 |
|
|  |  |  | 
Χάρη σε ενα ανθρωπιστικό κίνημα
Φυλακίστηκε άδικα για 43 χρόνια και πλέον είναι εκατομμυριούχος!
Nέα Υόρκη.-
Ένας άνδρας στο Μιζούρι των ΗΠΑ, που αθωώθηκε όμως αφού πέρασε τα
τελευταία 43 χρόνια στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ,
θα γίνει εκατομμυριούχος, ύστερα από την εκστρατεία που διενήργησε το
ανθρωπιστικό κίνημα «GoFundMe». Ο 62χρονος Κέβιν Στρίκλαντ, αν και
φυλακίστηκε άδικα για 43 χρόνια, κάτι που συνιστά την 7η μεγαλύτερη
παράνομη φυλάκιση στις ΗΠΑ και τη μεγαλύτερη στο Μιζούρι, εν τούτοις
δεν θα λάβει καμία οικονομική βοήθεια από την πολιτεία.
Κι αυτό γιατί, η Πολιτεία του Μιζούρι, αποζημιώνει μόνο τους
κρατούμενους που αθωώθηκαν μέσω αποδεικτικών στοιχείων DNA, όχι μέσω
αυτόπτων μαρτύρων.
Έτσι το «GoFundMe» που δημιουργήθηκε από το Midwest Innocence Project
έχει ήδη συγκεντρώσει πάνω από 1.310.650 δολάρια και συνεχίζει,
ξεπερνώντας τον αρχικό στόχο των 1.200.000 δολαρίων. Φυσικά μιλάμε για
δωρεές από πολίτες επώνυμους και κυρίως μη.
«Σας ευχαριστούμε όλους για την υποστήριξή σας! Όλα τα χρήματα
πηγαίνουν απευθείας στον κ. Στρίκλαντ, στον οποίο η πολιτεία του
Μιζούρι δεν θα παράσχει δεκάρα για τα 43 χρόνια που του έκλεψαν»
ανέφερε η σχετική ανακοίνωση.
Όταν ήταν μόλις 18 ετών, ο Κέβιν Στρίκλαντ κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε
σε μια τριπλή δολοφονία το 1978, όπου τέσσερις ύποπτοι έδεσαν τέσσερα
θύματα τη στιγμή που λεηλάτησαν ένα μπανγκαλόου.
Τρία θύματα πυροβολήθηκαν θανάσιμα - ο 20χρονος Τζον Γουόκερ, η
22χρονη Σέρι Μπλακ και ο 21χρονος Λάρι Ίνγκραμ- ενώ η Σίνθια Ντάγκλας
κατάφερε να ξεφύγει αφού έκανε πως ήταν νεκρή.
Η Ντάγκλας κατάφερε να αναγνωρίσει τους υπόπτους Βίνσεντ Μπελ 21 ετών,
και Κιλμ Άντκινς 19 ετών, αλλά δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει τους
υπόλοιπους δύο. Ο ένας εκ των οποίων είχε μια καφέ χάρτινη σακούλα
πάνω στο κεφάλι του.
Περιέγραψε έναν ύποπτο στον φίλο της αδερφής της, ο οποίος υπέδειξε
ότι ο δράστης μπορεί να ήταν ο Κέβιν Στρίκλαντ. Η Ντάγκλας στη
συνέχεια τον ταυτοποίησε και ο Στρίκλαντ καταδικάστηκε σε ισόβια
κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αποφυλάκισης για 50 χρόνια. Ωστόσο, η
Ντάγκλας ανακάλεσε αργότερα την κατάθεσή της, λέγοντας ότι ο Στρίκλαντ
είχε «κατηγορηθεί άδικα».
Γράφοντας στο Midwest Innocence Project, είπε: «Ήμουν η μόνη αυτόπτης
μάρτυρας και τα πράγματα δεν ήταν ξεκάθαρα τότε, αλλά τώρα ξέρω
περισσότερα και θα ήθελα να βοηθήσω αυτό το άτομο αν μπορώ».
Το BBC αναφέρει ότι οι εισαγγελείς στην κομητεία Τζάκσον άρχισαν να
εξετάζουν την καταδίκη του Στρίκλαντ τον περασμένο Νοέμβριο και
ενέκριναν μια πρόταση για την απαλλαγή του Στρίκλαντ την Τρίτη 23
Νοεμβρίου. Ο δικαστής Τζέιμς Γουέλς διέταξε την άμεση απελευθέρωση
του: «Κανένα φυσικό στοιχείο δεν ενέπλεξε τον Στρίκλαντ στην τριπλή
ανθρωποκτονία. Αντίθετα, καταδικάστηκε αποκλειστικά βάσει της
κατάθεσης αυτόπτη μάρτυρα της κα. (Σίνθια) Ντάγκλας, η οποία στη
συνέχεια ανακάλεσε τις δηλώσεις της που τον αναγνώρισαν ως έναν από
τους τέσσερις δράστες».
Πηγές BBC,gazzetta.gr
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
