 |
|
|  |  |  | 
Τεχνολογία
Επαναστατική λεκάνη τουαλέτας που παράγει ρεύμα από τα ούρα, δημιούργησε Ομογενής Έλληνας ερευνητής στη Βρετανία
Λονδίνο
Επιστήμονες στη Βρετανία, με επικεφαλής έναν Έλληνα ερευνητή, δημιούργησαν μια πρωτοποριακή λεκάνη τουαλέτας, η οποία αξιοποιεί τα ούρα για να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα. Η εφεύρεση θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να παρέχει φως και γενικά ηλεκτρισμό σε απομακρυσμένα μέρη, όπως μια κατασκήνωση ή ένα στρατόπεδο προσφύγων, ενώ θα ήταν χρήσιμη γενικότερα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αγγλίας στο Μπρίστολ, με επικεφαλής τον καθηγητή Ιωάννη Ιερόπουλο, ήδη δοκιμάζουν την λεκάνη - γεννήτρια στις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου τους (συγκεκριμένα δίπλα στο μπαρ της φοιτητικής ένωσης), σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Ντέιλι Μέιλ».
Κάθε τέτοια λεκάνη αναμένεται να κοστίζει γύρω στα 830 ευρώ για την κατασκευή και την εγκατάστασή της, παρέχοντας όμως στη συνέχεια μια διαρκή πηγή ηλεκτρικής ενέργειας. Το «μυστικό» βρίσκεται σε βακτήρια που διασπούν τις χημικές ουσίες των ούρων και μετά απελευθερώνουν ενέργεια με την μορφή ηλεκτρισμού, η οποία, με τη σειρά της, αποθηκεύεται σε ένα πυκνωτή μέσα σε μια κυψέλη καυσίμου. Οι χρήστες της λεκάνης μπορούν να βλέπουν επί τόπου, μέσω οθόνης στον πάτο της τουαλέτας, την μετατροπή της βιοχημικής ενέργειας σε ηλεκτρική ενέργεια.
Όπως είπε ο Ιωάννης Ιερόπουλος, ο οποίος είναι ειδικός στην παραγωγή ενέργειας από αντισυμβατικές πηγές, «αυτές οι μικροβιακές κυψέλες καυσίμων δουλεύουν με ζωντανά μικρόβια, τα οποία τρέφονται με τα ούρα. Η τεχνολογία είναι όσο ″πράσινη″ μπορεί να γίνει, καθώς δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα και, επιπλέον, χρησιμοποιούμε απόβλητα που βρίσκονται σε αφθονία».
Το όλο ερευνητικό πρόγραμμα «Urine-tricity" έχει χρηματοδοτηθεί από το αμερικανικό Ίδρυμα Μπιλ και Μελίνα Γκέιτς (του ιδρυτή της Microsoft), με τη συνεργασία της βρετανικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Oxfam.
Το 2013, η ομάδα του Έλληνα ερευνητή στο Κέντρο Βιοενέργειας του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ είχε προκαλέσει διεθνή αίσθηση, με την ανακοίνωσή της ότι το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγουν τέτοιες μικροβιακές κυψέλες καυσίμων, θα μπορούσε να φορτίσει ένα κινητό τηλέφωνο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
