|
| | | |
Αναλυτική ενημέρωση απο τον Καθηγητή τού Χάρβαρντ Χρήστο Μαντζώρο
SOS- Υψηλά τα ποσοστά καρκίνων στους παχύσαρκους
Θεσσαλονίκη
Δύο νέα φάρμακα, τα οποία μειώνουν την όρεξη και ταυτόχρονα
αυξάνουν την ενεργειακή κατανάλωση εγκρίθηκαν στην Αμερική για την
αντιμετώπιση της παχυσαρκίας η οποία συσχετίζεται σε υψηλά ποσοστά με
την εμφάνιση καρκίνων του ενδομητρίου, των νεφρών του παχέος εντέρου,
του μαστού και του προστάτη.
«Αυτά τα δύο φάρμακα δρουν κεντρικά στον εγκέφαλο, μειώνουν την
όρεξη και αυξάνουν την ενεργειακή κατανάλωση και έτσι τρώει κανείς
λιγότερο και χάνει βάρος. Είναι συνδυασμός δύο φαρμάκων σε μορφή
χαπιού που λαμβάνεται μία φορά την ημέρα για να έχει μεγαλύτερη δράση.
Επειδή είναι πιθανόν να έχουν παρενέργειες χορηγούνται μόνο υπό
ιατρικό έλεγχο» ανάφερε ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του
Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Χρήστος Μαντζώρος.
«Όσον αφορά την παχυσαρκία και τον καρκίνο γνωρίζουμε ότι εάν ένας
άγγελος ερχόταν στον κόσμο μας και εξαφάνιζε την παχυσαρκία, σήμερα
περίπου 58% των γυναικών που έχουν καρκίνο του ενδομητρίου δεν θα τον
είχαν και περίπου 30-40% είτε ανδρών είτε γυναικών που έχουν καρκίνο
του νεφρού ή του παχέος εντέρου δεν θα τον είχαν. Επίσης ο καρκίνος
του μαστού στις γυναίκες και του προστάτη στους άντρες σε μεγάλο
ποσοστό οφείλεται στη παχυσαρκία» πρόσθεσε ο κ Μαντζώρος.
Προστατευτικό ρόλο στις μεταβολικές διαταραχές που σχετίζονται με
την παχυσαρκία έχει μια ορμόνη η αντιπονεκτίνη, η οποία παράγεται από
τον λιπώδη ιστό και κυρίως από τα λιποκύτταρα του υποδόριου λιπώδους
ιστού. Η ορμόνη, αυτή αν και παράγεται σχεδόν αποκλειστικά από τον
λιπώδη ιστό, εμφανίζεται σε μειωμένα επίπεδα σε περιπτώσεις
παχυσαρκίας, ινσουλινοαντίστασης 3, σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 και
καρδιαγγειακών νοσημάτων.
«Η παχυσαρκία μειώνει την αντιπονεκτίνη ενώ η απώλεια βάρους οδηγεί
σε αύξηση των επιπέδων της και σε βελτίωση της ινσουλινοευαισθησίας.
Πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα υποδεικνύουν ότι η άσκηση και η υγιεινή
διατροφή, συμπεριλαμβανομένης της μεσογειακής δίαιτας, αυξάνουν τα
επίπεδα της αντιπονεκτίνης στο αίμα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν φάρμακα
σε φάση 3 κλινικών μελετών με σκοπό να χορηγούνται έτσι ώστε αν δεν
μπορέσουμε να αλλάξουμε τη διατροφή τουλάχιστον να αλλάξουμε τα
επίπεδα αυτής της ορμόνης. Έχουμε αποτελέσματα σε ποντίκια και σε φάση
2 σε ανθρώπους. Ελπίζουμε ότι έτσι θα βρούμε κάποια θεραπεία για
παχύσαρκους καρκινοπαθείς» εξήγησε ο κ Μαντζώρος.
Αναφερόμενος στην οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα ο κ
Μαντζώρος επισήμανε ότι αυτή είναι αποτέλεσμα παθογένειας και λάθος
νοοτροπίας μερικών δεκαετιών και ότι η χώρα μας θα χρειαστεί
τουλάχιστον μία 10ετία για να βγει από αυτή. Τόνισε ακόμη ότι η
απάντηση στην κρίση δεν είναι η παραγωγή με μεροκάματα Κίνας αλλά η
επένδυση στα μυαλά των νέων ανθρώπων.
«Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι είτε να μάθουμε στα νέα
παιδιά, που είναι πάρα πολύ έξυπνα, να φτιάχνουν προϊόντα υψηλής
τεχνολογίας και υψηλής ποιότητας, που αφήνουν χρήματα στον τόπο μας,
είτε να επενδύσουμε στα μυαλά των νέων ανθρώπων για να φέρουν κάτι
καινούριο σε αυτόν τον τόπο. Να μάθουμε στα νέα παιδιά να δουλεύουν
έξυπνα, να παράγουν κάτι και να το πατεντάρουν. Αυτά έχουν μελετηθεί.
Επιστήμονες του Χάρβαρντ έχουν δημοσιεύσει σε περιοδικά κύρους σε
ποιους τομείς μπορεί να επενδύσει η χώρα. Το θέμα είναι ότι θα πρέπει
να εκπαιδεύσουμε τα νέα παιδιά πώς να βρίσκονται στην πρωτοπορία της
έρευνας και της τεχνολογίας ώστε αυτά να τα κάνουν πράξη», πρόσθεσε ο
κ Μαντζώρος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|