Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Aπίστευτο κι ομως αληθινό
«Βρέχει» ...μαϊμούδες στη Φλόριντα
 



Ταλαχάσι.-

Κάτοικοι στη Φλόριντα έμειναν άφωνοι όταν είδαν μαϊμούδες να «πέφτουν
από τον ουρανό».
Οι άνθρωποι  απολάμβαναν ήρεμα τη βόλτα τους με  βάρκα οπότε δέχτηκαν…
βροχή από μικρά αντικείμενα. Όμως δεν ήταν ούτε νερό ούτε χαλάζι,
καθώς επρόκειτο για μαϊμούδες.
Η ιστορία ξεκινά στη δεκαετία του 1930, όταν ο συνταγματάρχης Tooey,
ιδιοκτήτης μιας τουριστικής επιχείρησης με γυάλινα καραβάκια στον
Silver Springs, αποφάσισε να κάνει τη βόλτα πιο «εξωτική».
Η ιδέα του; Να απελευθερώσει δώδεκα μακάκους (rhesus macaques), ένα
είδος μαϊμούς που ζει φυσικά στη νότια και ανατολική Ασία, σε ένα
μικρό νησάκι του ποταμού. Φυσικά, δεν είχε ακούσει ποτέ για τον όρο
«εισβλητικό είδος». Και έτσι, οι μαϊμούδες… έμειναν, προσαρμόστηκαν
και πολλαπλασιάστηκαν.
Οι μακάκοι αποδείχθηκαν απίστευτα ανθεκτικοί και προσαρμοστικοί. Μέχρι
τη δεκαετία του 1980, ο πληθυσμός τους είχε αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό
που οι αρχές ξεκίνησαν προγράμματα απομάκρυνσης.
Μεταξύ 1984 και 2012, περισσότεροι από 1.000 μακάκοι παγιδεύτηκαν και
μεταφέρθηκαν. Παρ' όλα αυτά, το 2015 η απογραφή μέτρησε 176 μαϊμούδες
σε πέντε κοινωνικές ομάδες, με τους επιστήμονες να προβλέπουν ότι
χωρίς παρέμβαση, ο αριθμός τους θα διπλασιαζόταν έως το 2022.
Οι μαϊμούδες δεν είναι το μοναδικό ασυνήθιστο ζώο που «πέφτει από τον
ουρανό» στη Φλόριντα. Κάθε χειμώνα, οι κάτοικοι προετοιμάζονται για το
άλλο γνωστό φαινόμενο «iguana fall», όταν τα ιγκουάνα πέφτουν από τα
δέντρα λόγω του ψύχους.
Επειδή τα ερπετά βασίζονται στη θερμότητα του ήλιου για να κινηθούν,
όταν η θερμοκρασία πέφτει απότομα, παγώνουν προσωρινά και πέφτουν,
μοιάζοντας με… άψυχα σώματα. Ένας κάτοικος είχε μάλιστα μεταφέρει ένα
«παγωμένο» ιγκουάνα στον κτηνίατρο, ώσπου... ξύπνησε ξαφνικά μέσα στο
αυτοκίνητό του!



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία