 |
|
|  |  |  | 
Πώς βρέθηκαν συγκεντρωμένες τόσες γάτες σε αυτό
Το νησί στην Ιαπωνία όπου η αναλογία ανθρώπων-γατών είναι 1 προς...6!
Τόκιο.-
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν υπάρχει κάποιο μέρος στον κόσμο που ο
ανθρώπινος πληθυσμός να είναι κατά πολύ λιγότερους από τους
τετράποδους κατοίκους του; Αυτό ισχύει για ένα μικροσκοπικό νησί στην
Ιαπωνία, πραγματικό «παράδεισο» για τους λάτρεις της γάτας.
Ο λόγος για το νησί Aoshima, γνωστότερο στους τουρίστες και ως «Cat
Island» (Νησί της Γάτας). Η Ιαπωνία έχει στην πραγματικότητα πολλά
νησιά που φαίνεται να έχουν κατακτηθεί από αιλουροειδή, ωστόσο στο
συγκεκριμένο νησί συμβαίνει κάτι αρκετά παράδοξο. Η αναλογία γατών και
ανθρώπινου πληθυσμού είναι 6 προς 1!
Στο Aoshima περισσότερες από εκατό γάτες τριγυρνάνε στο νησί,
ξεκουράζονται σε εγκαταλελειμμένα σπίτια ή απολαμβάνουν τις «βόλτες»
τους στον μοναδικό οικισμό, ένα ήσυχο ψαροχώρι με λιγοστούς κατοίκους.
Οι γάτες αρχικά μεταφέρθηκαν στο νησί για τον έλεγχο της εξάπλωσης των
τρωκτικών στα αλιευτικά σκάφη, ενώ η αξιοσημείωτη άνοδος του πληθυσμού
τους είναι πιθανότατα πιο πρόσφατη. Σύμφωνα με το ranker.com και όσα
αναφέρει η Japan Daily Press, οι γάτες άρχισαν να αναπαράγονται σαν
τρελές στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Λίγοι άνθρωποι ζούσαν τότε στο
Aoshima -ο ανθρώπινος πληθυσμός έχει μειωθεί από τότε που η αλιεία
σαρδέλας εξαντλήθηκε και οι θέσεις εργασίας μετακινήθηκαν σε πόλεις,
προκαλώντας πτώση της ανθρώπινης παρουσίας στο νησί- κάτι που σημαίνει
ότι λιγότερες γάτες είχαν στειρωθεί ή ψεκαστεί.
Στο νησί, υπάρχει μια καθορισμένη περιοχή σίτισης κοντά στο κέντρο της
κοινότητας του νησιού, μόλις λίγα λεπτά με τα πόδια από το λιμάνι,
όπου επιτρέπεται στους επισκέπτες του να ταΐζουν τους τετράποδους
κατοίκους του.
Το Aoshima δεν έχει σχεδιαστεί για τουρίστες, γι’ αυτό και δεν
διαθέτει ξενοδοχεία, εστιατόρια, καταστήματα ή ακόμη και μηχανήματα
αυτόματης πώλησης. Οι επισκέπτες πρέπει να φέρουν το δικό τους φαγητό
και ποτό και να πάρουν μαζί τους όλα τα σκουπίδια τους. Το νησί του
μόλις ενάμιση χιλιομέτρου είναι προσβάσιμο μόνο μέσω θαλάσσης, με φέρι
που αναχωρεί μπροστά από το σταθμό JR Iyo-Nagahama στο Port Nagahama,
με το ταξίδι να διαρκεί περίπου 30 λεπτά.
Πηγή: newsbeast.gr
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
