Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το "εναλλακτικό μπέργκερ" που στηρίζουν Μπιλ Γκέιτς, Ρίτσαρντ Μπράνσον, Ντι Κάπριο



Λονδίνο

Τι κοινό έχουν ο Μπιλ Γκέιτς, ο Ρίτσαρντ Μπράνσον και ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο; Εκτός ότι είναι βαθύπλουτοι και διάσημοι, και οι τρεις υποστηρίζουν το "εναλλακτικό κρέας", ένα fake κρέας που δηλώνουν ότι έχει όλη τη γεύση του κρέατος αλλά η παρασκευή του προϊόντος δεν προκαλεί κανένα περιβαλλοντικό πρόβλημα από αυτά που προκύπτουν από την παραδοσιακή εκτροφή των βοοειδών.

"Αν είστε σε θέση να δημιουργήσετε ένα προϊόν που έχει τη γεύση, την οσμή, την υφή, την εικόνα και την τιμή του βοδινού κρέατος, αυτό έχει ήδη παρασκευαστεί από υλικά φυτικής προέλευσης. Και απευθύνεται σε μια τεράστια αγορά", δηλώνει ο Σαμίρ Καούλ.

Ο Καούλ είναι συνέταιρος στην Khosia Ventures, η οποία μαζί με την Microsoft του Γκέιτς έχει επενδύσει εκατομμύρια δολάρια στην Impossible Foods που παράγει το Impossible Burger. Impossible γιατί το μπέργκερ δεν είναι κρέας αλλά ένα μέρος μιας αυξανόμενης αγοράς προϊόντων που μιμούνται το κρέας και δεν το αντικαθιστούν μόνο με μια veggie επιλογή.

Η αγορά με τα υποκατάστατα του κρέατος θα ανέλθει σε σχεδόν 6 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2022, σύμφωνα με την εταιρία έρευνας Markets and Markets.

Ωστόσο, αναλυτές της βιομηχανίας είναι επιφυλακτικοί όσον αφορά τη δυναμική της.

Οι ΗΠΑ είναι χώρα κρεατοφάγων, το 98% των οποίων καταναλώνει κρέας τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, σύμφωνα με τον Ντάρεν Σέιφερ, αναλυτή κατανάλωσης ειδών διατροφής για την αμερικανική εταιρία έρευνας αγοράς NPD Group.

"Για να υπάρχει επιτυχία στη βιομηχανία τροφίμων, πρέπει κανείς να έχει υπομονή. Αυτά που τρώμε και πίνουμε βασίζονται στο πολιτισμό μας και στις συνήθειές μας. Ίσως χρειαστεί να περάσει μια δεκαετία για να δούμε αν υπάρχει κάποια αλλαγή", δήλωσε στο Thomson Reuters Foundation.

                                   Από το τσάι στο ψάρι

Ο ηθοποιός Ντι Κάπριο έχει ήδη επενδύσει στο τσάι που αποδίδει ένα εισόδημα στις οικογένειες των ιθαγενών του Αμαζονίου και σε μια εταιρία ιχθυοκαλλιέργειας, επικαλούμενος την υπεραλίευση και την κατάρρευση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Ο Γκέιτς επίσης έχει επενδύσει στην εταιρία Breakthrough Energy Ventures για τη χρηματοδότηση της έρευνας για τη μείωση σε μηδενικά επίπεδα των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Υπάρχουν διεθνείς εταιρίες που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, όπως η Impossible Foods, που παράγουν κρέας το οποίο δεν έχει να κάνει με ζώα που σφαγιάζονται, την αποψίλωση ή τη μεγάλη παραγωγή αερίων του θερμοκηπίου. Η εταιρία Impossible δηλώνει ότι η παρασκευή του μπέργκερ της παράγει κατά 87% λιγότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σχέση με την παραγωγή της αντίστοιχης ποσότητας κρέατος.

 

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία