Όταν η αγάπη κυριαρχεί, τότε τα άλλα έχουν μηδαμινή σημασία.

Ο Ίρβιν Γιάλομ, πασίγνωστος ψυχοθεραπευτής, περιγράφει, στα 90 του χρόνια, τον δρόμο που διέτρεξε στη ζωή του. Οι διηγήσεις του εμφορούνται από μια ταπεινόφρονα στάση.  Οι ιδέες και ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους του αγγίζουν βαθειά τον αναγνώστη, που θα ήθελε, όλοι όσοι δηλώνουν Χριστιανοί, να εφαρμόζουν την εντολή της αγάπης που ξεχειλίζει στα πολλαπλά έργα του Γιάλομ.

Είναι καθησυχαστικό να πιστεύει κανείς ότι ο Θεός έχει  

              ένα σκοπό για μας, ενώ στους ανθρώπους που δεν πιστεύουν

           προκαλεί ίλιγγο η επίγνωση ότι οφείλουν να πετάξουν οι ίδιοι

           ένα κλαδί στον εαυτό τους. Πόσο θα τους ανακούφιζε να       

           γνωρίζουν ότι κάπου το σύμπαν υπάρχει ένας αυθεντικός, απτός

           σκοπός ζωής!                                                                    σ.279          

    Είδα τον αυτοκράτορα γυμνό, άκουσα τα μυστικά πάρα πολλών

    ανθρώπων που βρίσκονταν σε πολύ υψηλές θέσεις και ξέρω ότι

           κανείς δεν είναι άτρωτος μπροστά την απόγνωση και στη λαχτάρα

           για ένα θεϊκό χάδι.                                                                 σ.206

   Στο νου μου ήρθαν οι πολλές γενιές ιερέων που είχαν ακούσει

  εξομολογήσεις κι άρχισα να φαντάζομαι όλα όσα  μπορεί να είχαν

          ακούσει - πόσες τύψεις, πόση ντροπή, πόσες ενοχές.  Ένιωσα ζήλια

          γι' αυτούς τους ανθρώπους του Θεού. Ζήλεψα την ικανότητά τους

          να αναγγέλλουν σε όσους υποφέρουν: "Συγχωρεμένος". Πόσο μεγάλη ¨

          θεραπευτική δύναμη! Οι δικές μου ικανότητες μου φαίνονται μηδαμινές. 

                                                                                                              σ. 313  

   Πολύ σπάνια έχω ακούσει ψυχοθεραπευτές να παραπονούνται 

               ότι η ζωή τους δεν έχει νόημα. Ζούμε ζωές στην υπηρεσία των

         άλλων και το βλέμμα μας είναι στραμμένο στις ανάγκες τους.

         Για μάς είναι ευχαρίστηση ότι μόνο να βοηθάμε  τους θεραπευόμενους

         ν' αλλάξουν, αλλά και να ελπίζουμε πως οι αλλαγές τους θα εξαπλωθούν

         με κυματισμούς και θα μπορέσουν ν' αγγίξουν κι άλλους ανθρώπους.  σ. 380    

Αναλογίζομαι τι ρόλο παίζει η αγάπη στο δικό μου επάγγελμα.

            Συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν έχω χρησιμοποιήσει τη λέξη

         "αγάπη" ή τη λέξη "συμπόνια" αναφερόμενος στην ψυχοθεραπευτική

          πράξη - ούτε μια φορά, είναι μια τεράστια παράλειψη, την οποία

         θα ήθελα τώρα να διορθώσω, γιατί ως ψυχοθεραπευτής βιώνω

         συστηματικά στη δουλειά μου αγάπη και συμπόνια και κάνω ό,τι μπορώ

         για να βοηθήσω τους θεραπευόμενους ν' απελευθερώσουν την αγάπη

         και τη γενναιοδωρία τους προς τους άλλους.                          σ. 381