Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί το βράδυ βοηθά στη μείωση του βάρους,
καλύτερα κι από μία ώρα στο γυμναστήριο



Τορόντο.-

Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί πριν τον ύπνο βοηθά στο αδυνάτισμα, καθώς η
κατανάλωσή του ισοδυναμεί με αποτελέσματα που κάποιος μπορεί να
επιτύχει με μία ώρα στο γυμναστήριο. Χαράς ευαγγέλια προσφέρει σχετική
έρευνα του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα του Καναδά για όποιον δεν τα
καταφέρνει με τα όργανα γυμναστικής να μειώσει το βάρος του.
Από την έρευνα της ομάδος του Τζέισον Ντικ ντελ Ούνιο προκύπτει πως τα
οφέλη που προσφέρονται στον ανθρώπινο οργανισμό από την ρεσβερατρόλη,
μία χημική σύνθεση που βρίσκεται στο κόκκινο κρασί, ισοδυναμούν με
εκείνα που μπορεί να επιτύχει αθλούμενος επί μία ώρα. Η ουσία αυτή
αποτρέπει τα κύτταρα του λίπους να αποκτήσουν πυκνότητα.
Η ρεσβερατρόλη, που εντοπίζεται επίσης στη μαύρη σοκολάτα, σε μεγάλες
ποσότητες επιβραδύνει την αύξηση του βήτα αμυλοειδούς στον εγκέφαλο
και θεωρείται πως μπορεί να συμβάλλει και στην πρόληψη της νόσου του
Αλτσχάιμερ.
Η νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα έρχεται να ενισχύσει την
αντίστοιχη μελέτη του Χάρβαρντ στις ΗΠΑ, που επίσης επισημαίνει πως
ένα βραδινό ποτηράκι κόκκινο κρασί μπορεί να βοηθήσει στη μείωση
βάρους. Σύμφωνα με τη δική του έκθεση το αμερικανικό πανεπιστήμιο
υποστηρίζει πως μπορεί κάποιος να αποτρέψει έως και 70% την αύξηση του
βάρος του εάν καταναλώνει δύο ποτήρια κόκκινο κρασί την ημέρα. Όμως
για να πετύχει κάποιος τα βέλτιστα αποτελέσματα θα πρέπει η κατανάλωση
να γίνεται το βράδυ—αντίθετα δεν λειτουργεί όταν κάποιος πίνει το
κρασάκι του με το μεσημεριανό του γεύμα.
Η ρεσβερατρόλη αποτελεί αντικείμενο πολλών μελετών, ακόμη και από την
αμερικανική διαστημική εταιρεία NASA που στέλνει το κόκκινο κρασί έως
και τον Άρη.
Δεδομένου ότι σε κάποιο μελλοντικό ταξίδι στον κόκκινο πλανήτη, οι
αστροναύτες θα πρέπει να μείνουν «στάσιμοι» μέσα στο διαστημόπλοιο για
περίπου εννέα μήνες (τόσο εκτιμάται ότι χρειάζεται για να καλυφθεί η
απόσταση των 57 εκατ. χλμ από τη Γη), η NASA μελετά τρόπους για να μην
απωλέσουν μυϊκή μάζα και δύναμη. Η παραμονή σε συνθήκες απουσίας
βαρύτητας αδυνατίζουν μυς και οστά και όπως προκύπτει από έρευνα του
Beth Israel Deaconess Medical Center για τη NASA, σε τρεις εβδομάδες
στο διάστημα ένας αστροναύτης χάνει το ένα τρίτο του βάρους του.
Συνεπώς η σωστή διατροφική αγωγή είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την
μακρά αποστολή στον Άρη, δεδομένου ότι δεν θα έχουν τις ίδιες
δυνατότητες τροφοδοσίας τους, όπως συμβαίνει στις πολύμηνες διαμονές
ανθρώπων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Η δοκιμή σε ινδικά χοιρίδια σε συνθήκες μη βαρύτητας απέδειξαν πως
χάρη στη ρεσβερατρόλη η ομάδα των χοιριδίων που είχαν λάβει την ουσία
αυτή διατήρησαν τους μυς και τις κινήσεις τους στα πόδια, σε αντίθεση
με όσα είχαν υποβληθεί σε δίαιτα χωρίς την πρόσληψή της.
Πηγές: Ιl Messaggero, xtraWine.blog,ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία