Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τέλης Μυστακίδης
Ο αθόρυβος Oμογενής Κροίσος με την περιουσία των $3 δισ.
 



newmoney.gr

Οι συνήθειες ζωής, η νοοτροπία και το φέρεσθαι τού Ομογενή Τέλη
Μυστακίδη προσφέρονται κατεξοχήν ως αντικείμενο σεμιναρίου – και όχι
μόνο ως εγχειρίδιο σίγουρης επιτυχίας για επίδοξους
δισεκατομμυριούχους, αλλά και πώς μπορεί ένας υλικός πλούτος σχεδόν
ασύλληπτου μεγέθους να συνδυάζεται με τη σεμνότητα και τη σταθερή
αντίσταση στον πειρασμό της επιδειξιμανίας.
 Εξάλλου, μία από τις μεγαλύτερες και πλέον ασυνήθιστες προσωπικές
επιτυχίες του έγκειται στο γεγονός ότι έχει κατακτήσει και διατηρεί
πεισματικά και επιμελώς την ανωνυμία του. Ακόμη και κατά το τρέχον
διάστημα όπου, λόγω της κάπως «καταδρομικής» εφόρμησής του στα
ιδιοκτησιακά του ΠΑΟΚ, το όνομά του βρίσκεται στον αφρό της
επικαιρότητας, η μορφή του παραμένει σχεδόν κρυφή, φευγαλέα, μη
αντιληπτή από το ευρύτερο κοινό. Ακρως παράδοξο και ενώ είναι αμφίβολο
αν θα τον αναγνώριζαν ακόμη και οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του ΠΑΟΚ, ο
Μυστακίδης είναι κάποιος που μπορεί να χαιρετίσουν στον δρόμο οι
ντόπιοι στο Πευκοχώρι της Κασσάνδρας, σαν να ήταν οποιοσδήποτε γνωστός
τους.
Και είναι ο ίδιος άνθρωπος που αγόρασε μια ολόκληρη τράπεζα για τον
30χρονο γιο του που επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί στον χρηματοπιστωτικό
κλάδο, όπως θα έκανε κάθε πατέρας που νοιάζεται για την καλύτερη
δυνατή επαγγελματική αποκατάσταση του παιδιού του – πόσο μάλλον αν
αυτό είναι ένα και μονάκριβο. Είναι επίσης ο ίδιος άνθρωπος που προ
δεκαετίας, όταν η Ελλάδα ακροβατούσε πάνω από το κενό της εθνικής
χρεοκοπίας, κατέβαλε περί τα 60 εκατ. ευρώ προκειμένου να αποκτήσει
ένα ονειρικό, ανακτορικό διαμέρισμα στο Λονδίνο, συνολικής επιφάνειας
740 τ.μ., το τρίτο πιο ακριβό σε όλη τη βρετανική πρωτεύουσα, με βάση
τα δεδομένα εκείνης της περιόδου. Το εν λόγω οίκημα ο Μυστακίδης το
ενέταξε στο διαρκώς ογκούμενο κτηματομεσιτικό χαρτοφυλάκιό του, δίπλα
σε ακίνητα απαράμιλλης περιωπής -και αντίστοιχης αξίας- όπως το κτίριο
Ρούσβελτ, ένα περίφημο νεοκλασικό στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και
πάλαι ποτέ έδρα της Ιονικής Τράπεζας, ακολούθως της Alpha Bank κ.λπ.
Μόνο για την απόκτηση του εν λόγω οικήματος το 2023 κατέβαλε 6,2 εκατ.
ευρώ, με την προοπτική να εγκαταστήσει εκεί το στρατηγείο των
επιχειρήσεών του. Μόλις δύο χρόνια πριν, το 2021, είχε αγοράσει το
μπουτίκ ξενοδοχείο «Nikopolis» -σήμερα «September Hotel» και τμήμα της
αλυσίδας HotelBrain – πλησίον του αεροδρομίου «Μακεδονία» της
Θεσσαλονίκης. Αλλά ακόμη και η εξοχική έπαυλή του στην Καψόχωρα (ή
Πευκοχώρι) της Χαλκιδικής, ένα ιδιωτικό ησυχαστήριο -και ολίγον
φρούριο, με τους δικούς του, αθέατους μηχανισμούς απώθησης λουομένων
από τη «δική του» παραλία-, δεν είναι ευκαταφρόνητης αξίας.
Αντιθέτως, τόσο λόγω του μεγέθους της, των ανέσεων, αλλά και της
βιοκλιματικής προσέγγισης κατασκευής, η βίλα του στη Χαλκιδική κατά
προσέγγιση εκτιμάται στα 40 εκατ. ευρώ. Βεβαίως, όσο εντυπωσιακές και
θεαματικές κι αν είναι οι συνεχείς προσθήκες πανάκριβων ακινήτων εντός
και εκτός Ελλάδος, το χαρτοφυλάκιο real estate αποτελεί μόνο ένα μικρό
μέρος από τη συνολική περιουσία του Μυστακίδη. Το ίδιο ισχύει και για
τις επιμέρους, περιφερειακές πλην προσοδοφόρες δραστηριότητές του,
μεταξύ άλλων, η συλλογή έργων τέχνης και κλασικών αυτοκινήτων.
Ο κύριος όγκος του πλούτου, μαζί με τον διακριτικό τίτλο του
δισεκατομμυριούχου, προέκυψε από μια σειρά λαμπρών επιχειρηματικών
κινήσεών του στον τομέα του εμπορίου μεταλλευμάτων – εξ ου και ο
χαρακτηρισμός του «βασιλιά του χαλκού» από την αγοραπωλησία μετοχών
κ.λπ. Οπως και να έχει, ο Μυστακίδης κατέχει μία θέση στο top 5 των
Ελλήνων μεγιστάνων του πλούτου. Κατά το «Forbes» και τον κατάλογο των
ανά τον πλανήτη κροίσων που τηρεί το έγκριτο οικονομικό περιοδικό, για
το 2025 κατατάσσεται στη θέση υπ’ αριθμόν 1.295 μεταξύ των
πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου. Με προσωπική περιουσία 2,9 δισ.
δολαρίων, η οποία φέτος αυξήθηκε κατά 31 εκατ. ή κατά 1,07% συγκριτικά
με την αμέσως προηγούμενη περίοδο. Βεβαίως, στο «Forbes» καταγράφονται
όσα περιουσιακά στοιχεία είναι εμφανή στη δημόσια σφαίρα
(χρηματιστηριακές αγορές κ.λπ.). Αρα, η πραγματική περιουσία του
μπορεί να είναι εντυπωσιακά πιο μεγάλη.
Αφού δημιούργησε την περιουσία του ως στέλεχος και μέτοχος εταιρειών
με κυριαρχικό ρόλο και σε οικουμενικό επίπεδο σε κλάδους όπως η
εμπορία προϊόντων, η παραγωγή ορυκτών και μεταλλευμάτων κ.ά., ο
Μυστακίδης διεύρυνε τον επιχειρηματικό ορίζοντά του. Στα ενδιαφέροντά
του πλέον συμπεριλήφθηκαν οι τράπεζες και η ναυτιλία.
Ως εκ τούτου, το 2021 πραγματοποίησε μια γενναία επένδυση στην
εταιρεία Union Maritime και σε στόλο δεξαμενόπλοιων, μεταφοράς χύδην
ξηρού φορτίου κ.λπ. Παράλληλα, συμπράττοντας με τον γνωστό Αμερικανό
μεγαλοεπιχειρηματία Τζον Πόλσον, απέκτησε μερίδιο 5,14% από το
μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας Πειραιώς. Στο ίδιο πνεύμα, τον Απρίλιο
του 2024 έγινε ο κάτοχος του 48% της Aegean Baltic Bank (ABBank),
επενδυτικής τράπεζας που δραστηριοποιείται κατά κύριο λόγο στον κλάδο
της ναυτιλίας και αποτελεί το πρώτο μεγάλο project για τον υιό
Μυστακίδη, τον μελλοντικό διάδοχο του Τέλη, ως επικεφαλής μιας
κανονικής αυτοκρατορίας. Εκτός των προηγουμένων, κατά καιρούς ο
Ελληνας κροίσος έχει συνδεθεί με διάφορα εγχειρήματα σε πολλούς και
διαφορετικούς κλάδους, από τη συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού
κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας, την πρόταση εξαγοράς της πολύπαθης
μεταλλευτικής και μεταλλουργικής ΛΑΡΚΟ, το έντονο ενδιαφέρον για τα
ΕΛ.ΠΕ., τη σύναψη συμφωνίας με τον Ομιλο Μυτιληναίου για την αγορά
75.000 τόνων αλουμινίου από την επιχείρηση Aλουμίνιον της Ελλάδος έως
την είσοδό του ως μέτοχος στη Philosofish, μια δυναμικά αναπτυσσόμενη
ελληνική επιχείρηση που ειδικεύεται στη διακίνηση φρέσκων
συσκευασμένων ιχθυοειδών.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία