 |
|
|  |  |  | 
Στο πνευμα τών ημερών ο Μανώλης...
Ο Μητσιάς ερμηνεύει αντιμνημονιακά τραγούδια
Αθήνα
«Πατρίδα δανεισμένη» είναι ο τίτλος του νέου μουσικού δίσκου που
ερμηνεύει ο γνωστός τραγουδιστής Μανώλης Μητσιάς. Πρόκειται για ένα
άλμπουμ που περιλαμβάνει 11 λαϊκά τραγούδια σε στίχους Κώστα Μαρδά και
μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και Μιχάλη Τερζή.
«Είναι ένας δίσκος, ο οποίος θίγει τα κακώς κείμενα της πατρίδας
μας», είπε ο Μανώλης Μητσιάς στην
παρουσίαση του δίσκου, που πραγματοποιήθηκε, σε κεντρικό πολυκατάστημα
της Αθήνας.
Και συνέχισε: «Πρόκειται για αντιμνημονιακά τραγούδια, μέσω των
οποίων θίγονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός.
Αισθάνομαι ως καλλιτέχνης, πως έχω την υποχρέωση να μεταφέρω στον
κόσμο, αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα γιατί ο καλλιτέχνης δεν
είναι τίποτε άλλο, όπως έλεγε και η Μελίνα Μερκούρη, από το φερέφωνο
του λαού».
Για τον συνθέτη Μιχάλη Τερζή, ο καμβάς και το έναυσμα για τη
δημιουργία αυτού του δίσκου, ήταν οι στίχοι από την τελευταία ποιητική
συλλογή του Κώστα Μαρδά.
«Ζούμε μια δικτατορία δανειστών, τοκογλύφων, τραπεζών. Απέναντι
σ΄αυτή τη δικτατορία αντιπαρατίθεται η δημοκρατία των τραγουδιών»,
είπε χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος- ποιητής Κώστας Μαρδάς. «Τα
τραγούδια εκφράζουν την επικαιρότητα, μία επικαιρότητα αδήριτη,
άτεγκτη και ιστορική. Εμείς απέναντι σ' αυτή την επικαιρότητα,
χρησιμοποιούμε τα όπλα μας, δηλαδή το λόγο και τις νότες και πιστεύω
ότι ανοίγουμε το δρόμο και σε άλλους που προβληματίζονται, για τη
δημιουργία τραγουδιών της νέας αντιπολίτευσης. Μέσα από την
τραγικότητα των εποχών δημιουργείται ο πολιτισμός, η έκφραση, η ψυχή
και το πνεύμα».
Για το θεραπευτικό λόγο ύπαρξης του τραγουδιού, έκανε λόγο ο
Κώστας Μαρδάς, τονίζοντας πως: «τα τραγούδια αυτά είναι τραγούδια
λύπης και οργής απέναντι στον ολοκληρωτισμό του χρήματος».
«Εμείς οι συνθέτες από τη μεριά μας, κάνουμε μία εκκίνηση, ώστε να
ξανατραγουδήσει ο κόσμος για τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας»,
δήλωσε ο μουσικοσυνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος. «Σκεφτήκαμε πολύ τη
μουσική δομή αυτού του δίσκου, για να μπορεί ο κόσμος να τραγουδά
μαζικά», είπε κλείνοντας ο συνθέτης.
Το εξώφυλλο του δίσκου έχει επιμεληθεί ο γνωστός Έλληνας
γελοιογράφος Στάθης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
