|
| | | |
Το νησί που κατάργησε τα ρολόγια
΄Oσλο.-
Στον Αρκτικό βορρά τής Νορβηγίας, εκεί που δεν δύει ο ήλιος για δύο
μήνες, η έννοια τού χρόνου είναι σχετική και οι κάτοικοι
προσαρμόστηκαν.
Πώς είναι να πίνεις το πρωινό σου καφεδάκι στη 1:00 τα ξημερώματα, ενώ
μόλις έχεις ξυπνήσει; Πώς είναι να πηγαίνεις για μπάνιο στις 4:00 το
πρωί; Πώς είναι τα μαθήματα του σχολείου να ξεκινούν στις 20:00 και να
τελειώνουν τα μεσάνυχτα;
Και μόνο η αναφορά αυτών των ωρών σε μάς, προκαλεί σύγχυση. Μας έγινε
τόσο πολύ συνήθεια στους ανθρώπους να κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα σε
συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, που οτιδήποτε άλλο το θεωρούμε
αδιανόητο. Αλλά δεν είναι παντού έτσι.
Στο νησί Σομαρόι τής Νορβηγίας έχουν κάνει πράξη (όσο είναι δυνατό)
την… κατάργηση του χρόνου.
Το νησί των 304 κατοίκων
Το Σομαρόι είναι ένα μικρό νησί μόλις 0,41 τετραγωνικών χιλιομέτρων,
με δαντελωτές ακτές, όπως δαντελωτές είναι και οι ακτές σε όλη τη
Νορβηγία. Βρίσκεται στην κομητεία Τρομς, την πιο βόρεια από τις
κομητείες που χωρίζεται διοικητικά η χώρα. Βαθιά μέσα στον Αρκτικό
κύκλο, το ψαροχώρι τού Σομαρόι βιώνει σε ακραία μορφή το φαινόμενο που
ονομάζουμε «ήλιο του μεσονυκτίου». Κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο
για τους 304 κατοίκους του προκειμένου να καταργήσουν το χρόνο.
Το χωριό είναι ο μοναδικός οικισμός πάνω στο νησί. Και παρά τις πολύ
δύσκολες συνθήκες ζωής, οι λιγοστοί κάτοικοι δεν έχουν σκεφτεί στιγμή
να το εγκαταλείψουν για χάρη των ανέσεων που προσφέρει το Τρόμσο ή
κάποια από τις άλλες πόλεις της περιοχής. Αντίθετα, έχουν τη διάθεση
να προσαρμόσουν τη ζωή τους στις συνθήκες που οι ίδιοι βιώνουν και για
τους υπόλοιπους κατοίκους του πλανήτη φαντάζουν τόσο παράξενες, που με
δυσκολία θα μπορούσαν να προσαρμοστούν.
Όσοι έχουν ταξιδέψει στον αρκτικό βορρά (αλλά ακόμα και στις
σκανδιναβικές πρωτεύουσες, που βρίσκονται πολύ πιο νότια) μπορούν να
βεβαιώσουν ότι τα καλοκαίρια ο ήλιος λάμπει μέχρι αργά το βράδυ και
τους χειμώνες η ηλιοφάνεια μπορεί να διαρκεί μόνο λίγα λεπτά της ώρας.
Το Σομαρέι το βιώνει αυτό σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια: Από τις 28
Μαΐου ως τις 20 Ιουλίου κάθε χρόνο ο ήλιος δεν δύει ποτέ πάνω απ’ αυτό
το νησί! Κι αντίστοιχα, για ένα ισόποσο διάστημα από τον Νοέμβριο ως
τον Ιανουάριο ο ήλιος δεν εμφανίζεται επίσης ποτέ.
