Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Oπως διαπιστώθηκε, είχε ριχθεί στον Ινδικό Ωκεανό ...στις 12 Ιουνίου 1886!!!

Το παλαιότερο μήνυμα μέσα σε μπουκάλι βρέθηκε σε ακτή τής Αυστραλίας 



Σίδνεϊ.-

Το παλαιότερο γνωστό μήνυμα μέσα σε μπουκάλι βρέθηκε σε ακτή της Αυστραλίας, 132 χρόνια μετά τη ρίψη της φιάλης από γερμανικό πλοίο στον Ινδικό Ωκεανό, στο πλαίσιο ενός πειράματος για την παρακολούθηση των θαλασσίων ρευμάτων, ανακοίνωσαν  αυστραλοί αξιωματούχοι.

Το ορθογώνιο μπουκάλι του τζιν που το μισό ήταν χωμένο στην άμμο βρέθηκε κοντά στο Wedge Island, 160 χλμ. βόρεια του Περθ, ανακοίνωσε το Μουσείο Δυτικής Αυστραλίας (WAM), ο δημόσιος οργανισμός που διαχειρίζεται τα μουσεία της πολιτείας της Δυτικής Αυστραλίας.

Το εύρημα ανακαλύφθηκε  τυχαία από την Αυστραλή, Τόνια 'Ιλμαν, που έκανε βόλτα με την οικογένειά της και φίλους, ανάμεσά τους η μητέρα του αυστραλού πιλότου της φόρμουλα 1 Ντάνιελ Ρικιάρντο.

Έξι εβδομάδες έρευνας χρειάστηκαν και έως τη Γερμανία, για να διαπιστωθεί η προέλευσή του αλλά και ότι το γερμανικό πλοίο Paula είχε ρίξει το μπουκάλι στις 12 Ιουνίου 1886 στον Ινδικό Ωκεανό, 590 μίλια (950 χλμ.) ανοικτά των ακτών, στο πλαίσιο επιστημονικών πειραμάτων για την παρακολούθηση των θαλασσίων ρευμάτων και τη βελτίωση των θαλασσίων οδών.

"Ήταν ένα παλιό όμορφο μπουκάλι και το μάζεψα σκεφτόμενη ότι θα ταίριαζε ωραία στη βιβλιοθήκη μου", δήλωσε η 'Ιλμαν, όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Μουσείου Δυτικής Αυστραλίας. "Η κοπέλα του γιου μου βρήκε το μήνυμα προσπαθώντας να αδειάσει την άμμο από το μπουκάλι. Το σημείωμα ήταν μουσκεμένο, τυλιγμένο σφιχτά και δεμένο με σπάγκο. Το πήραμε στο σπίτι", είπε προσθέτοντας ότι στη συνέχεια η παρέα στέγνωσε το μήνυμα πριν το ξεδιπλώσει και ανακαλύψει μια έντυπη εγγραφή στα γερμανικά και λέξεις που ήταν γραμμένες με το χέρι και σχεδόν σβησμένες.

Ο Κιμ 'Ιλμαν, ο σύζυγός της Τόνια, άρχισε την έρευνα στο Διαδίκτυο για να ανακαλύψει ότι το μήνυμα έμοιαζε να περιλαμβάνεται σε μια εκστρατεία του Deutsche Seewarte, δηλαδή του Γερμανικού Ναυτικού Παρατηρητηρίου, για το οποίο μεταξύ 1864 και 1933 καπετάνιοι έριχναν στη θάλασσα από τα πλοία χιλιάδες μπουκάλια που περιείχαν τυποποιημένα μηνύματα τα οποία ο καπετάνιος κάθε πλοίου έπρεπε να συμπληρώνει, σύμφωνα με το WAM.

Σε κάθε μήνυμα αναγράφονταν η ημερομηνία, το όνομα του πλοίου, οι συντεταγμένες για τη θέση του πλοίου, το λιμάνι αναχώρησης και το λιμάνι προορισμού.

Όσον γι αυτόν που θα ανακάλυπτε το μήνυμα, καλείτο να το επιστρέψει στο πλησιέστερο γερμανικό προξενείο ή στην έδρα του Παρατηρητηρίου στο Αμβούργο.

Οι 'Ιλμαν ενημέρωσαν το WAM, το οποίο ήρθε σε επαφή με ολλανδούς και γερμανούς ερευνητές που επιβεβαίωσαν ότι το μπουκάλι είχε κατασκευαστεί τον 19ο αιώνα στην Ολλανδία, το χαρτί και η έντυπη φόρμα ταίριαζαν με την εποχή και ότι το πλοίο Paula είχε αποπλεύσει από το Κάρντιφ για το Μακασάρ το 1886, όπως έγραφε το μήνυμα.

"Κατά απίστευτο τρόπο, έρευνες στα αρχεία της Γερμανίας επέτρεψαν να βρεθεί το ημερολόγιο του πλοίου και το μετεωρολογικό δελτίο του Paula, στο οποίο υπήρχε μια καταχώρηση στις 12 Ιουνίου 1886 από τον καπετάνιο, που ανέφερε ότι είχε ρίξει ένα μπουκάλι στη θάλασσα", εξηγεί σε ανακοίνωση ο Ρος 'Αντερσον, του WAM.

"Η ημερομηνία και οι συντεταγμένες ανταποκρίνονται ακριβώς σε αυτές του μηνύματος", πρόσθεσε διευκρινίζοντας ότι η γραφολογική εξέταση του μηνύματος και οι χειρόγραφες σημειώσεις του καπετάνιου επιβεβαιώνουν τη συμφωνία αυτή. Η αυθεντικότητα του μηνύματος πιστοποιήθηκε από τη Γερμανική Ομοσπονδιακή Θαλάσσια και Υδρογραφική Υπηρεσία (BSH) και την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία της Γερμανίας (DWD).

Το μήνυμα και το μπουκάλι θα εκτεθούν για δύο χρόνια στο μουσείο του Φρίμαντλ, στην πόλη λιμάνι της Δυτικής Αυστραλίας.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία