Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Θείος Λόγος
------------------


Γράφει ο Νίκος Κόνδυλας
-------------------------------------





 

Ματθ. Στ 14-21

 Πορεία προς την Ουράνια Βασιλεία

Μέσα από το σημερινό Ευαγγέλιο, ο Κύριος μας κάνει μια συμφωνία με όλους τους πιστούς . μας λέει πως αν συγχωρούμε τους ανθρώπους για τα αμαρτήματα που μας έχουν κάνει τότε κι  ο επουράνιος Πατέρας θα συγχωρεί και τα δικά μας αμαρτήματα.

Αδελφοί μου, γιατί ο Κύριος μας βάζει σαν κόκκινη γραμμή αυτή την απαράβατη συνθήκη;   Γιατί βάζει ως προϋπόθεση τη δική μας συγχωρητικότητα για να τύχουμε κι εμείς της συγχωρέσεως και της σωτηρίας;

Γιατί αρνείται παντελώς να μας βάλει στον παράδεισο , εάν εμείς δεν μάθουμε να συγχωρούμε όσους μας αδίκησαν;

Αδελφοί μου, ο Κύριός μας  θέλει να μας δείξει πόσο μεγάλη αρετή είναι η συγχωρητικότητα

Μια  αρετή που μας εξομοιώνει με τον Θεό μας , ο οποίος είναι πολυέλεος, συγχωρεί απλόχερα και καθημερινά τα αμέτρητα αμαρτήματά μας και τις πτώσεις μας.

.Ζητά λοιπόν από εμάς να Του μοιάσουμε στην απόλυτη αγάπη του , να κάνουμε με ευχαρίστηση  ό,τι Εκείνος   διαρκώς κάνει.

Εκείνος καθημερινά συγχωρεί όλους μας και συγχώρησε ακόμη και τους σταυρωτές του, επάνω στο Σταυρό του και μας ζητά επίμονα να ακολουθήσουμε κι εμείς το δικό του παράδειγμα. Να συγχωρούμε τα αμαρτήματα των άλλων.

Όσο μεγάλα κι αν είναι τα αμαρτήματα, όσο κι αν μας έχουν πικράνει ή πονέσει. Έχοντας μάλιστα μέσα στο μυαλό μας, στη σκέψη μας, ότι στην πραγματικότητα αυτά είναι πολύ μικρά και ασήμαντα, αν συγκριθούν με τις τόσες πολλές δικές μας αμαρτίες που συγχωρεί ο  Θεός.

Αδελφοί μου

Ο Κύριος μας βάζει ως προϋπόθεση της λύτρωσης και της σωτηρίας μας  τη συγχωρητικότητα διότι  απλά χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να ζήσουμε  και να συνυπάρξουμε ούτε σ’ αυτή τη ζωή. Χωρίς συγχωρητικότητα η ζωή μας γίνεται φωτιά , γίνεται  κόλαση, αφαιρεί από μέσα μας την ειρήνη, κάνει την επίγεια διαδρομή μας  ένα δράμα.

 

Ζητά ο Κύριος μας να συγχωρούμε, διότι εάν δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε εδώ στη γη τους αδελφούς μας, δηλαδή να τους χωρέσουμε, να τους βάλουμε μέσα στην καρδιά μας, τι θα κάνουμε στην άλλη ζωή; Πώς θα αντέχουμε  ο ένας τον άλλον; Θα μισούμε και θα φθονούμε και στον Παράδεισο; Μα αν γίνει αυτό, τότε ο Παράδεισος δεν  θα γίνει κόλαση;  

 

Ο Θεός απλά μας λέει: πως αν θέλετε να χωρέσετε στον Παράδεισο, πρέπει να χωρέσετε  και τους αδελφούς σας  στην καρδιά σας. Να τους συγχωρείτε και να τους αγαπάτε.

Μετά αδελφοί μου ο Κύριος προχωρά  στο θέμα της νηστείας.

Μας λέει πως αν  νηστεύετε, να μη γίνεσθε σκυθρωποί και περίλυποι. Διότι υποκριτικά οι άνθρωποι  παίρνουν την έκφραση καταβεβλημένου ανθρώπου, του ταλαιπωρημένου, για να καταλάβουν οι άλλοι  άνθρωποι  ότι νηστεύουν. Αν το κάνουν αυτό όμως τότε την αμοιβή την εισπράττουν από τους συνανθρώπους τους πάνω στη γη.

.. όμως όταν νηστεύετε, να είστε χαρούμενοι για να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι ότι νηστεύετε. Και ο Θεός Πατέρας μας αυτό που κάνετε κρυφά, θα σας το ανταποδώσει φανερά στην αιώνια ζωή.

Μην επιζητείτε λοιπόν από τους ανθρώπους  επαίνους και πρόσκαιρες αμοιβές.

Μή θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επι της γής, η εντολή αυτή δημιουργεί κάποια αντίδραση στο πρώτο άκουσμα. Με όσα όμως στη συνέχεια λέει ο Κύριος την αιτιολογεί απόλυτα.

Μην αγωνίζεστε να συγκεντρώσετε για τον εαυτό σας θησαυρούς πάνω στη γη γιατί βρίσκονται μέσα στην απώλεια και τη φθορά. Μην αφήνετε την καρδιά σας να προσκολληθεί σε υλικά αγαθά. Είναι ανόητο και καταστρεπτικό γιατί μαζί κινδυνεύετε κι εσείς.

