 |
|
|  |  |  | 
Συστήνεται...Υπουργείο Ευτυχίας στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
Ντουμπάι
Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία.Επίσης, με την πτώση στην τιμή του πετρελαίου πόση ευτυχία μπορεί να αγοραστεί; Με αυτά τα δεδομένα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είχαν μια λαμπρή ιδέα για να ισοφαρίσουν. Δημιούργησαν το Υπουργείο Ευτυχίας.
Μπορεί να ανεγέρθηκαν πολυτελείς ουρανοξύστες, να κατασκευάστηκε τεχνητό νησί σε σχήμα φοίνικα και το μεγαλύτερο κλειστό χιονοδρομικό κέντρο του κόσμου, γήπεδα γκολφ με τεχνητό τοπίο και γιγαντιαίο τραπέζι πρωινού γεύματος…αλλά κάτι έλειπε.
Ο σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ-Μακτούμ, πρωθυπουργός των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (HAE) και ηγέτης του Ντουμπάι δεν ανακοίνωσε μόνο το Υπουργείο Ευτυχίας αλλά και το Υπουργείο Ανεκτικότητας. Και τα δύο μέσω twitter.
Πρόκειται για σαρωτικό κυβερνητικό ανασχηματισμό, τον μεγαλύτερο στην 44χρονη ιστορία της χώρας που περιλαμβάνει και τα δύο φρέσκα υπουργεία.
«Είναι το ξεκίνημα ενός νέου ταξιδιού επιτευγμάτων και προσφοράς στον λαό και ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθήσει να τον υπηρετούμε (τον λαό) και να τον φροντίζουμε» ήταν το tweet του σεΐχη Μοχάμεντ.
Δεν μένει παρά να δούμε πώς θα ανταποκριθούν στα καθήκοντα τους, οι δύο υπουργοί Ευτυχίας και Ανεκτικότητας, οι οποίοι δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα. «Η κυβέρνηση αισθάνεται ότι έχουμε παράσχει όλες τις βασικές υπηρεσίες έως τώρα, παιδεία και υγεία, και τώρα μπορούμε να θέσουμε υψηλότερους στόχους» λέει ο Αμπτναλχαλίκ Αμπντάλα , πολιτικός επιστήμονας από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Αλλά δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη. «Το Υπουργείο της Ευτυχίας ακούγεται Οργουελικό και απαίσιο με δεδομένο ότι είναι ένα κράτος επιτήρησης, αλλά αυτή η απόφαση ευθυγραμμίζεται με την αφ’ υψηλού στάση τους» λέει στους Τάιμς της Νέας Υόρκης, ο Νίκολας ΜακΓκίχαν, ερευνητής του Human Rights Watch.
Διεθνώς η χώρα είναι αρκετά ευτυχισμένη. Στην έκθεση World Hapiness Report των Ηνωμένων Εθνών,για το 2015, κατατάσσεται στην 20 θέση, πάνω από την Βρετανία και κάτω από το Βέλγιο. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ελβετία και στο νούμερο 15 οι ΗΠΑ. Η σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο πόλεμο Συρία βρίσκεται στην 156η θέση. Στην Παγκόσμια Εκθεση Ευτυχίας η Ελλάδα βρίσκεται στην 102η θέση στον κόσμο.
Στο Μπουτάν πάντως ο δείκτης μέτρησης εθνικής ευτυχίας του 1972 έχει εγκαταλειφθεί από τον σημερινό πρωθυπουργό της χώρας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
