 |
|
|  |  |  | 
Ταξίδι για τη Μακεδονία
Πάτρα - Σίδνεϊ σε 6 μήνες με σκάφος
Μελβούρνη - (Τού Σωτήρη Χατζημανώλη)
Σχεδιάζει να ταξιδέψει από την Πάτρα έως το Σίδνεϊ της Αυστραλίας με
σκάφος έξι μέτρων, προκειμένου να επικοινωνήσει το μήνυμα για την
ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Ο λόγος για τον 55χρονο Απόστολο Καρδάρα από την Πάτρα, πρώην
ανθυποπλοίαρχο, ο οποίος σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ελληνικό ραδιοσταθμό
Symban World Radio του Σίδνεϊ, αποκάλυψε τα σχέδιά του για το
συγκεκριμένο ταξίδι με ειδικά εξοπλισμένο σκάφος, το οποίο θα
διαρκέσει έως και 6 μήνες και θα περιλαμβάνει στάσεις σε λιμάνια της
Αιγύπτου, Σαουδικής Αραβίας, Σρί Λάνκα, Μαλαισία, Σιγκαπούρη,
Ινδονησία, Παπούα Νέα Γουινέα, μέχρι τον τελικό προορισμό.
Όσο για τον λόγο για τον οποίο αποφάσισε να κάνει αυτό το εξαιρετικά
επικίνδυνο ταξίδι, ο κ. Καρδάρας υπογράμμισε: «Θέλω να αναδειχθεί η
ελληνικότητα της Μακεδονίας αλλά και να αποδειχθεί τι μπορούν να
κάνουν οι 'Ελληνες όταν είναι ενωμένοι. Έτσι αποφασίσαμε, με τους
συνεργάτες μου, να κατασκευάσουμε ένα σκάφος κλειστού τύπου γι αυτόν
τον σκοπό»
Την κατασκευή του σκάφους ανέλαβε το Πανεπιστήμιο Πατρών με το
ναυπηγικό τμήμα των ΤΕΙ Αθηνών.
Το σκάφος θα είναι εξοπλισμένο με ειδικά ηλιακά πάνελ που θα παράγουν
ρεύμα για την λειτουργία των μηχανημάτων, θα διαθέτει αποθηκευτικούς
χώρους για τρόφιμα και εξοπλισμό, καθώς και μια δεξαμενή νερού 420
λίτρων. Επίσης, θα υπάρχει ραδιοτηλέφωνο με το οποίο ο κ. Καρδάρας θα
μπορεί να έρχεται σε επαφή με την ομάδα υποστήριξης καθώς και με τις
ελληνικές πρεσβείες στα λιμάνια, που θα επισκέπτεται.
Ο απόπλους του σκάφους είναι προγραμματισμένος για τον Ιούνιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
