|
| | | |
Η δυναστεία ΄Ασαντ και "Το Κτήνος
τής Θεσσαλονίκης"
Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
-----------------
Σε ολα όσα λέγονται και γράφονται για την δυναστεία ΄Ασαντ στη
Συρία,με αφορμή και επίκεντρο το σημερινό λουτρό αίματος,θέλω να
προσθέσω μιά προσωπική εμπειρία,που κατά κάποιο τρόπο συνδέει το
συριακό καθεστώς με το Ολοκαυτωμα τών Εβραίων τής Θεσσαλονίκης και για
την ακρίβεια με εκείνους που υλοποίησαν στην Ελλάδα το ναζιστικό
σχέδιο "Τελική Λύση",που έστειλε στο θάνατο έξι (6) εκατομμύρια
ανθρώπους,απλά και μόνο επειδή γεννήθηκαν και ήταν Εβραίοι...
Την περίοδο 1986-90 ήμουν (και συγνώμη για τον ενικό) ανταποκριτής στη
Θεσσαλονίκη τής εφημερίδας Η ΠΡΩΤΗ.
Εκείνη την εποχή και με διάφορες αφορμές (κυρίως επετείους) έκανα
έρευνες για τούς 50.000 Εβραίους τής Θεσσαλονίκης,που οδηγήθηκαν στα
κρεματόρια (οι περισσότεροι στο ΄Αουσβιτς) και βρήκαν μαρτυρικό
θάνατο,εκτός ελαχίστων που επέζησαν και με την απελευθέρωση τής
Ευρώπης επέστρεψαν στην Ελλάδα.
Οι έρευνες στηρίζονταν σχεδόν αποκλειστικά στις μαρτυρίες επιζόντων
τού Ολοκαυτώματος-σήμερα δεν ζει κανείς τους...
Συγκεντρώνοντας λοιπόν στοιχεία για το φρικιαστικό έγκλημα τών
Ναζί,σχεδόν όλοι οι επιζώντες αναφέρονταν σ εναν Ναζί,που τον
σκιαγραφούσαν ως ενα ανθρωπόμορφο τέρας.Τον έλεγαν Αλόϊς Μπρούννερ και
ηταν δεξί χέρι τού αρχιναζί ΄Αντολφ ΄Αϊχμαν.
Στον τελευταίο ειχε αναθέσει ο Χίτλερ την εφαρμογή τού σχεδίου "Τελική
Λύση" σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη,και ο ΄Αϊχμαν έστειλε στην
Θεσσαλονίκη το πρωτοπαλλίκαρό του (όμοιος ομοίω κλπ) τον Μπρούννερ.
Ακούγοντας συνεχώς το όνομα "Μπρούννερ" ηταν επόμενο να ασχοληθώ
δημοσιογραφικά μ αυτό το κτήνος,καθώς δεν υπήρχε τότε επίσημη
ενημέρωση για το ποιά ηταν η τύχη του.Για τον ΄Αϊχμαν ξέραμε οτι
εντοπίσθηκε απο πράκτορες τής Μοσάντ στη Λατινική Αμερική,απήχθη με
αριστοτεχνική καταδρομική ενέργεια,και μεταφέρθηκε στο Ισραήλ,όπου
δικάσθηκε και εκτελέσθηκε.
Κι ενω δεν ξέραμε τίποτε για το κτήνος τής Θεσσαλονίκης,μιά μέρα
καθώς βρισκόμουν στα δικαστήρια (οι δικαστικοί συντάκτες πηγαίναμε
κάθε μέρα ψάχνοντας για ειδήσεις) στο γραφείο ενός εισαγγελέα έπεσε το
μάτι μου σ έναν φάκελο,που είχε απέξω το όνομα "Αλόϊς
Μπρούννερ".Ψάχνοντας έμαθα οτι ηταν ήδη σε εξέλιξη μιά παγκόσμια
προσπάθεια για τον εντοπισμό τού Μπρούννερ και οι Ελληνικές Αρχές-οπως
ηταν άλλωστε φυσικό-ειχαν ενημερωθεί οτι το κτήνος εντοπίσθηκε και
πως η Μοσάντ έψαχνε να βρει τρόπο για να τον "τσιμπήσει" οπως ειχε
συμβεί νωρίτερα με τον ΄Αϊχμαν.
Ο Μπρούννερ ηταν υπο την προστασία τού Χαφέζ ΄Ασαντ (πατέρα τού
Μπασάρ) και ζούσε σ ενα μικρό διαμέρισμα στη Δαμασκό,με το όνομα
"Τζώρτζ Φίσερ".Οταν δε έβγαινε απο το σπίτι πήγαινε συνήθως σ ενα
κοντινό πάρκο,συνοδευόμενος πάντα απο πράκτορες τού ΄Ασαντ.
Ετσι στάθηκε αδύνατο να συλληφθεί και σήμερα μάλλον δεν ζει.Αν ζει θα
πρέπει να ειναι υπεραιωνόβιος...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|