Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ομογενής από την Αυστραλία μεταφέρει υπερατλαντικά το μήνυμα για την «Ελπίδα»



Θεσσαλονίκη

Έφυγε με το ποδήλατό του από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας, την 1η
Απριλίου, για υπερατλαντικό ταξίδι με πρώτο σταθμό την Αμερική. Στη
συνέχεια μετέβει στην γηραιά ήπειρο και αφού πέρασε από την
Πορτογαλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, έφτασε στην Ελλάδα,
μέσω Ηγουμενίτσας, για να καταλήξει στον τόπο καταγωγής του, τη
Ρεχειά, του δήμου Μονεμβασιάς. Μοναδικός σκοπός της αξιέπαινης αυτής
οδύσσειας του ομογενούς, Τομ Κόκκορη (Tom Κokoris), ο οποίος διήνυσε
πάνω από δώδεκα χιλιάδες χιλιόμετρα στις τρεις ηπείρους, είναι η
συλλογή χρημάτων για την ενίσχυση του αντικαρκινικού νοσοκομείου
παίδων «Ελπίδα».

Με συγκίνηση και υπερηφάνεια υποδέχτηκαν το συμπατριώτη τους οι
κάτοικοι της Ρηχειάς, αλλά και των άλλων χωριών του Ζάρακα. Πεντακόσια
άτομα τον περίμεναν στη γιορτή που διοργανώθηκε προς τιμήν του στο
μικρό θεατράκι, στο προαύλιο του δημοτικού σχολειού, στη Ρηχειά. Μαζί
τους και ομογενείς από την Αυστραλία, που βρέθηκαν στην περιοχή για
τις διακοπές τους.

Το σχολείο έφερε στον Τομ Κόκκορη μνήμες από τα παιδικά του χρόνια,
αφού εκεί τελειώσει την πρώτη τάξη, πριν φύγει με τη μητέρα και τα
αδέρφια του για την Αυστραλία, για να βρεθούν κοντά στον πατέρα τους.

Τον κ. Κόκορη υποδέχτηκε η φιλαρμονική της δημοτικής ενότητας Μολάων
και το χορευτικό συγκρότημα «Μύλοι», που χόρεψε παραδοσιακούς χορούς,
ενώ οι γυναίκες του Πολιτιστικού Συλλόγου Ρηχιωτών είχαν ετοιμάσει
πλούσιο μπουφέ, με εδέσματα για όλους τους παρευρισκόμενους, αλλά και
μπλουζάκια για την ενίσχυση της προσπάθειάς του.

Η αντιδήμαρχος, Παναγιώτα Πριφτάκη, απένειμε στο Τομ Κόκκορη
αναμνηστική πλακέτα, ευχαριστώντας τον για το ελπιδοφόρο μήνυμα που
μεταφέρει με το ταξίδι του. Εκ μέρους του δημάρχου Μονεμβασιάς,
Παναγιώτη Τριχείλη, την εκδήλωση χαιρέτησε η Παναγιώτα Αλιφέρη.

Ο Τομ Κόκκορης εξιστόρησε στους παρευρισκόμενους τις «περιπέτειες» του
ταξιδιού του, ενώ αναφέρθηκε στο φιλανθρωπικό σκοπό, για τον οποίο
πραγματοποίησε το μακρινό του ταξίδι. Όπως είπε, ο ίδιος έχει χάσει
μέλη της οικογένειάς του από την επάρατη νόσο και είναι ιδιαίτερα
ευαισθητοποιημένος στην ενίσχυση νοσοκομείων, που παλεύουν για τη
σωτηρία ασθενών, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για παιδιά, όπως είναι το
αντικαρκινικό «Ελπίδα».

Το ποσό που συγκεντρώθηκε στη διάρκεια του ταξιδιού, από
ευαισθητοποιημένους ομογενείς και αλλοεθνείς πολίτες, έφτασε τα 50.000
δολάρια. Τον ειδικό λογαριασμό, που ανοίχτηκε στην Ελλάδα, ενίσχυσε
και το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Μονεμβασιάς, προσφέροντας 1.000
ευρώ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία