Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σαπουνόπερα με κροίσους

Πάθη πλουσίων...



Σίδνεϊ

Στα δικαστήρια βρίσκεται εδώ και καιρό η πλουσιότερη οικογένεια της
Αυστραλίας για το ποιος θα διαχειρίζεται την αυτοκρατορία των ορυχείων
που άφησε πίσω του, πριν χρόνια, ο Λανγκ Χάνκοκ. Μετά το θάνατό του, η
περιουσία πέρασε στα χέρια της κόρης του, Τζίνα Ράινχαρτ, η οποία τη
διαχειρίζεται και για λογαριασμό των τεσσάρων παιδιών της, μέσω ενός
ειδικού ''οικογενειακού ταμείου'' το οποίο και είχε κάνει ο πατέρας
της και παππούς των παιδιών της, αφήνοντας ουσιαστικά όλους
κληρονόμους του.

Τα πράγμα πήγαιναν φαινομενικά καλά για αρκετά χρόνια, μέχρι τη
στιγμή που τρία, από τα τέσσερα παιδιά, άρχισαν να αμφισβητούν τη
μητέρα τους και να διεκδικεί το καθένα για λογαριασμό του την τεράστια
περιουσία. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στην 56χρονη σήμερα, Τζίνα, για
πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά κυρίως γιατί η ίδια είναι αρκετά
φιλόδοξη και ήθελε να χρησιμοποιήσει την τεράστια αυτοκρατορία που
κληρονόμησε, όπως αυτή νομίζει.

Η μητέρα πιστεύει ότι αν η περιουσία μοιραστεί, θα χάσει, πρώτα
απ' όλα, το στέμμα του πλουσιότερου ανθρώπου στην Αυστραλία και τη
δυνατότητα να αποφασίζει η ίδια για το πώς θα επενδύονται τα κέρδη της
εταιρίας. Πρόσφατα, για παράδειγμα, αποφάσισε μόνη της να αυξήσει το
μετοχικό της κεφάλαιο στην εταιρεία Fairfax, μια από τις μεγαλύτερες
εταιρίες Μέσων Ενημέρωσης της Αυστραλίας, για να μπορέσει να έχει λόγο
στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας και, κατ' επέκταση, πολιτική
επιρροή στα τεκταινόμενα στη χώρα.

Παράλληλα, η μητέρα φοβόταν ότι το ''σπάσιμο'' της περιουσίας θα
δημιουργούσε προβλήματα και στους μετόχους της εταιρείας, αφού η λήψη
αποφάσεων για κρίσιμα θέματα θα έπρεπε πλέον να παίρνεται και με τη
σύμφωνη γνώμη των υπόλοιπων κληρονόμων. Ωστόσο τα τρία, από τα τέσσερα
παιδιά της, αποφάσισαν να διεκδικήσουν νομικά για λογαριασμό τους την
περιουσία που τους άφησε ο παππούς τους. Οι πρώτες κατευθείαν επαφές
τους, μέσω των νομικών τους συμβούλων, με τη μητέρα τους δεν απέδωσαν,
πράγμα που ανάγκασε τον γιο της, Τζον Χάνκοκ, και τις δύο κόρες της,
Μπιάνκα Ράινχαρτ και Χοπ Ράινχαρτ Ουίλκερ, να καταφύγουν στη
Δικαιοσύνη.

Αρχικά, η μητέρα κατάφερε να πετύχει να μη δημοσιοποιούνται οι
δικαστικές εξελίξεις γύρω από την υπόθεση, προκειμένου να μην υπάρχουν
επιπτώσεις στην οικονομική πορεία της αυτοκρατορίας που διαθέτει μια
σειρά από τα μεγαλύτερα ορυχεία εξόρυξης σιδήρου της Αυστραλίας. Η πιο
πάνω απόφαση, όμως, ανατράπηκε την περασμένη βδομάδα κατόπιν προσφυγής
των αντιδίκων με αποτέλεσμα να γίνουμε όλοι μάρτυρες μιας πρωτοφανούς
σαπουνόπερας που θυμίζει έντονα το σενάριο της αμερικάνικής
τηλεοπτικής σειράς ''Δυναστεία'', όπου τα μέλη μιας οικογένειας με
πετρελαιοπηγές στο Τέξας ''σκοτώνονταν'' για 20 χρόνια για το ποιος θα
έχει μεγαλύτερη επιρροή στην εταιρεία.

Έτσι, πρόσφατα δημοσιεύτηκαν στα ΜΜΕ τα ηλεκτρονικά μηνύματα που
αντάλλαζαν μεταξύ τους, όχι μόνο οι δικηγόροι των δύο πλευρών, αλλά
και η μητέρα με τα παιδιά της, καθώς και τα παιδιά μεταξύ τους. Στα
e-mail αυτά φαίνεται ότι η Τζίνα Ράινχαρτ δεν είχε καμιά απολύτως
εμπιστοσύνη στα τέκνα της, τα οποία και θεωρούσε εντελώς ανίκανα να
έχουν λόγο στην εταιρεία. Μεταξύ άλλων, τους έγραφε ότι δεν έχουν
καμιά εμπειρία και εργασιακή ηθική και ότι το καθήκον, ως μητέρα, της
επιβάλει να υπερασπίσει και τα... συμφέροντά τους.

Τα παιδιά, εκτός της μικρότερης κόρης, που προς το παρόν έχει
πάρει θέση υπέρ της μητέρας της, απαντούσαν με τη σειρά τους ότι, δεν
έχουν καμιά εμπιστοσύνη στον τρόπο με τον οποίο η μητέρα τους,
διαχειρίζεται στην περιουσία τους. Παράλληλα, ''χαμός'' γίνεται και
μεταξύ των παιδιών που το ένα κατηγορεί δημόσια το άλλο.

Η δίκη, που ενδεχομένως διαρκέσει χρόνια ώσπου να βρεθεί κάποια
αποδεκτή απ' όλους λύση, συνεχίζεται στο ανώτατο δικαστήριο του
Σίδνεϊ.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία