|
| | | |
Παγκόσμια Τράπεζα
Οι γυναίκες παγκοσμίως έχουν μόνο τα τρία τέταρτα των δικαιωμάτων που
έχουν οι άνδρες
Ουάσιγκτον.-
Οι γυναίκες παγκοσμίως έχουν μόνο τα τρία τέταρτα των δικαιωμάτων που
έχουν οι άνδρες, σύμφωνα με μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας που δόθηκε
στη δημοσιότητα, στην οποία επισημαίνεται ότι αυτό περιορίζει τις
δυνατότητές τους να προσληφθούν σε δουλειά ή να ξεκινήσουν δική τους
επιχείρηση.
"Αν οι γυναίκες είχαν ίσες ευκαιρίες (με τους άνδρες) το οποίο θα τους
επέτρεπε να επιτύχουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους, ο κόσμος θα
ήταν όχι μόνον πιο δίκαιος, αλλά και θα ευημερούσε περισσότερο",
σημείωσε η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, προσωρινή πρόεδρος της Παγκόσμιας
Τράπεζας.
Πολλές χώρες υλοποιούν μεταρρυθμίσεις προς την σωστή κατεύθυνση,
πρόσθεσε ωστόσο.
Όμως "2,7 δισεκατομμύρια γυναίκες εξακολουθούν να μην έχουν τις ίδιες
επιλογές με τους άνδρες όσον αφορά την απασχόληση", τόνισε.
Ο δείκτης αυτός ισότητας μεταξύ των φύλων αποτελεί τμήμα μιας μελέτης
που έγινε με τίτλο "Γυναίκες, επιχειρηματικότητα και νομοθεσία 2019:
μια δεκαετία μεταρρυθμίσεων". Αποτελεί τον καρπό μιας συλλογής
δεδομένων που έγινε τα τελευταία δέκα χρόνια σε 187 χώρες και
καταγράφει οκτώ ενδεικτικούς παράγοντες που χρησιμοποιούνται για την
αποτίμηση της ισότητας των δικαιωμάτων μεταξύ των ανδρών και των
γυναικών.
Η έρευνα καταλήγει στη διαπίστωση ότι αξιοσημείωτη πρόοδος έχει γίνει,
καθώς ο μέσος όρος παγκοσμίως πέρασε από το 70 στο 75 μιας κλίμακας
100 βαθμίδων. Εξάλλου 131 χώρες συναίνεσαν στην υλοποίηση 274
μεταρρυθμίσεων, υιοθετώντας νόμους ή ρυθμίσεις που επιτρέπουν την
καλύτερη ενσωμάτωση των γυναικών.
Η Παγκόσμια Τράπεζα προσθέτει στην ανακοίνωσή της ότι 35 χώρες, όπως η
Βολιβία ή οι Μαλδίβες, εισήγαγαν νόμους κατά της σεξουαλικής
κακοποίησης στον χώρο εργασίας, προστατεύοντας επιπλέον περίπου 2
δισεκατομμύρια γυναίκες.
Συνολικά 22 χώρες τερμάτισαν την ίδια ώρα τους περιορισμούς που
επέβαλαν στις γυναίκες, οι οποίοι τις απέκλειαν ντε φάκτο από
ορισμένους τομείς της οικονομίας.
Μεταξύ των "καλών μαθητών" βρίσκονται 5 χώρες, σύμφωνα με την
Παγκόσμια Τράπεζα: το Βέλγιο, η Δανία, η Γαλλία, η Λετονία και η
Σουηδία. Αυτές έχουν το τέλειο σκορ καθώς φτάνουν στην κορυφή της
κλίμακας, στο 100, "το οποίο σημαίνει ότι άνδρες και γυναίκες έχουν
ίσα δικαιώματα στους τομείς στους οποίους γίνεται αξιολόγηση".
Πριν από μια δεκαετία καμία οικονομία δεν μπορούσε να καυχηθεί ότι
είχε επιτύχει ένα τέτοιο αποτέλεσμα, επισημαίνει η Παγκόσμια Τράπεζα.
Μελανό σημείο ωστόσο εξακολουθεί να αποτελεί ότι υπερβολικά πολλές
γυναίκες εξακολουθούν να βρίσκονται αντιμέτωπες με νόμους ή ρυθμίσεις
που οδηγούν σε διακρίσεις στην επαγγελματική τους ζωή. Συνολικά 56
χώρες δεν έχουν αλλάξει τίποτα σε δέκα χρόνια.
Κατά περιοχή τώρα, στη νότια Ασία έχει σημειωθεί η πιο σημαντική
πρόοδος μολονότι ο δείκτης παραμένει σε χαμηλό επίπεδο (58,36 έναντι
50 πριν από δέκα χρόνια), επισημαίνει στην ανακοίνωσή της η Παγκόσμια
Τράπεζα, και ακολουθεί η περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας και του
Ειρηνικού (70,73 έναντι 64,80). Η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική
προόδευσαν επίσης σημαντικά καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση μεταξύ των
αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών (79,09).
Στον αντίποδα, η περιοχή της Μέσης Ανατολής και της βόρειας Αφρικής
παρουσιάζει τα χαμηλότερα επίπεδα ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών
(47,37). Ωστόσο η Παγκόσμια Τράπεζα επισημαίνει ενθαρρυντικές αλλαγές,
όπως η εισαγωγή νόμων κατά της ενδοοικογενειακής βίας, κυρίως στην
Αλγερία και στον Λίβανο.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|