Μη μαζεύετε επίγειους θησαυρούς, τους οποίους ο σκόρος, η σαπίλα και η σκουριά καταστρέφουν, και οι κλέφτες  κλέβουν . Μαζεύετε ουράνιους θησαυρούς, τους οποίους κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει ή να κλέψει. Η καρδιά σας να είναι προσκολλημένη στον Θεό και στα ουράνια. Διότι εκεί που είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.

Βέβαια από την εποχή του Κυρίου μας έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στον οικονομικό τομέα της ζωής μας.

Έχουν βρεθεί καλύτεροι τρόποι για την εξασφάλιση των αγαθών. Όμως και πάλι όλα είναι μάταια. Ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι ασφαλής.

Έρχονται δυσμενείς συνθήκες, η οικονομική κρίση, όπως αυτή που περνούμε στις μέρες μας, που οδηγούν στην πτώχευση, στη χρεοκοπία.

Και αν συμβεί μια τέτοια καταστροφή πόσο μεγάλη είναι η ταλαιπωρία της καρδιάς που προσκολλάται στους γήινους θησαυρούς. Ο Κύριος είπε:’’ οπου γαρ εστιν ο θησαυρος υμων εκει εσται και η καρδια υμων

 

Εδώ λοιπόν ο Κύριος κάνει μια διάκριση ανάμεσα στους επίγειους και στους ουράνιους θησαυρούς. Σε ποιους επίγειους θησαυρούς αναφέρεται;

Οι άνθρωποι τότε αποθήκευαν ως θησαυρούς διάφορα προϊόντα της γης, μεταλλικά αντικείμενα και πολυτελή ενδύματα. Τα προϊόντα της γης όμως σάπιζαν, μεταλλικά αντικείμενα σκούριαζαν και τα ενδύματα τα έτρωγε ο σκόρος.

Και όσοι είχαν πολύτιμα αντικείμενα από χρυσό, ασήμι και χαλκό, έτρεμαν διαρκώς μην τους τα κλέψουν. Όσοι λοιπόν είχαν συσσωρεύσει υλικούς θησαυρούς, είχαν καθημερινή αγωνία μήπως γίνουν θύματα ληστειών ή μήπως καταστραφούν οι θησαυροί τους. Κι αυτή ακριβώς η αγωνία τους ταλαιπωρούσε και τους εξαθλίωνε.

Αδελφοί μου

Όταν κυριευθεί κάνεις από το πάθος του θησαυρισμού, της πλεονεξίας, είναι καταδικασμένος να ζει σε μια ατμόσφαιρα εσωτερικής φθοράς και ανασφάλειας.


Όμως μη νομίσουμε πως όλα αυτά ισχύουν μόνο για τους πλουσίους. Ισχύει  για τον καθένα πού θεώρει θησαυρό του τα υλικά αγαθά, είτε τα κατακτήσει, είτε όχι.

Κι εφόσον τα επιθυμεί και  δεν το κατορθώνει να τα αποκτήσει, αγχώνεται και συχνά οδηγείται σε μια εσωτερική κατάρρευση που λέγεται κατάθλιψη.

Μια είναι η σωτηρία μας. Να σβήσουμε και να διαγράψουμε κάθε πόθο μας για θησαυρισμό.

Τι να θησαυρίσουμε; Τί να θησαυρίζουμε; Μας λέει ο αγαπημένος μας Κύριος να θησαυρίζουμε «θησαυρούς έν ούρανώ». 

Αν συγκεντρώσουμε πνευματικούς θησαυρούς , να αυξήσουμε  τον πλούτο της πίστης μας, να αυξήσουμε  τα έργα της αγάπης,  να αυξήσουμε  την καθαρότητα της  καρδιάς , την αγνότητα, την ταπεινοφροσύνη, την ειλικρίνεια, την τιμιότητα μας.

τέτοιους θησαυρούς μαζεύετε  όσο περισσότερο μπορείτε..

Με μια διαφορά αδελφοί μου

Μην κάνετε όλα αυτά για να κερδίσετε τον έπαινο σε αυτόν εδώ τον κόσμο.

Δεν κερδίζετε τίποτε, αν ποθείτε τον έπαινο σ' αυτόν εδώ τον κόσμο.  Φροντίστε ό,τι κάνετε, να γίνεται με απλότητα, χωρίς επίδειξη, μόνο για την αγάπη προς το Θεό και τους συνανθρώπους μας.

Μαζέψτε ουράνιους θησαυρούς και καταθέστε τους στην τράπεζα του ουρανού.  Εκεί βρίσκονται σε καλά χέρια.

Έτσι η  καρδιά σας, μπορεί να είναι γαλήνια.


'Αλήθεια, σκεφτήκατε πόσο βαθύ είναι το αίσθημα της γαλήνης στις ψυχές των ανθρώπων που θησαυρίζουν με αυτό τον τρόπο! Ακόμα και στις πιο βίαιες και δύσκολες συνθήκες νιώθουν ειρηνικά.

Καμιά μεταβολή και αναστάτωση των γήινων πραγμάτων δεν τους τσακίζει.

 

Γιατί απλά, δεν τη στήριξαν τη ζωή τους επάνω σ' αυτά. Γι' αυτό σαν τα αγέρωχα βουνά  δέχονται τη θύελλα,  τις βροχές , τα χιόνια.

Σε αυτούς τους ουράνιους θησαυρούς στρέψουμε το νου μας, αυτούς να αγαπήσουμε, να ποθήσουμε να κατακτήσουμε.

 Με αυτούς τους θησαυρούς να γεμίσουμε τις αποσκευές μας για το ουράνιο ταξίδι μας.

Έτσι θα γίνουμε πλούσιοι , πάμπλουτοι, και αιώνια ευτυχισμένοι.

 

Νικόλαος

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία