 |
|  |  |  | 
Λάρι Έλισον
Το μωρό μιάς ανύπαντρης μητέρας από το Μπρονξ,που κατάφερε να γίνει
ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο,με περιουσία... 393 δισεκατομμύρια
δολάρια!!!
Πηγή Bloomberg
Ο Λάρι Έλισον ξεπέρασε τον Έλον Μασκ για πρώτη φορά στη λίστα των πιο
πλούσιων ανθρώπων του κόσμου, καθώς η περιουσία του αυξήθηκε
κατακόρυφα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της Oracle για το
τελευταίο τρίμηνο, τα οποία ξεπέρασαν τις εκτιμήσεις.
Η περιουσία του Λάρι Έλισον αυξήθηκε κατά 101 δισεκατομμύρια δολάρια,
φτάνοντας συνολικά τα 393 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τον Δείκτη
Δισεκατομμυριούχων τού Bloomberg.
Η άνοδος αυτή ήρθε μετά την ανακοίνωση των εξαιρετικών αποτελεσμάτων
της Oracle για το τελευταίο τρίμηνο, τα οποία ξεπέρασαν τις προβλέψεις
των αναλυτών, ενώ η εταιρεία προέβλεψε περαιτέρω ανάπτυξη στο μέλλον.
Με αυτή την αύξηση, ο Έλισον άφησε πίσω του τον Έλον Μασκ, του οποίου
η περιουσία ανέρχεται σε 385 δισεκατομμύρια δολάρια. Η αύξηση αυτή
αποτελεί τη μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί ποτέ από τον Δείκτη του
Bloomberg σε μία ημέρα.
Ο 81χρονος Έλισον, συνιδρυτής της Oracle και νυν πρόεδρος και τεχνικός
διευθυντής της, έχει την πλειοψηφία της περιουσίας του συνδεδεμένη με
την εταιρεία λογισμικού βάσεων δεδομένων. Οι μετοχές της Oracle, οι
οποίες είχαν ήδη αυξηθεί κατά 45% φέτος , σημείωσαν άνοδο 41% σε μία
ημέρα (!) μετά την ανακοίνωση της αύξησης των παραγγελιών και των
αισιόδοξων προβλέψεων για τη μελλοντική ανάπτυξη της επιχείρησης στον
τομέα της υποδομής του νέφους. Η άνοδος αυτή αποτέλεσε τη μεγαλύτερη
αύξηση μίας ημέρας για την Oracle.
Αντίθετα, οι μετοχές της Tesla, της εταιρείας του Έλον Μασκ, έχουν
υποχωρήσει κατά 13% φέτος. Παρά το γεγονός ότι η εταιρεία πρότεινε ένα
τεράστιο πακέτο αμοιβών για τον Μασκ, το οποίο, αν εκπληρώσει μια
σειρά από φιλόδοξους στόχους, θα μπορούσε να τον καταστήσει τον πρώτο
τρισεκατομμυριούχο του κόσμου, η πορεία της Tesla δεν έχει
αντανακλάσει την ίδια δυναμική με αυτή της Oracle.
Ποιος είναι ο Λάρι Έλισον
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του Λάρι Έλισον δεν προμήνυαν την μετέπειτα
επιτυχία του. Η μητέρα του, Φλόρενς Σπέλμαν, τον γέννησε το 1944 στο
Μπρονξ της Νέας Υόρκης σε ηλικία 19 ετών, χωρίς να είναι παντρεμένη,
και όταν εκείνος έπασχε από πνευμονία σε ηλικία 9 μηνών, τον έστειλε
στο Σικάγο για να ζήσει με τους θετούς γονείς του, Λίλιαν και Λούις
Έλισον.
Ο θετός του πατέρας, μετανάστης από τη Ρωσία, δεν τον ενθάρρυνε ποτέ
και τον αποκαλούσε «τίποτα». Αντίθετα, η σχέση του με τη θετή του
μητέρα ήταν εξαιρετική και όταν εκείνη πέθανε το 1964, ο Λάρι
εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για να τη φροντίσει.
Αποφασισμένος να ζήσει τη ζωή του με τον δικό του τρόπο, χρησιμοποίησε
τις οικονομίες του για να αγοράσει ένα κάμπριο Thunderbird του 1964
και ταξίδεψε μόνος του στην Καλιφόρνια. Παρά τις δυσκολίες, κατέληξε
στο Μπέρκλεϊ, όπου εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, πριν ενταχθεί στην
εταιρεία ηλεκτρονικών Ampex το 1973, όπου γνώρισε τους προγραμματιστές
Ed Oates και Bob Miner.
Απο εκείνο το σημείο και μετά εκτοξευτηκε στον χώρο τών επιχειρήσεων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|