Όπως μπορεί να φανταστεί ο καθένας, οι χειμώνες είναι γεμάτοι βροχές,
χιόνια και σκοτάδι, άρα βρίσκουν τους κατοίκους κλεισμένους στα σπίτια
τους, να βγαίνουν ελάχιστα μόνο για τις απολύτως απαραίτητες εργασίες
και να εκμεταλλεύονται το χρόνο τους με διάβασμα, διαδίκτυο και άφθονο
ύπνο.
Τα καλοκαίρια, όμως, η κατάσταση αλλάζει τελείως: Κατά παράδοση ακόμα
και οι πιο μικροί κάτοικοι του οικισμού βουτάνε στη θάλασσα, η
αλιευτική περίοδος είναι στο φόρτε της και όλοι βρίσκονται έξω όλη τη
μέρα, προσπαθώντας να ρουφήξουν και το τελευταίο λεπτό ηλιοφάνειας.
Το «νησί που καταργεί την ώρα
Ούτως ή άλλως τα ωράρια για τις δουλειές και για την καθημερινότητα
των ανθρώπων σ’ αυτές τις περιόδους είναι τελείως διαφορετικά. Το
2019, όμως, αποφάσισαν να παρέμβουν και θεσμικά, όχι τόσο στον τρόπο
που λειτουργούν οι ίδιοι, αλλά στον τρόπο επικοινωνίας με τον υπόλοιπο
κόσμο: Έκαναν επίσημο αίτημα στην κυβέρνηση της Νορβηγίας ώστε να
κηρυχθεί ο οικισμός τους ως η πρώτη ζώνη «ελεύθερης ώρας» στον
πλανήτη!
O βουλευτής του Συντηρητικού Κόμματος, Κεντ Γκούντμουντσεν, που
εκλεγόταν στην περιοχή (και καταγόταν κι αυτός από ένα αντίστοιχο
νησί, πιο νότια) ανέλαβε να εισηγηθεί την πρόταση αυτή στο Στούτινγκ,
το νορβηγικό κοινοβούλιο. Το θέμα πήρε διαστάσεις, δεδομένου ότι το
προφίλ του συγκεκριμένου πολιτικού (που είχε διατελέσει και μέλος της
επιτροπής Εκπαίδευσης και Εκκλησιαστικών Θεμάτων) κάθε άλλο παρά
οδηγούσε σε αστείες και φαιδρές καταστάσεις. Το αίτημα υποστηρίχθηκε
σχεδόν αμέσως από το Innovation Norway. Πρόκειται για μια κρατικά
ελεγχόμενη εταιρεία που ελέγχει, μεταξύ άλλων, μια αναπτυξιακή
τράπεζα, το νορβηγικό εμπορικό επιμελητήριο (TCN), το συμβουλευτικό
γραφείο επενδύσεων (SVO) και το νορβηγικό γραφείο τουρισμού (TBN). Η
συγκεκριμένη εταιρεία έχει γραφεία σε περισσότερες από 30 χώρες και
υποστηρίζει σχέδια για τις θαλάσσιες μεταφορές, την βιοτεχνολογία και
τα εναλλακτικά καύσιμα.
Δεν επρόκειτο, λοιπόν, για ένα δευτερεύον αίτημα κάποιων γραφικών,
αλλά για κάτι που συζητήθηκε στην κεντρική πολιτική σκηνή της
Νορβηγίας. Η πρόταση τελικά απορρίφθηκε, επειδή η κυβέρνηση έκρινε ότι
θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα απ’ αυτά που θα έλυνε. Και ήδη
επεξεργαζόταν επίσημο αίτημα από την πόλη του Βάντσο, τον πιο βόρειο
οικισμό της ηπειρωτικής Ευρώπης, να μετράει η ημέρα εκεί για 26 ώρες
και όχι για 24! Παρ’ όλα αυτά, το νησί μαζί με την άρνηση έλαβε ως
απάντηση κι ένα… κλείσιμο του ματιού. Ο Κιέλ Όβε Χβέντινγκ, ο αρχηγός
της μικρής κοινότητας του Σομαρόι και ηγέτης της καμπάνιας «σπάστε τα
ρολόγια», διευκρίνισε ότι οι κάτοικοι είχαν την απόλυτη ελευθερία να
προσαρμόσουν έτσι τη ζωή του νησιού, ώστε να ζούσαν ακριβώς όπως
ήθελαν, αρκεί να μην προκαλούσαν πρόβλημα στους υπόλοιπους.
Δεν έλειψαν, βέβαια, και οι κακεντρέχειες. Που χαρακτήρισαν όλη αυτή
την καμπάνια fake news ή, ακόμα χειρότερα, ανέξοδη διαφήμιση από την
πλευρά του Innovation Norway. Πράγματι, το «νησί που καταργεί την ώρα»
παρουσιάστηκε ως άρθρο σε πάνω από 300 από τις μεγαλύτερες
ειδησεογραφικές ιστοσελίδες παγκοσμίως, αναπαράχθηκε σε πάνω από 1.650
διαφορετικά μέσα και, σύμφωνα με εκτιμήσεις, διαβάστηκε από σχεδόν 1,2
δισεκατομμύρια ανθρώπους! Η αξία αυτής της δημοσίευσης, αν γινόταν
μέσω διαφημιστικής καμπάνιας, θα έφτανε τα 11,5 εκ. δολάρια, κι όμως
το γραφείο τουρισμού της χώρας ξόδεψε 650.000 κορώνες, δηλαδή ελάχιστα
περισσότερα από 60.000 δολάρια.
Πέντε χρόνια αργότερα, το Σομερόι έχει αποφασίσει να ελαχιστοποιήσει
τόσο τη χρήση της ώρας, που να χρειάζονται ρολόγια μόνο για την
επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο. Οι άνθρωποι ξυπνούν και κοιμούνται
όποια ώρα θέλουν, δουλεύουν όποια ώρα θέλουν και βγαίνουν για καφέ
επίσης όποια ώρα θέλουν.
Τι συμβαίνει, όμως, με τα καταστήματα; Εκεί λειτουργεί το τηλέφωνο.
Για να επισκεφθεί κάποιος ένα κατάστημα αρκεί να τηλεφωνήσει πρώτα
στον ιδιοκτήτη, ώστε να σιγουρευτεί ότι αυτός είναι ξύπνιος και
εργάζεται εκείνη την ώρα. Αλλιώς, η δουλειά αναβάλλεται γι’ αργότερα.
Το σχολείο ως το 2021 εξαιρέθηκε από το πρόγραμμα κατάργησης της ώρας,
επειδή οι τοπικοί δάσκαλοι δεν συμφωνούσαν. Από το 2021 και μετά
υιοθέτησαν ένα μεικτό σύστημα, όπου τα μαθήματα μαγνητοσκοπούνται, τα
βλέπουν τα παιδιά όποια ώρα επιθυμούν και τις απορίες τους τις
καταχωρούν με e-mail στους δασκάλους. Αυτό, βέβαια, στατιστικά
συμβαίνει περισσότερο τους μήνες που υπάρχει ηλιοφάνεια, επειδή στο
σκοτάδι οι γονείς επιδιώκουν να στέλνουν τα παιδιά τους καθημερινά στο
σχολείο, για να υπάρχει κοινωνική επαφή.
Για οποιαδήποτε δουλειά που απαιτεί συνεννόηση χρονική ή συμμετοχή
πολλών προσώπων όλα γίνονται στο περίπου, εκτός από περιπτώσεις
απόλυτης ανάγκης, όπου όλοι μαζεύονται στο σχολείο για να συζητήσουν,
ανεξαρτήτως ώρας και μέρας. Κι όσο για το κοινοτικό γραφείο, έχει
εγκαταστήσει πρόγραμμα αυτόματου τηλεφωνητή, όπου δέχεται την
επικοινωνία με την… υπόλοιπη Νορβηγία και τη διεκπεραιώνει ο υπάλληλος
όταν πάει στη δουλειά του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|