Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




...σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Νιου Γιορκ Τάιμς»

Ιστορίες ελληνικής γραφειοκρατικής "τρέλας"



Nέα Υόρκη

Ακόμη ένα δημοσίευμα σε αμερικανικό ΜΜΕ αναδεικνύει την ελληνική
γραφειοκρατία ως τη γάγγραινα για τις επενδύσεις στην χώρα.

Με πρωτοσέλιδη ανταπόκριση από την Αθήνα, η «Νιου Γιορκ Τάιμς»
αναφέρεται σε συγκεκριμένη περίπτωση ενός προγραμματιστή υπολογιστών,
του 36χρονου Φώτη Αντωνόπουλου, ο οποίος είχε δημιουργήσει ηλεκτρονική
εταιρεία πώλησης προϊόντων ελιάς.

Σύμφωνα με τον κ. Αντωνόπουλο, χρειάστηκε δέκα μήνες για να
συγκεντρώσει τα δεκάδες έγγραφα και σφραγίδες ώστε να λάβει τελικά την
έγκριση. Όπως υπογραμμίζεται, η πιο παράξενη απαίτηση ήταν όπως τα
μέλη του διοικητικού συμβούλιου της εταιρείας που ήθελε να ιδρύσει,
έπρεπε, κάτι που ζητούσε το υπουργείο Υγείας, να υποβάλουν
ακτινογραφία πνευμόνων και δείγμα κοπράνων, καθώς επρόκειτο για
επιχείρηση τροφίμων.

«Γελάω πλέον με όλα αυτά», δήλωσε ο κ. Αντωνόπουλος, προσθέτοντας
ότι «αλλά, δεν θα ήταν τόσο αστεία, αν ήδη δεν είχα μία τόσο
καλοπληρωμένη εργασία. Θα ήταν ο απόλυτος εφιάλτης. Αυτό που συνέβη σε
εμάς δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Αυτό γίνεται με όλους όσους
προσπαθούν να ξεκινήσουν μία εταιρεία και είναι πολύ απογοητευτικό».

Επίσης, στο δημοσίευμα προβάλλεται η εκτίμηση ότι ο κ.
Αντωνόπουλος ήλπιζε ότι η «OliveShop.com» θα μπορούσε να αποτελέσει
«περίπτωση-παράδειγμα», δείχνοντας στους νέους Έλληνες, κυρίως όσους
έχουν άνεση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ότι δεν θα πρέπει να
εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να βρουν δουλειά.

Ο κ. Αντωνόπουλος δήλωσε στην «Νιου Γιορκ Τάιμς» ότι κάποια στιγμή
δέχθηκε μία τεράστια παραγγελία από τη Δανία, αλλά οι γραφειοκρατικές
διαδικασίες για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τη συναλλαγή ήταν τόσο
μεγάλες που αποφάσισαν να μην προχωρήσουν. Αντίθετα, όπως είπε, για να
διεκπεραιωθεί μία ανάλογη παραγγελία από τις ΗΠΑ και να λάβουν την
έγκριση του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων της Αμερικής χρειάστηκε
μόνο ένα 24ωρο, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Έγιναν όλα διαδικτυακώς.
Στην Ελλάδα, τίποτε δεν μπορεί να γίνει με αυτό τον τρόπο».

Καταλήγοντας, υποστήριξε ότι «το δείγμα κοπράνων δεν μπορεί να
είναι το επίκεντρο της ιστορίας. Εμείς τα καταφέραμε».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της νεοϋορκέζικης εφημερίδας, οι
επιχειρηματίες στην Ελλάδα, που βρίσκεται στην τέταρτη χρονιά
οικονομικής ύφεσης, είναι πρόθυμοι να αντιστρέψουν το αρνητικό κλίμα,
όπως σημειώνεται, προσθέτοντας ότι το 2011, τουλάχιστον 68.000
μικρομεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν στη χώρα και περίπου 135.000 θέσεις
εργασίας, που συνδέονταν με αυτές εξαφανίστηκαν, ενώ και για φέτος οι
προβλέψεις είναι ζοφερές. Και αυτό γιατί, επισημαίνεται
χαρακτηριστικά, παρά τις επανειλημμένες κυβερνητικές υποσχέσεις για
βελτίωση της κατάστασης, το κλίμα για την ανάπτυξη της
επιχειρηματικότητας στη χώρα «παραμένει απαράδεκτο».

Το δημοσίευμα επικαλείται πρόσφατη ανάλυση της εταιρείας «McKinsey
& Company» ότι η ελληνική οικονομία «υποφέρει χρονίως, λόγω των μη
ευνοϊκών προϋποθέσεων που ισχύουν για την ανάπτυξη επιχειρήσεων».
Σχετικά, καταγράφεται η άποψη του Βασίλη Κορκίδη, προέδρου της Εθνικής
Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, για τις νέες επιχειρήσεις, που
προωθεί το υπουργείο Ανάπτυξης υπό την ονομασία «one-stop shop», το
οποίο όμως και αυτό προϋποθέτει την υποβολή 10 δημοσίων εγγράφων.
«Ο,τι και αν μου πείτε, θα το πιστέψω. Τα έχω δει όλα», είπε σχετικά ο
κ. Κορκίδης, υποστηρίζοντας ότι «μέρος του προβλήματος του κ.
Αντωνόπουλου ήταν η απροθυμία του να πληρώσει το "γρηγορόσημο", για
τις απαραίτητες δηλαδή δωροδοκίες ώστε να προχωρήσουν τα αιτήματά
του».
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία