|
| | | |
Ρομποτικός «καλλιτέχνης» ζωγραφίζει πορτρέτα σε τρία λεπτά!
Ανόβερο
Την επόμενη φορά που θα ζητήσετε να σας φτιάξει, επί τόπου, το
πορτρέτο σας κάποιος πλανόδιος καλλιτέχνης, ίσως πέσετε πάνω σε
ρομπότ. Ερευνητές του διάσημου γερμανικού Ινστιτούτου Φραουνχόφερ
επέδειξαν στη μεγαλύτερη διεθνή έκθεση τεχνολογίας CeBIT του Ανόβερου
ένα ρομποτικό ζωγράφο που είναι σε θέση, μέσα σε τρία μόνο λεπτά, να
σχεδιάσει με αξιοσημείωτη ακρίβεια το πορτρέτο όποιου ανθρώπου ποζάρει
για αυτό το σκοπό.
Το ρομπότ αρχικά τραβάει με την κάμερα του μια ασπρόμαυρη
φωτογραφία του «μοντέλου», στη συνέχεια ο υπολογιστής-εγκέφαλός του
υπολογίζει διάφορες παραμέτρους όπως το κοντράστ και τις καμπύλες του
προσώπου και, τελικά, ο ρομποτικός βραχίονάς του αναλαμβάνει να
σκιτσάρει το πορτρέτο. Όσο πιο νέος είναι κανείς, τόσο πιο εύκολο
πρόσωπο έχει συνήθως (χωρίς ρυτίδες κλπ) και άρα τόσο ταχύτερα το
ρομποτικό πορτρέτο του είναι έτοιμο.
Αν και το «χάπενινγκ» μάζεψε πλήθη κόσμου στην έκθεση, δεν έμειναν
όλοι ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, σύμφωνα με το Γαλλικό
Πρακτορείο. Αντίθετα με τους πραγματικούς ζωγράφους του πεζοδρομίου,
που είναι αρκετά πονηροί για να μην ζωγραφίζουν ακριβώς αυτό που
βλέπουν, το ρομπότ είναι δυστυχώς πολύ «αθώο» και ειλικρινές, με
συνέπεια να μην καμουφλάρει τις όποιες ατέλειες του προσώπου.
«Ορισμένοι άνθρωποι φεύγουν απογοητευμένοι», παραδέχτηκε η
ερευνήτρια Κάριν Στάιν. «Αν, για παράδειγμα, έχεις πολύ μικρά χείλη,
αυτό ακριβώς θα σκιτσάρει το ρομπότ». Οι γερμανοί ερευνητές θέλουν
πάντως να δοκιμάσουν την τύχη του ρομπότ τους στην «Μέκκα» των
πλανόδιων ζωγράφων, στην Μονμάρτη του Παρισιού, όπου κατά μέσο όρο ένα
ανθρώπινο πορτρέτο χρειάζεται δέκα λεπτά για να δημιουργηθεί. Όμως οι
πραγματικοί καλλιτέχνες δεν πρέπει να ανησυχούν. Μπορεί το ρομπότ να
είναι πιο γρήγορο κατά επτά λεπτά, όμως όχι μόνο δεν ξέρει να κρύβει
τις ατέλειες των πελατών του, αλλά επί πλέον ενώ ένα ανθρώπινο
πορτρέτο κοστίζει 20 ευρώ το πολύ, το ίδιο το ρομπότ αξίζει
τουλάχιστον 40.000 ευρώ (χωρίς το λογισμικό).
'Αλλωστε, στην πραγματικότητα, ο ρομποτικός καλλιτέχνης έχει
φτιαχτεί για άλλη δουλειά, να μετρά πώς το φως αντανακλάται από τις
διάφορες επιφάνειες (π.χ. ειδικά ρούχα ή οδικά σήματα), αλλά στην
πορεία απέκτησε και συμπληρωματική εργασία ως ζωγράφος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|