Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Κίνα μέσα από τον καθρέφτη



Νέα Υόρκη

Ο «Τελευταίος Αυτοκράτορας» του Μπερτολούτσι αλλά και ένα αυθεντικό ρούχο του πραγματικού τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας συνυπάρχουν με πορτρέτα του Μάο Τσε Τουνγκ κρεμασμένα στον τοίχο, όπως και ρούχα δυτικών μόδιστρων με τυπωμένη επάνω τους την κλασική - πλέον - προσωπογραφία του «Μεγάλου Τιμονιέρη» από τον 'Αντυ Γουόρχολ.

Ασπρόμαυρα βίντεο κλιπ με μυθικές ντίβες του κινεζικού κινηματογράφου των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα. Φουστάνια με φανταχτερά μακρόσυρτα ιδεογράμματα δίπλα στην αυθεντική πλάκα με τα ίδια ιδεογράμματα του 19ου αιώνα που δεν περιγράφουν τίποτε άλλο παρά τη δύσκολη δυσεντερία ενός ασθενή. Μια ανοιξιάτικη ανδρική κολεξιόν του βρετανού Κρεγκ Γκρην εμπνευσμένη από την πλούσια παράδοση των κινεζικών πολεμικών τεχνών δίνει μια αίσθηση, και με τον κατάλληλο φωτισμό, ανάλογη με τις μαγικές εικόνες της θρυλικής ταινίας «Τίγρης και Δράκος» του Ανγκ Λι.

Πλάι σε όλα αυτά φανταστείτε φορέματα κορυφαίων δυτικών σχεδιαστών και σχεδιαστριών όπως του Κριστιάν Ντιόρ της Κοκό Σανέλ, αλλά και των Ρομπέρτο Καβάλι, Αλεξάντερ Μακ Κουίν, Τζιαμπατίστα Βάλι, Γκαλιάνο και Βαλεντίνο, πλήθος καθρέφτες, πορσελάνες, μουσικές κι έχετε την εικόνα ενός φαντασμαγορικού λαβύρινθου που φιλοδοξεί να παρουσιάσει την «Κίνα Μέσα Από Τον Καθρέφτη».

Αυτός ακριβώς είναι και ο τίτλος της εκθαμβωτικής έκθεσης που φιλοξενείται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, στο Μανχάταν μέχρι τις 16 Αυγούστου. Μια έκθεση που φιλοδοξεί μέσα από 140 διαφορετικά εκθέματα που απλώνονται χρονικά από το 1700 μέχρι και τις μέρες μας, να αναδείξει την αυτοκρατορική διάσταση της Κίνας.

Της Κίνας που δεν έπαψε να είναι αυτοκρατορία ακόμα και στα χρόνια της μετάλλαξης του κομμουνιστικού καθεστώτος σε ταυτόχρονα τεχνοκρατικό-γραφειοκρατικό-κομμουνιστικό-καπιταλιστικό, σύστημα.

Όπως εξηγεί ο επιμελητής της έκθεσης 'Αντριου Μπόλτον, που διοργανώνεται στο πλαίσιο μιας σειράς 19 συνολικά εκθέσεων για να τιμηθούν τα 100 χρόνια του Τμήματος Ασιατικής Τέχνης του Μουσείου, αφορά την «επίδραση της Κινεζικής Αισθητικής στη Δυτική Μόδα». Μέσα από έναν χορταστικό οπτικά λαβύρινθο χρωμάτων και εικόνων καταφέρνει ακριβώς αυτό. Χωρίς εκπλήξεις και πρωτοποριακά «statemants», δίχως διάθεση έρευνας σε βάθος, αλλά με θεαματικά θεατρικά εφέ δίνει στους αμύητους θεατές αυτό ακριβώς που υπόσχεται. Ένα χορταστικό κοίταγμα της «Κίνας Μέσα από τον Καθρέφτη».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία