 |
|
|  |  |  | 
' Αρθρο
------------
Ζαν Πιζανί-Φερί ,οικονομολόγος
Στην Ευρώπη εξακολουθούν να κυριαρχούν οι «Ταλιμπάν της λιτότητας»
(Πηγή: Le Monde)
«Το περασμένο καλοκαίρι σημειώθηκε μια στροφή στην αντιμετώπιση της
κρίσης. Η Ευρώπη πίστευε για καιρό ότι η κρίση προήλθε αποκλειστικά
από την παραβίαση των δημοσιονομικών κανόνων. Οι αποφάσεις που έχουν
ληφθεί από τον περασμένο Ιούνιο - σχέδιο τραπεζικής ένωσης και
δυνατότητα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να παρεμβαίνει στις
αγορές του χρέους - δείχνουν ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες κατάλαβαν
επιτέλους ότι δεν αρκεί να ενισχύεται η πειθαρχία. Και ότι ο ακραίος
οικονομικός κατατεμαχισμός της ευρωζώνης απαιτεί μια συστημική
απάντηση».
Αυτά λέει σε συνέντευξή του στη Μοντ ο
οικονομολόγος Ζαν Πιζανί-Φερί, πρόεδρος του κέντρου προβληματισμού
Bruegel. Από τα μέσα του 2011, σημειώνει, τα κεφάλαια διαφεύγουν
μαζικά από τον Νότο προς τον Βορρά. Η «καρδιακή προσβολή» δεν
αποτράπηκε παρά με την παρέμβαση των κεντρικών τραπεζών, που πήραν τη
θέση των αγορών. Παρ' όλα αυτά, οι επιχειρήσεις του Νότου
χρηματοδοτούνται με πολύ χειρότερους όρους από εκείνες του Βορρά.
Κατά τον Πιζανί-Φερί, η Ισπανία πρέπει να ζητήσει επισήμως ενίσχυση
από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, κάτι που θα ανοίξει τον
δρόμο στις παρεμβάσεις της ΕΚΤ. Μια τέτοια κίνηση θα έχει βέβαια
πολιτικό κόστος. Πρέπει όμως να γίνει. Η Ευρώπη έχει την ικανότητα να
ανακοινώνει αποφάσεις τις οποίες δεν εφαρμόζει ποτέ.
Χρειάζεται λιγότερη λιτότητα; «Οι χώρες της νότιας Ευρώπης πάσχουν
ταυτοχρόνως από χαμηλή ανταγωνιστικότητα και υψηλό χρέος, ιδιωτικό ή
δημόσιο. Η προσπάθεια ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας με μείωση των
τιμών και των μισθών δημιουργεί όμως προβλήματα στα νοικοκυριά και τις
επιχειρήσεις. Και αυτό μεγαλώνει τελικά το βάρος του χρέους. Για να
αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αυτό, πρέπει να αυξηθούν περισσότερο οι
μισθοί στη βόρεια Ευρώπη. Και αυτό είναι δυνατό αν διατηρηθεί ο
πληθωρισμός στο επίπεδο του 2%».
Ο επικεφαλής του ινστιτούτου Bruegel συμφωνεί με τον πρώην πρόεδρο
της Κομισιόν Ρομάνο Πρόντι, που είχε χαρακτηρίσει βλακώδη τα όρια
στους οικονομικούς δείκτες (όπως το 3% για το έλλειμμα). Αυτά τα όρια
πρέπει να καταργηθούν. Θα υπάρχουν βέβαια πάντα οι «ταλιμπάν της
λιτότητας». Δεν είναι δυνατόν όμως, σε περίοδο ύφεσης, να γίνεται
προσπάθεια να αντισταθμιστεί η πτώση των εσόδων με την αύξηση των
φόρων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
