Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Στον ιδιωτικό τομέα απολύονται ή παραιτούνται

Μία στις δέκα Ελληνίδες δέχεται σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας



Θεσσαλονίκη

Μια στις δέκα Ελληνίδες δέχονται ανεπιθύμητες σεξουαλικές
προσεγγίσεις έως και βιασμό (5%) από προϊσταμένους η συναδέλφους, ενώ
το 85% των εργαζομένων γυναικών στον ιδιωτικό τομέα που υφίστανται
σεξουαλική παρενόχληση απολύονται ή παραιτούνται και στο δημόσιο τομέα
μετατίθενται σε άλλο τμήμα, τη στιγμή που ο θύτης δεν υφίσταται καμιά
επίπτωση.

Πρόκειται για μία μορφή έμφυλης βίας που μπορεί να συμβεί παντού -
στο σπίτι, στο σχολείο, στο δρόμο, στην εργασία - η οποία
τροφοδοτείται από την κοινωνική ανοχή και τις στερεότυπες αντιλήψεις,
ενώ εξακολουθεί να αποτελεί μια <<αθέατη>> κατάσταση, κυρίως στο χώρο
εργασίας, όπου υπάρχει άγνοια για το τι ακριβώς συνιστά σεξουαλική
παρενόχληση.

Η ψυχοκοινωνική πραγματικότητα που βιώνει η εργαζόμενη που
παρενοχλείται, ο ρόλος των φορέων για την καταπολέμηση του φαινομένου
και οι μηχανισμοί για την αντιμετώπισή του, πρόκειται να αναδειχθούν
σε εκδήλωση με θέμα <<Μη φοβάσαι, μίλα...>> που διοργανώνει η Παιδαγωγική
Σχολή του ΑΠΘ και θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 6 Μαρτίου, στις 11:30,
στο 10ο όροφο του Πύργου της Παιδαγωγικής, με αφορμή την Παγκόσμια
Ημέρα Γυναίκας (8 Μαρτίου), και με την υποστήριξη της γενικής
γραμματείας Ισότητας των Φύλων.

Στο πλαίσιο σχετικής καμπάνιας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου
Θεσσαλονίκης <<Μηδενική ανοχή στη
σεξουαλική παρενόχληση>>, θα πραγματοποιηθεί, εξάλλου, σεμινάριο (7
Μαρτίου, ώρα 9.30, στο ΚΕ.Δ.Ε.Α. του ΑΠΘ), σε συνεργασία με το δήμο
Θεσσαλονίκης, το οποίο θα απευθύνεται όσους κατέχουν θέσεις ευθύνης
στο ΑΠΘ, μέλη ΔΕΠ που ασχολούνται με Σπουδές Φύλου, συμβούλους Σπουδών
των Τμημάτων και μέλη Επιτροπών του πανεπιστημίου, καθώς και σε
στελέχη και προϊσταμένους του δήμου.



Οι εργαζόμενες κρύβουν την σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας



Όπως θα επισημάνει στην εκδήλωση η κλινική ψυχολόγος, ομότιμη
καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, μέλος του Εθνικού
Παρατηρητηρίου για την Βία κατά των Γυναικών στην Κοπεγχάγη και μέλος
της Επιστημονικής Επιτροπής για τη Βία στη γενική γραμματεία Ισότητας
Φύλων στην Ελλάδα, Λίμπυ Τατά Αρσέλ, ο σημαντικότερος παράγοντας για
τη σεξουαλική παρενόχληση είναι η ανοχή του εργασιακού περιβάλλοντος.
Όσο πιο ανεκτικό είναι το συγκεκριμένο περιβάλλον στη σεξουαλική
παρενόχληση, τόσο μεγαλύτερη είναι η εξάπλωσή της.

Σύμφωνα με παγκόσμιες έρευνες, το ποσοστό των εργαζομένων που
υφίσταται σεξουαλική παρενόχληση διαφέρει στα διάφορα κράτη και
κυμαίνεται από 85% των εργαζομένων σε πατριαρχικές κοινωνίες έως
20-40% στις βορειοευρωπαϊκές χώρες. Το 60-70% της σεξουαλικής
παρενόχλησης προέρχεται από ανωτέρους και το 30% από συναδέλφους. Ένα
ποσοστό των γυναικών - περίπου 40%- υπομένουν την παρενόχληση σιωπηλά
επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, ενώ το 44% των
συναδέλφων έχει αντιληφθεί τη σεξουαλική παρενόχληση σε συνάδελφο,
αλλά δεν αντιδρούν. Τα πιο πολλά θύματα φοβούνται να μιλήσουν στους
συναδέλφους ή στην οικογένειά τους από φόβο ότι θα κατηγορηθούν ότι οι
ίδιες το προκαλούν. Μόνο το 8% των εργαζομένων γυναικών προσφεύγουν
στα δικαστήρια, εξαιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης στο δικαστικό
σύστημα και της πολυδάπανης και μακρόχρονης διαδικασίας.



Μειώθηκαν οι καταγγελίες στο Συνήγορο του Πολίτη



Η βοηθός Συνηγόρου του Πολίτη, Σταματίνα Γιαννακούρου, θα
επισημάνει ότι το 2011 οι καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση
αντιπροσώπευαν το 10% του συνόλου των αναφορών για θέματα διακρίσεων
λόγω φύλου, και το 59% αυτών των καταγγελιών προήλθε από εργαζόμενες
του ιδιωτικού τομέα. Πάντως, σε σχέση με το 2010 οι σχετικές
καταγγελίες παρουσίασαν ποσοστιαία μείωση της τάξεως του 2%. Η
ουσιαστική διερεύνηση των περισσότερων από τις υποθέσεις αυτές δεν
κατέστη δυνατή, είτε λόγω της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων, είτε
λόγω της ανάκλησης των αναφορών.

Η ίδια διευκρινίζει ότι οι περιπτώσεις ανακλήσεων οφείλονται
κυρίως στην εργασιακή ανασφάλεια και την ψυχολογική αστάθεια, τις
οποίες οι γυναίκες εργαζόμενες βιώνουν εντονότερα σήμερα λόγω της
οικονομικής συγκυρίας, καθώς συνειδητοποιούν ότι ενδέχεται να υποστούν
αντίποινα στην εργασία, να απολυθούν ή να ασκηθούν μηνύσεις σε βάρος
τους. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις εργαζόμενων που επικαλούνται την
παρενόχληση ως μέσο πίεσης για να ικανοποιηθούν άλλες οικονομικές
αξιώσεις τους από τον εργοδότη, όπως καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών,
αποζημιώσεις, και όταν αυτό επιτυγχάνεται, αποσύρουν την καταγγελία.

Στην εκδήλωση, η αναπληρώτρια καθηγήτρια εργατικού δικαίου της
ΝΟΠΕ του ΑΠΘ, Βικτωρία Δούκα, θα αναφερθεί στο νομικό οπλοστάσιο που
διαθέτει η εργαζόμενη για την προστασία της, ενώ η γενική γραμματέας
Ισότητας των Φύλων, επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής
του Παντείου Πανεπιστημίου, Μαρία Στρατηγάκη, στις δράσεις και
πολιτικές της γραμματείας για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας
κατά των γυναικών. Οι δράσεις αυτές αφορούν στη λειτουργία από το
Μάρτιο του 2011 της Πανελλαδικής Τηλεφωνικής Γραμμής SOS 15900, τη
δημιουργία 14 Συμβουλευτικών Κέντρων για κακοποιημένες γυναίκες στις
πρωτεύουσες των Περιφερειών και 27 Συμβουλευτικών Κέντρων των δήμων,
τη δημιουργία 20 ξενώνων των δήμων για κακοποιημένες γυναίκες, την
εκστρατεία ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία