|
| | | |
ΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΙΚΑ " ΠΕΡΙΠΛΟΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ" ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
Aθήνα
Ατομική έκθεση ζωγραφικών έργων, σχεδίων και ποιημάτων του Κώστα
Ευαγγελάτου εγκαινιάζεται το Σάββατο το απόγευμα στο le CENTRE DE
SEVRES, στο Παρίσι. Πρόκειται γιά την έβδομη ατομική έκθεση του
Ευαγγελάτου στο Παρίσι και την όγδοη στη Γαλλία ( η πρώτη έκθεση "
Conceptualizations " έγινε με μεγάλη επιτυχία το 1988 στο les
Fontaines του Σαντιγύ).Στην τωρινή έκθεση του " CHEMINS ENCHEVETRES"/
" ΠΕΡΙΠΛΟΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ", ομότιτλη με την ανθολογία ποιημάτων του που
κυκλοφόρησαν πρόσφατα στη γαλλική γλώσσα θα εκτεθούν ζωγραφικές
συνθέσεις με μορφές και σύμβολα και σχεδιαστικά συμπλέγματα. Παράλληλα
θα παρουσιαστεί ή έκδοση με τα ποιήματα και τα σχέδια του, ώστε οι
φιλότεχνοι να προσλάβουν μιά ενδεικτική αλλά και σφαιρική εικόνα των
αναζητήσεων του. Η έκθεση θα λειτουργεί μέχρι τις 16 Ιουνίου 2012 με
είσοδο ελεύθερη γιά τους φιλότεχνους από τις 12.00 έως τις 21.00. (
έναντι Bon Marché, Metro: Sèvres-Babylone).
Η ιστορικός τέχνης Μαράη Γεωργούση αναφέρει μεταξύ άλλων γιά τη
δουλειά του καλλιτέχνη:
Ο σημαντικός εικαστικός, λογοτέχνης, περφόρμερ, θεωρητικός της τέχνης
Κώστας Ευαγγελάτος σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ζωγραφική
και Αισθητική Θεωρία της Σύγχρονης Τέχνης στο Μανχάταν με καθηγητές
μεταξύ άλλων τους : Allen David και Pearl Ehrlich. Από το 1986 μέχρι
το 1993 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής της γκαλερί DADA στην
Αθήνα, ενώ το 1990 ίδρυσε το art studio EST. Παράλληλα με την
ζωγραφική έχει δραστηριοποιηθεί διεθνώς με την συγγραφή, την ποίηση,
την Performance, την Body Art, το Happening, την Mail-art. Έχει κάνει
ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Ρότζεστερ, τη Νέα
Υόρκη, την Αβινιόν, τη Σαντιγί, το Παρίσι, την Γλασκώβη, το
’μστερνταμ, την Λευκωσία κ.α. Είναι μέλος επιστημονικών, εκπαιδευτικών
και καλλιτεχνικών οργανισμών και από το 1991 του Επιμελητηρίου
Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. Οι συνθέσεις του Ευαγγελάτου δεν είναι
καθόλου στατικές, χαρακτηρίζονται από κίνηση και δυναμισμό, που
επιτυγχάνεται μέσα από την σχεδιαστική και τεχνική δεινότητα του
δημιουργού. Παράλληλα, διαπνέονται από έναν έντονο λυρισμό της φόρμας,
που συγκροτεί μια ποιητική διάθεση εξωραϊσμού της πραγματικότητας, και
με τον τρόπο αυτό παραπέμπουν σε υπαρκτά αλλά και σε ονειρικά,
ιδεαλιστικά τοπία. Για τη δημιουργία των σχεδίων του αρκεί απλώς ένα
λευκό φόντο και η σινική μελάνη. Η γραφή του σταθερή και ακριβής. Τα
έργα του χαρακτηρίζονται από μια εντυπωσιακή κίνηση μα και μία
πυκνότητα. Έτσι μεταδίδουν στους δέκτες την ένταση της ενέργειάς τους.
Για την κίνηση, τον χορό, την μουσική ενδεχομένως της φόρμας, την
έντασή τους, αρκεί απλώς αυτό το λευκό φόντο και η μαύρη μελάνη. Τα
σχέδιά του ακολουθούν αυστηρή δόμηση. Ωστόσο το ασπρόμαυρό τους εν
τέλει μπορεί να είναι το ίδιο φωτεινό με ένα πολύχρωμο πίνακα.
Δημιουργεί συνθέσεις γεμάτες δύναμη, οι γραμμές του πάντα μελετημένες
και σταθερές. Συναρπαστικός και χειμαρρώδης συνομιλητής με τον θεατή,
με βαθιά γνώση των τεχνικών και της ιστορίας της τέχνης (κομμάτι της
άλλωστε αποτελεί και ο ίδιος), αν και πολίτης του κόσμου, ζεί και
μοιράζεται τον χρόνο του τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στην Αθήνα και
την όμορφη Κεφαλονιά.
Μαράη Γεωργούση
Ιστορικός Τέχνης, (Master 1&2 SORBONNE-Paris IV στην Ιστορία της Τέχνης,
Υπ. Διδάκτωρ στην Ιστορία της Τέχνης, Μέλος της Ε.Ε.Ι.Τ.).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|