|
| | | |
Απόδημοι ΄Ελληνες
-----------------------------
Ο Ελληνοαμερικανός βιολόγος Τομ Μανιάτης βραβεύεται με το ιατρικό βραβείο «Λάσκερ»
Κολούμπια(ΗΠΑ)
Ο ομογενής Ελληνοαμερικανός βιολόγος Τομ Μανιάτης είναι ένας από τους
συνολικά επτά επιστήμονες που, όπως ανακοινώθηκε, θα βραβευτούν φέτος
με το παγκοσμίου φήμης ιατρικό βραβείο «Λάσκερ», που απονέμει το
αμερικανικό Ίδρυμα ’λμπερτ και Μέρι Λάσκερ. Το βραβείο, ένα από τα
σημαντικότερα επιστημονικά βραβεία στον κόσμο, συνοδεύεται με 250.000
δολάρια και η απονομή του θα γίνει στη Νέα Υόρκη στις 21 Σεπτεμβρίου.
Το βραβείο, που έχει το μεγαλύτερο κύρος παγκοσμίως στον τομέα της
βιοϊατρικής έρευνας, συχνά αποτελεί τον προθάλαμο για τη βράβευση με
το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής, καθώς δεκάδες μέχρι τώρα κάτοχοι του
«Λάσκερ» έχουν στη συνέχεια τιμηθεί και με το Νόμπελ, σύμφωνα με το
"Science" και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».
Ο Μανιάτης μοιράζεται με τον γενετιστή Ντόναλντ Μπράουν του
Επιστημονικού Ιντιτούτου Κάρνεγκι ένα από τα τρία βραβεία «Λάσκερ»
(αυτό που αφορά τα «ξεχωριστά επιτεύγματα στην ιατρική επιστήμη»),
λόγω της έρευνάς του στα γονίδια, τις μεθόδους ανασυνδυασμού του DNA
και την μοριακή κλωνοποίηση, καθώς και τη βοήθεια που όλα αυτά χρόνια
έχει παράσχει σε άλλους ερευνητές. Μεταξύ άλλων, ο Μανιάτης έχει
συγγράψει, μαζί με άλλους δύο επιστήμονες, από το 1982, ένα
πρωτοποριακό εγχειρίδιο εργαστηριακών τεχνικών, το οποίο έκτοτε
χρησιμοποιείται ευρέως στη βιοϊατρική έρευνα διεθνώς.
Το φετινό βραβείο Λάσκερ για την κλινική ιατρική έρευνα μοιράζονται οι
Τόμας Σταρτσλ (πανεπιστήμιο Πίτσμπουργκ) και Ρόι Καλν (πανεπιστήμιο
Κέμπριτζ), ενώ το βραβείο βασικής ιατρικής έρευνας απονέμεται στους
Μάικλ Σιτζ (πανεπιστήμιο Κολούμπια), Τζέημς Σπόυντις (πανεπιστήμιο
Στάνφορντ) και Ρόναλντ Βέιλ (πανεπιστήμιο Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο).
Ο Τομ Μανιάτης γεννήθηκε το 1943 από 'Ελληνες γονείς με καταγωγή από
τη Μάνη. Υπήρξε καθηγητής μοριακής και κυτταρικής βιολογίας του
πανεπιστημίου Χάρβαρντ, από όπου αποχώρησε το 2009 ως επίτιμος πλέον
καθηγητής, ενώ σήμερα είναι καθηγητής βιοχημείας και μοριακής
βιοφυσικής του πανεπιστημίου Κολούμπια. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία
μέχρι στιγμής, ενώ, μεταξύ άλλων, έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτωρ
του πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει επίσης ιδρύσει διάφορες εταιρίες
βιοτεχνολογίας μαζί με άλλους ερευνητές, ενώ είναι μέλος της Εθνικής
Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|