 |
|
|  |  |  | 
Ο Χάρισον Φορντ ντύνεται και πάλι "Ιντιάνα Τζόουνς" για την πέμπτη ταινία της σειράς
Λος Αντζελες
Στα 73 του, ο Χάρισον Φορντ θα ξαναφορέσει το καπέλο του Ιντιάνα Τζόουνς, για να γυρίσει, πάντα υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Στίβεν Σπίλμπεργκ, την πέμπτη ταινία της σειράς, η οποία αναμένεται ότι θα προβληθεί στους κινηματογράφους τον Ιούλιο του 2019, ανακοίνωσε η Walt Disney Co.
Ο Φορντ θα υποδυθεί για άλλη μια φορά τον ριψοκίνδυνο αρχαιολόγο που γνώρισε για πρώτη φορά το κοινό το 1981, με τους "Κυνηγούς της χαμένης κιβωτού".
"Ο Ιντιάνα Τζόουνς είναι ένας από τους σημαντικότερους ήρωες στην ιστορία του κινηματογράφου και ανυπομονούμε να τον ξαναδούμε στη μεγάλη οθόνη το 2019", ανέφερε στην ανακοίνωσή του ο πρόεδρος της Disney Άλαν Χορν.
Η ταινία, ο τίτλος της οποίας δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί, θα προβληθεί 11 χρόνια μετά την κυκλοφορία της τέταρτης ταινίας της σειράς, το "Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου", όπου ο Ιντιάνα Τζόουνς ξαναβρίσκει την παλιά αγαπημένη του, τη Μάριον (Κάρεν Άλεν) και ανακαλύπτει ότι έχει έναν μεγάλο γιο, τον Ματ (Σία Λαμπέφ). Η ταινία εκείνη έγινε δεκτή με ανάμικτες κριτικές.
Η Disney δεν διευκρίνισε αν η Άλεν και ο Λαμπέφ θα συμμετάσχουν στη νέα ταινία, ούτε έδωσε πληροφορίες για το σενάριο. Παραγωγοί της ταινίας θα είναι οι Κάθλιν Κένεντι και Φρανκ Μάρσαλ, ενώ τη σκηνοθεσία θα αναλάβει και πάλι ο Σπίλμπεργκ που έχει γυρίσει και όλες τις προηγούμενες ταινίες της σειράς.
Οι τέσσερις προηγούμενες ταινίες του "Ιντιάνα Τζόουνς", που ήταν δημιούργημα του Τζορτζ Λούκας, έχουν φέρει έσοδα σχεδόν 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως.
Η ανακοίνωση της Disney έγινε ένα από τα πιο "καυτά" θέματα στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης, όπου πολλοί σχολίασαν αρνητικά την ηλικία του πρωταγωνιστή και πρότειναν... εναλλακτικούς τίτλους για την ταινία όπως "Ο Ιντιάνα Τζόουνς και το Αλτσχάιμερ" ή "Ο Ιντιάνα Τζόουνς και Παλιόπαιδα, ξεκουμπιστείτε από το γκαζόν μου".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
