε στη ζωή του. Οι διηγήσεις του εμφορούνται από μια ταπεινόφρονα στάση.  Οι ιδέες και ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους του αγγίζουν βαθειά τον αναγνώστη, που θα ήθελε, όλοι όσοι δηλώνουν Χριστιανοί, να εφαρμόζουν την εντολή της αγάπης που ξεχειλίζει στα πολλαπλά έργα του Γιάλομ.

Είναι καθησυχαστικό να πιστεύει κανείς ότι ο Θεός έχει  

              ένα σκοπό για μας, ενώ στους ανθρώπους που δεν πιστεύουν

           προκαλεί ίλιγγο η επίγνωση ότι οφείλουν να πετάξουν οι ίδιοι

           ένα κλαδί στον εαυτό τους. Πόσο θα τους ανακούφιζε να       

           γνωρίζουν ότι κάπου το σύμπαν υπάρχει ένας αυθεντικός, απτός

           σκοπός ζωής!                                                                    σ.279          

              

    Είδα τον αυτοκράτορα γυμνό, άκουσα τα μυστικά πάρα πολλών

    ανθρώπων που βρίσκονταν σε πολύ υψηλές θέσεις και ξέρω ότι

           κανείς δεν είναι άτρωτος μπροστά την απόγνωση και στη λαχτάρα

           για ένα θεϊκό χάδι.                                                                 σ.206

             

   Στο νου μου ήρθαν οι πολλές γενιές ιερέων που είχαν ακούσει

  εξομολογήσεις κι άρχισα να φαντάζομαι όλα όσα  μπορεί να είχαν

          ακούσει - πόσες τύψεις, πόση ντροπή, πόσες ενοχές.  Ένιωσα ζήλια

          γι' αυτούς τους ανθρώπους του Θεού. Ζήλεψα την ικανότητά τους

          να αναγγέλλουν σε όσους υποφέρουν: "Συγχωρεμένος". Πόσο μεγάλη ¨

          θεραπευτική δύναμη! Οι δικές μου ικανότητες μου φαίνονται μηδαμινές. 

                                                                                                              σ. 313  

               

   Πολύ σπάνια έχω ακούσει ψυχοθεραπευτές να παραπονούνται 

               ότι η ζωή τους δεν έχει νόημα. Ζούμε ζωές στην υπηρεσία των

         άλλων και το βλέμμα μας είναι στραμμένο στις ανάγκες τους.

         Για μάς είναι ευχαρίστηση ότι μόνο να βοηθάμε  τους θεραπευόμενους

         ν' αλλάξουν, αλλά και να ελπίζουμε πως οι αλλαγές τους θα εξαπλωθούν

         με κυματισμούς και θα μπορέσουν ν' αγγίξουν κι άλλους ανθρώπους.  σ. 380    

              

Αναλογίζομαι τι ρόλο παίζει η αγάπη στο δικό μου επάγγελμα.

            Συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν έχω χρησιμοποιήσει τη λέξη

         "αγάπη" ή τη λέξη "συμπόνια" αναφερόμενος στην ψυχοθεραπευτική

          πράξη - ούτε μια φορά, είναι μια τεράστια παράλειψη, την οποία

         θα ήθελα τώρα να διορθώσω, γιατί ως ψυχοθεραπευτής βιώνω

         συστηματικά στη δουλειά μου αγάπη και συμπόνια και κάνω ό,τι μπορώ

         για να βοηθήσω τους θεραπευόμενους ν' απελευθερώσουν την αγάπη

         και τη γενναιοδωρία τους προς τους άλλους.                          σ. 381


 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία