Η ώρα της κρίσεως- Ματθ. Κε΄31-46 -
καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.
Αδελφοί μου. Η ώρα είναι μοναδική και συγκλονιστική. Έρχεται μέσα στην ουράνια και θεϊκή του δόξα ο Θεάνθρωπος Κύριος μας για να κρίνει την ανθρωπότητα. Δεν έρχεται μόνος του αλλά τον συνοδεύουν χιλιάδες στρατιές των Αγίων Αγγέλων και Αρχαγγέλων. Μπροστά στον ένδοξο και ουράνιο θρόνο Του είναι συγκεντρωμένοι όλοι οι άνθρωποι, όλων των αιώνων από τότε που δημιουργήθηκε η ζωή στη γη. Κι Αυτός ο μέγας Κριτής και Αδέκαστος Δικαστής χωρίζει τους ανθρώπους, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια. Στα δεξιά του βάζει τους δίκαιους και στα αριστερά του τους αμετανόητους αμαρτωλούς. Εκείνη τη φοβερή και μοναδική ώρα ακούγεται η θεϊκή φωνή του ουράνιου Κριτή που απευθύνεται προς τους δικαίους: Ελάτε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, να κληρονομήσετε τη Βασιλεία του Πατρός μου που είναι ετοιμασμένη για εσάς από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος. Διότι πείνασα και μου δώσατε τροφή, δίψασα και μου δώσατε νερό, ήμουν ξένος και με φιλοξενήσατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφθήκατε, φυλακισμένος και ήλθατε να με παρηγορήσετε.
Με απόφαση του μεγάλου κριτή, απόφαση η οποία είναι τελεσίδικη, οι άνθρωποι αυτοί κρίθηκαν βάση ενός μοναδικού κριτηρίου. Το κριτήριο ήταν η αγάπη, η έμπρακτη αγάπη. Αυτός είναι ο κώδικας βάση του οποίου θα δικάσει ο μεγάλος Δικαστής. Κι όπως σαφέστατα διευκρινίζει ο Απόστολος της Αγάπης Παύλος:
«ο αγαπών τον έτερον νόμον πεπλήρωκε· το γαρ ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις, και ει τις ετέρα εντολή, εν τούτω τω λόγω ανακεφαλαιούται, εν τω, αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σε αυτόν». η αγαπη τω πλησιον κακον ουκ εργαζεται πληρωμα ουν νομου η αγαπη.( ρωμ. 18 8-10)
Όταν μιλάμε για αγάπη δεν εννοούμε μια αόριστη καλοσύνη, μια εξωτερική ευγένεια, μια τυπική ελεημοσύνη. Αλλά τη γνήσια την πλατιά την έμπρακτη χριστιανική αγάπη. Η Χριστιανική αγάπη είναι κάτι πολύ πιο βαθύ και μεγάλο, είναι μια ανώτερη μορφή ζωής, ένας ανώτερος τρόπος σκέψεως που μας κάνει να μοιάζουμε με το Χριστό.
Όταν ο Κύριος έδινε τη μεγάλη εντολή «εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις.». αυτή η μικρή λέξη ΄΄καθώς΄΄ έχει μεγάλη βαρύτητα. Όχι δηλαδή να αγαπάτε όπως θέλετε και όπως νομίζετε, αλλά σύμφωνα με το πρότυπο που σας έδειξα, όπως εγώ σας αγάπησα, ειλικρινά, ανυπόκριτα, ηρωικά, έμπρακτα , πλατιά, αληθινά.
Μέσα στη ζωή της αγάπης συγκεντρώνονται όλες οι αρετές. Γι αυτό ακριβώς και ο Κύριός μας καθόρισε την αγάπη σαν διακριτικό γνώρισμα και τεκμήριο των μαθητών του. εν τουτω γνωσονται παντες οτι εμοι μαθηται εστε εαν αγαπην εχητε εν αλληλοις.
Αλλά και για έναν άλλο λόγο έβαλε ο Κύριος ως βάση της κρίσεως την αγάπη. Διότι όλοι οι άνθρωποι παντού και πάντοτε μπορούμε να την εφαρμόσουμε σε οποιαδήποτε συνθήκες της ζωής κι αν βρισκόμαστε, οτιδήποτε επάγγελμα κι αν έχουμε, ηλικία ή μόρφωση. Ποιος θα μπορέσει εκείνη την ώρα να δικαιολογηθεί αν δεν έχει μέσα του να δείξει αγάπη;
Αδελφοί μου,
Είδατε που στηρίζει ο Κύριος την απόφασή του; όχι σε τίποτε μεγάλες δωρεές και κατορθώματα αλλά σε μερικά πράγματα που φαίνονται καθημερινά.΄΄ Επείνασα και ουκ εδώσατε μοι φαγείν. Εδίψασα και ουκ εποτίσατε με΄΄ Δεν τους λέει σας καταδικάζω γιατί ήμουν άρρωστος και δεν με γιατρέψατε, ήμουν στη φυλακή και δεν με απελευθερώσατε. Γι αυτά τα μικρά που περνούσαν από το χέρι σας και δεν κάνατε σας καταδικάζω.
