Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αξιοσημείωτη η  ανάπτυξη οργανωμένων καλλιεργειών
Ελλάδα, ένας βοτανικός παράδεισος



Αθήνα.-

Μοσχοβολούν οι ρεματιές τέτοια εποχή. Η Ελλάδα είναι ένας παράδεισος
χλωρίδας, με ένα θησαυρό αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, που
οφείλουμε να προστατεύουμε και όχι να λεηλατούμε. «Στη χώρα μας
φύονται πάνω από 6.300 είδη και υποείδη φυτών, εκ των οποίων 1.200
είναι ενδημικά, δηλαδή έχουν περιορισμένη περιοχή εξάπλωσης.
Μεταξύ αυτών υπάρχουν σπάνια ή απειλούμενα είδη. Η Ελλάδα διαθέτει
μεγάλο πλούτο ειδικά στα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά», λέει  η κ.
Πασχαλίνα Χατζοπούλου, διευθύντρια Ερευνών στο Ινστιτούτο Γενετικής
Βελτίωσης και Φυτογενετικών Πόρων του ΕΛΓΟ Δήμητρα.
«Ζούμε σε μια χώρα βοτανικό παράδεισο, μια κιβωτό φυτικών ειδών. Ας
σκεφθούμε πως πάνω από 1.000 είδη φυτών εμφανίζονται μόνο στην
Ελλάδα», αναφέρει ο κ. Γιώργος Σφήκας, επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής
Εταιρείας Προστασίας της Φύσης.
Ρίγανη, δεντρολίβανο, τσάι του βουνού, χαμομήλι, λεβάντα, θυμάρι,
μάραθος και γλυκάνισος, μελισσόχορτο και φασκόμηλο είναι μερικά από τα
εκατοντάδες πολύτιμα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, που μεγαλώνουν
ελεύθερα στη φύση ή καλλιεργούνται συστηματικά. Πώς όμως
αξιοποιούνται;
«Είναι πολλοί οι τομείς. Κατ’ αρχάς στη μαγειρική, στα αφεψήματα, όπως
το τσάι ή το χαμομήλι, στη φαρμακευτική βιομηχανία. Δημιουργούνται
φυτοθεραπευτικά, δηλαδή φάρμακα φυτικής προέλευσης. Συγκεκριμένα φυτά
παρέχουν τις πρώτες ύλες για καλλυντικά, ενώ άλλα αξιοποιούνται στην
αρωματοθεραπεία. Ευρεία χρήση υπάρχει και στη βιομηχανία τροφίμων,
καθώς παρέχουν ουσίες με φυσική αντιοξειδωτική δράση. Μετά την
κατάλληλη επεξεργασία χρησιμοποιούνται και στη συντήρηση τροφίμων,
αντί για τεχνητές χημικές ουσίες», εξηγεί η κ. Χατζοπούλου. Παρότι
αυτοφυή τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά αντιμετωπίζουν πλήθος
απειλών: η βόσκηση, η επέκταση άλλων καλλιεργειών, τα φυτοφάρμακα, ο
τουρισμός και βέβαια οι πυρκαγιές είναι μερικές από αυτές. Σε όλα αυτά
πρέπει να προστεθεί και η κλιματική αλλαγή-διαταραχή.
Ευθεία απειλή, όμως, είναι η παρέμβαση του ανθρώπου. Πέρα από όσους
συλλέγουν φυτά για οικιακή χρήση, υπάρχει και κανονική ληστεία της
φύσης από οργανωμένες ομάδες, που ξυρίζουν το έδαφος ξεριζώνοντας τα
πολύτιμα είδη. Πολλά περιστατικά ληστείας φυτών καταγράφονται στην
Ηπειρο και στη Δυτική Μακεδονία, συχνά από αλλοδαπούς, με λεία
ποσότητες 150-200 κιλών, φορτωμένα σε άλογα ή μουλάρια. Αλλά και στα
νησιά κάποιοι «κουρσεύουν» τον φυσικό πλούτο. Δεν έχει περάσει πολύς
καιρός από την κατάσχεση από το τελωνείο Καλύμνου ενός κοντέινερ με
μεγάλες ποσότητες αρωματικών φυτών και προορισμό τις ΗΠΑ! Τοπικοί
φορείς καταγγέλλουν πως στον Πάρνωνα η περιοχή εξάπλωσης του σιδερίτη
(τσάι του βουνού) έχει περιοριστεί αρκετά τα τελευταία χρόνια, λόγω
της υπέρμετρης συλλογής και παράνομης εμπορίας του. Το ίδιο έχει
συμβεί με τη ρίγανη, τη μαντζουράνα, το δίκταμο κ.ά. «Δυστυχώς, είναι
μεγάλο το πρόβλημα της υπερσυλλογής, ο καθένας πηγαίνει και κόβει όπου
θέλει και όσο θέλει», σημειώνει ο κ. Σφήκας.
Η συλλογή αρωματικών και φαρμακευτικών ειδών δεν είναι ανεξέλεγκτη και
χρειάζεται προσοχή. Τα κατά τόπους δασαρχεία χορηγούν ετήσιες άδειες,
με συγκεκριμένες ανώτατες ποσότητες και με περιοχές συλλογής, έτσι
ώστε να υπάρχει η δυνατότητα αειφορίας. Υπάρχουν και φυτά που
απαγορεύεται η συλλογή τους. Οταν επιτρέπεται η συλλογή για προσωπική
χρήση υπάρχει ανώτερη ποσότητα, συνήθως μισό ή ένα κιλό, ανάλογα με το
είδος.
«Υπάρχουν περιοχές που έχει γίνει ήδη ζημιά. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει
να μαζεύουμε πολύ μικρές ποσότητες, να μην ξεριζώνουμε το φυτό, να
μένει πάντα βλαστός και άνθη για να μείνει σπόρος. Και βέβαια να
ξέρουμε τι μαζεύουμε, γιατί υπάρχουν και δηλητηριώδη είδη. Καλό είναι
να μη συλλέγουμε φυτά από περιοχές με βιομηχανική δραστηριότητα, δίπλα
σε δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας κ.λπ. Γενικά προσέχουμε για να έχουμε»,
υπογραμμίζει η κ. Χατζοπούλου.
Αξιοσημείωτη είναι η ανάπτυξη των οργανωμένων καλλιεργειών. Σύμφωνα με
το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις
πλησιάζουν τις 40.000 στρέμματα, κυρίως ρίγανη, αλλά και λεβάντα, τσάι
του βουνού, κρόκο κ.ά. Πρόκειται για μια αυξανόμενη τάση, που τείνει
να εδραιωθεί.
«Συνδυάζεται με τη μεταποίηση, δημιουργώντας προϊόντα με προστιθέμενη
αξία. Λειτουργούν αποστακτήρια για την εξαγωγή αιθέριων ελαίων. Σε
μεγάλο βαθμό είναι εξαγωγικός τομέας. Για παράδειγμα, η ελληνική
ρίγανη έχει ένα εξαιρετικό όνομα διεθνώς. Το ριγανέλαιο έχει πάρα
πολλές ιδιότητες, μεταξύ άλλων χρησιμοποιείται ως φυσικό αντιβιοτικό
στις ζωοτροφές», λέει η κ. Χατζοπούλου.
Ενας ταπεινός πλούτος από την γη, που αξίζει να είναι αντικείμενο προσοχής.
 kathimerini.gr



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία