 |
|
|  |  |  | 
Ένας σύγχρονος Μπάτμαν...
καθαρίζει τους δρόμους και βοηθά τους γέροντες
Μπρατισλάβα
Ο εξοπλισμός του δεν είναι τόσο προηγμένος όσο του αυθεντικού
"Σκοτεινού Ιππότη", ούτε έχει αντιμετωπίσει ακόμη τον Τζόκερ και τα
πρωτοπαλήκαρα του Πιγκουίνου, όμως ο Ζόλταν Κόχαρι, ο Σλοβάκος
"Μπάτμαν", έχει υιοθετήσει τη μορφή του ήρωά του και το ανυποχώρητο
θάρρος του προκειμένου να πολεμήσει το κακό στην πόλη του, την
Ντουνάισκα Στρέντα.
Ντυμένος με το αυτοσχέδιο, δερμάτινο κοστούμι του Μπάτμαν, με το
σύμβολο της νυχτερίδας στο στήθος και τα μυτερά αυτιά στην κουκούλα
του, ο 26χρονος Κόχαρι καθαρίζει τους δρόμους της πόλης, βοηθά τους
ηλικιωμένους και καλεί την αστυνομία όταν βλέπει κάτι ύποπτο.
"Αποφάσισα να κάνω κάτι καλό για τους ανθρώπους. Φροντίζω για την
τάξη και καθαρίζω το περιβάλλον για να συνεχίσουμε να ζούμε σ' αυτόν
τον πλανήτη", είπε ο νεαρός στη συνέντευξη που παραχώρησε στο
πρακτορείο Ρόιτερς.
Υπάρχουν πάντως μερικές μικρές διαφορές στην ιστορία του Κόχαρι
και του χάρτινου ήρωα, του εκατομμυριούχου Μπρους Γουέιν που κρύβεται
πίσω από τη μάσκα του Μπάτμαν στα κόμικ και τις ταινίες. Κατ' αρχήν ο
Κόχαρι δεν είναι φανταστικό πρόσωπο και κατά δεύτερον η πορεία του
προς την αναζήτηση της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της καθαρής
γειτονιάς δεν ήταν πάντα ανέφελη. Πέρυσι ο μαθητευόμενος
ελαιοχρωματιστής πέρασε οκτώ μήνες στη φυλακή και μόλις αποφυλακίστηκε
αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, αλλά κατόπιν αντιλήφθηκε ότι είχε μια
αποστολή: να κάνει καλύτερη τη ζωή στην κοινότητά του.
Καθώς δεν είχε δουλειά, εγκαταστάθηκε σε μια ερειπωμένη
πολυκατοικία στην άκρη της πόλης και μετέτρεψε ένα διαμέρισμα σε
πραγματική "σπηλιά" του Μπάτμαν, αφού δεν έχει ούτε ηλεκτρικό, ούτε
τρεχούμενο νερό.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι ποτέ δεν χρησιμοποιεί βία. Μερικοί από
τους κατοίκους της πόλης τον θεωρούν ανισόρροπο αλλά οι γείτονές του
διαβεβαιώνουν ότι είναι ένας έντιμος και καλός άνθρωπος. "Η ζωή του
φέρθηκε σκληρά αλλά είναι αξιόπιστος και τον αγαπάμε. Μας βοηθάει,
έχει το νου του για τυχόν παράνομες ενέργειες και είναι ο ήρωας του
γιου μου και των συμμαθητών του", είπε η Γιάνα Κοτσίσοβα, μια μητέρα
που ζει στην ίδια συνοικία.
Ποια θα είναι η επόμενη αποστολή του Σλοβάκου υπερήρωα; Αφού
μαζέψει τα σκουπίδια και βοηθήσει τους γέροντες, θα φροντίσει ώστε οι
πορτιέρηδες της τοπικής ντισκοτέκ να μην ξυλοφορτώνουν τους
ανεπιθύμητους πελάτες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