Και οι δίκαιοι με έκπληξη και απορία θα πουν: Κύριε, πότε Σε είδαμε πεινασμένο, διψασμένο, ξενιτεμένο, γυμνό, άρρωστο, φυλακισμένο και Σου δείξαμε αγάπη; θα αποκριθεί ο Κριτής και Κύριός μας. : Εφόσον το κάνατε στους άσημους αδελφούς μου, είναι σαν να το κάνατε σε μένα. Ελάτε λοιπόν στη Βασιλεία μου.΄΄
Αδελφοί μου,
Πώς όμως θα είναι αυτή η Βασιλεία του Θεού; Όποιες λέξεις κι αν χρησιμοποιήσουμε δεν θα μπορέσουμε να περιγράψουμε τη μοναδική ομορφιά και ωραιότητα της Βασιλείας των ουρανών, όπως ακριβώς ένας εκ γενετής τυφλός δεν μπορεί να περιγράψει την ωραιότητα της φύσεως.
Η Αγία Γραφή βέβαια παρουσιάζει συμβολικές εικόνες του Παραδείσου, ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι σαν αυτά που ετοίμασε ο Θεός γι’ αυτούς που Τον αγαπούν, «ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη»
Η ζωή του Παραδείσου όχι μόνο δεν μπορεί να περιγραφεί, αλλά ούτε και να συγκριθεί με καμιά χαρά του κόσμου αυτού. Από τη ζωή εκείνη θα απουσιάζει κάθε «οδύνη-λύπη και στεναγμός».
Εκεί δεν θα υπάρχουν αδικίες, αρρώστιες, θάνατος. Εκεί θα έχουν σβήσει όλα τα πάθη. Εκεί όλα θα είναι γεμάτα χαρά. Όλα θα είναι φως. Η μεγαλύτερη όμως χαρά και ευτυχία μας θα είναι ότι θα βλέπουμε διαρκώς «πρόσωπον προς πρόσωπον» το φωτεινό πρόσωπο του Χριστού.
Τα μάτια μας δεν θα χορταίνουν να βλέπουν τη δόξα του· τα αυτιά μας να ακούν τη φωνή του και τις γλυκύτατες ψαλμωδίες των αγγέλων και των αγίων, το στόμα μας να δοξολογεί ακατάπαυστα τον Βασιλιά μας· τα χέρια μας να υψώνονται προς Αυτόν.
Εκεί θα λάμπουμε όλοι όπως ο ήλιος και θα μοιάζουμε στη μορφή και τη δόξα με τον Χριστό μας.
Εκεί θα γίνουμε κατά χάριν θεοί. Εκεί… Αλλά μέχρι να φθάσουμε εκεί, ας στραφούμε προς τα εκεί κάθε μέρα το νου μας κι ας πλημμυρίσει την καρδιά μας ο πόθος της Βασιλείας του Θεού.
Κατόπιν ο Κύριος θα στρέψει το βλέμμα Του αριστερά στους αμετανόητους αμαρτωλούς και θα τους πει: Φύγετε από κοντά μου στο πυρ το αιώνιο, που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους δαίμονες. Διότι επείνασα, και δεν μου δώσατε τροφή, δίψασα, και δεν μου δώσατε νερό, ήμουν ξένος, και δεν με φιλοξενήσατε, γυμνός και δεν με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν με επισκεφθήκατε, ,
Τότε θα αποκριθούν εκείνοι: Πότε Σε είδα, Κύριε, πεινασμένο, διψασμένο, ξενιτεμένο, γυμνό, άρρωστο, φυλακισμένο και δεν Σε υπηρετήσαμε; Και ο Κριτής θα τους απαντήσει: Καθετί που δεν κάνατε στους αδελφούς μου, ούτε σε μένα το κάνατε. Τότε θα φύγουν αυτοί στην αιώνια κόλαση’’
Πώς θα ζουν οι άνθρωποι στην αιώνια κόλαση;
Αδελφοί μου,
Ότι και να πει κανείς, ελάχιστα μπορεί να περιγράψει τη φρίκη της κολάσεως. Εκεί οι κολασμένοι θα υποφέρουν φρικτά. Θα δοκιμάζουν φοβερούς πόνους, συνεχή δίψα, αφόρητη αγωνία, τύψεις , απελπισία και θάνατο. Θα ζούνε μαζί με τους δαίμονες και όλους τους κολασμένους ανθρώπους. Επιπλέον αιώνια θα βλέπουν τα αποτυπώματα των αμαρτιών τους, και η ντροπή που θα δοκιμάζουν θα είναι φοβερή. Θα υποφέρουν ακόμη, διότι θα στερούνται όλα εκείνα τα οποία απόλαυσαν στην επίγεια ζωή τους.
Το μεγαλύτερο όμως μαρτύριο τους κολασμένων θα είναι ότι θα ζουν χωρίς Θεό. θα υποφέρουν μακριά από την αγάπη του Θεού. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη φρίκη από την αιωνιότητα νωρίς τον Χριστό ο οποίος είναι όλος φως, ζωή και ωραιότητα.
Στην κόλαση υπάρχει η αιώνια στέρηση της αγάπης του Θεού. Γι’ αυτό Αδελφοί μου ας αγαπήσουμε από τώρα τον Κύριο μας και τις σωτήριες εντολές του κι ας αγωνιζόμαστε καθημερινά να ζούμε όπως θέλει Εκείνος. Αγάπη –αγάπη, προ πάντων αγάπη.
Αυτή θα μας κάνει παιδιά του Θεού, αυτή θα μας σώσει.
Νικόλαος
