 |
|
|  |  |  | 
Σε 13χρονο ΄Ελληνα μαθητή το πρώτο βραβείο σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης
Θεσσαλονίκη.-
Τα βιβλία τον συντροφεύουν από πολύ μικρή ηλικία και κάθε φορά που
τελειώνει ένα απ' αυτά κάνει μια μικρή περίληψη -εν είδει ενός άτυπου
ημερολογίου ανάγνωσης- δοκιμάζοντας τις συγγραφικές του ικανότητες
(και δη στην αγγλική αφού είναι μαθητής αγγλικού σχολείου στην Αθήνα).
Γι' αυτό και στο άκουσμα του παγκόσμιου διαγωνισμού ποίησης του
ιδρύματος «Never Such Innocence», με έδρα το Λονδίνο, για παιδιά της
ηλικίας του, ο 13χρονος μαθητής Δημοσθένης- Δημήτρης Δεσποτίδης δεν
δίστασε στιγμή να δηλώσει συμμετοχή, γοητεύοντας την κριτική επιτροπή
με το ποίημα του «Inspirational Poem» (Ποίημα Έμπνευσης), που του
χάρισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Bonus Strand «A fight for
freedom» (ηλικίες 9-14 ετών).
Μάλιστα, για να κατακτήσει την κορυφή χρειάστηκε να υπερκεράσει το
εμπόδιο του υψηλού ανταγωνισμού καθώς ο διαγωνισμός προσέλκυσε 4.000
συμμετοχές από 44 χώρες ανά τον κόσμο.
Ο εν λόγω διαγωνισμός ποίησης, εικαστικών, τραγουδιού και ομιλιών για
ηλικίες 9-18 ετών διοργανώθηκε στο πλαίσιο της συνεργασίας του
ιδρύματος «Never Such Innocence» με το Βρετανικό Συμβούλιο στην Αθήνα.
Το φετινό θέμα του διαγωνισμού είχε τίτλο «Impact of Conflict on
Communities» (Οι Επιπτώσεις των Συρράξεων στις Κοινωνίες) με αφορμή τα
75χρονα από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πιο συγκεκριμένα στην
κατηγορία 2019/2020 Competition Bonus Strands «A fight for Freedom»
(Μάχη για την Ελευθερία) εστιάστηκε φέτος η προσοχή στις χώρες της
Κοινοπολιτείας, οι οποίες συνέβαλαν ουσιαστικά με στρατιωτική,
κοινωνική και οικονομική ενίσχυση, στο πλευρό της Μεγάλης Βρετανίας.
Σ' αυτή την κατηγορία και συγκεκριμένα στη συνεισφορά των ανθρώπων της
Αφρικής και της Καραϊβικής, έλαβε μέρος ο 13χρονος μαθητής, ο οποίος
υποδέχθηκε την είδηση της βράβευσής του με πολλή χαρά.
«Μάθαμε μέσω email που μας έστειλε το ίδρυμα για το βραβείο και ο
Δημοσθένης, όπως κι όλοι μας, χάρηκε πολύ. Αυτό όμως που τον
χαροποίησε ιδιαίτερα ήταν το γεγονός ότι εκπροσώπησε επάξια τη χώρα
του. Αισθάνθηκε υπερήφανος ως Έλληνας», λέει η μητέρα του νεαρού
μαθητή Μαργαρίτα Βαρθολομαίου. «Η ποίηση τον βοηθάει να εκφράζει τις
απόψεις και τα συναισθήματά του», σημειώνει η κ. Βαρθολομαίου και
εξηγεί πως ο γιος της αγαπά την ιστορία και τον πολιτισμό και από
μικρό παιδί είναι «βουτηγμένος» στα βιβλία.
AΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
