 |
|
|  |  |  | 
Καφέ για...γάτες?
Κι ομως στην Ιαπωνία υπάρχουν και τέτοια
Τόκιο
Οι θαμώνες των καφέ για γάτες στο Τόκιο, όπου μπορεί κάποιος να
απολαύσει το τσάι του παρέα με μια από τις γάτες του καταστήματος,
διαμαρτύρονται για τον νέο νόμο που υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες τους να
τα κλείνουν στις οκτώ το βράδυ.
Οι περισσότεροι πηγαίνουν εκεί μετά την δουλειά τους, κουρασμένοι
και αγχωμένοι πριν καταλήξουν στα σπίτια τους με στόχο να παίξουν με
τις γάτες -- μια από τις καλύτερες μεθόδους χαλάρωσης.
Ωστόσο, μια αναθεώρηση του ιαπωνικού Νόμου περί Προστασίας των
Ζώων, που πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή από την 1η Ιουνίου, θα
υποχρεώνει τα καφέ για γάτες να κλείνουν στις 8 μ.μ.
"Υπάρχει αυτή η αναθεώρηση που υπαγορεύει να είμαστε ανοιχτοί από
τις 8 π.μ. μέχρι τις 8 μ.μ. Μετά τις 8 μ.μ. πρέπει να βάζουμε τις
γάτες πίσω, μακριά από τους πελάτες και να κλείνουμε", είπε η Χιρόμι
Καουάσε, ιδιοκτήτρια ενός καφέ για γάτες στο Τόκιο.
Τα καφέ για γάτες είναι δημοφιλή πολλά χρόνια κι απευθύνονται σε
εκείνους που αγαπούν τις γάτες αλλά δεν μπορούν να τις έχουν σπίτι
τους εξαιτίας των αυστηρών κανονισμών που ισχύουν για τα κατοικίδια
στα διαμερίσματα.
Οι επισκέπτες στο καφέ της Καουάσε πληρώνουν 12 δολάρια την ώρα
για να παίξουν με μια από τις 24 γάτες της που τριγυρίζουν μέσα στο
κατάστημα κυνηγώντας τα παιχνίδια τους ή κοιμούνται μέσα στα καλάθια
τους πάνω στα τραπέζια.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι ο πραγματικός στόχος της αυστηρότερης
νομοθεσίας για την προστασία των ζώων είναι τα pet shops που μένουν
ανοιχτά μέχρι αργά το βράδυ και συχνά πουλάνε σκύλους και γάτες όλη
την ημέρα. Τα ζώα φυλάσσονται μέσα σε μικρά κλουβιά με φώτα από πάνω
τους που δεν τα σβήνουν ποτέ.
Το κατάστημα της Καουάσε κλείνει στις 10μμ, αλλά όπως λέει η ίδια,
πολλοί από τους πελάτες της πηγαίνουν εκεί γύρω στις 8 μετά τη δουλειά
τους και κάθονται μέχρι να κλείσει.
"Αν δεν μπορώ να δω τις γάτες τότε δεν θα πάω. Φυσικά έρχομαι εδώ
επειδή έχουν γάτες", λέει ο Τατσούο Καρουίσι, 41 ετών. Ο Καρουίσι
επισκέπτεται το καφέ τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, συνήθως στις
8 το βράδυ.
Ενώ η Καουάσε εξηγεί ότι οι χαμένες ώρες θα επηρεάσουν τον τζίρο
της επιχείρησής της, αυτό που περισσότερο την προβληματίζει είναι ο
αντίκτυπος που θα έχει στις γάτες της.
"Ξέρετε, στο να τους εξασφαλίζουμε τα απαραίτητα, όπως την σωστή
ποσότητα τροφής και την σωστή διατροφή".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
