Ο γαλλικός λαός αλλά και οι απανταχού «Αγανακτισμένοι» που είχαν ακούσει το κάλεσμά του και ξεσηκωθεί ενάντια στην κοινωνική αδικία, πενθούν για τη φωνή που έσβησε μέσα στη νύχτα, τη φωνή του μεγάλου ανθρωπιστή και φιλόσοφου, Στεφάν Εσέλ (Stephane Hessel).

Τη φωνή ενός ανθρώπου που με τη σοφία των 95 του χρόνων μιλούσε πάνω απ' όλα για την «ευτυχία».

«Η ευτυχία», έλεγε, «δεν μπορεί να αποκτήσει όλη της τη δύναμη παρά μόνο εάν εξαπλώνεται γύρω από το άτομο που είναι ευτυχισμένο. Η ευτυχία είναι μεταδοτική. Πιστεύω ότι είναι κάτι για το οποίο υπάρχουν ευθύνες. Όταν οι ολιγαρχίες εμποδίζουν τον δήμο, τον λαό που θα έπρεπε να επωφεληθεί από τη δημοκρατία να είναι ευτυχισμένος, τότε η ευθύνη αυτή απαιτεί την αγανάκτηση», την κατακραυγή.

Το απόσταγμα της σκέψης του είναι συγκεντρωμένο σε ένα μικρό βιβλιαράκι 23 σελίδων, το οποίο έγινε ανάρπαστο το 2010 όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε 34 άλλες χώρες σε 4,5 εκατομμύρια αντίτυπα.

Η σκέψη του Εσέλ υπήρξε η κινητήριος δύναμη του κινήματος των «Αγανακτισμένων» στην Ισπανία για να διαδοθεί στη συνέχεια και στις άλλες χώρες--και στην Ελλάδα.

'Estamos reflexionado' («Σκεπτόμαστε»), ήταν ένα από τα συνθήματα των νεαρών Ισπανών, που ακολουθώντας τη σκέψη του Εσέλ ενάντια στον αγώνα δρόμου για τον χρόνο και το κέρδος, θέλησαν να σταματήσουν και να σκεφτούν, να στοχαστούν την κοινωνία που θα ήθελαν.

Το «φαινόμενο Εσέλ» όπως ερμηνεύεται από τους συντρόφους του οφείλεται στο γεγονός ότι επανέφερε στη σύγχρονη κοινωνία την «αρχαϊκή» σχέση ανάμεσα στις γενεές, με το σεβασμό των νέων προς τους γέρους. Επανέφερε το διάλογο ανάμεσα σε γηραιότερους και νεότερους, την αλληλεγγύη ανάμεσα στις γενεές.

Για τους Γάλλους ο Στεφάν Εσέλ έχει αφήσει το αποτύπωμά του σε όλα τα σημαντικά γεγονότα που διέτρεξαν τον 20ό και τις αρχές του 21ου αιώνα.

Γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1917, αλλά έφθασε στο Παρίσι σε ηλικία 7 ετών. Σπούδασε φιλοσοφία στη σχολή Normal sup το 1940, όμως εντάχθηκε στο πλευρό του Σαρλ Ντε Γκολ κατά του ναζισμού. Αντιστασιακός, συνελήφθη από τη Γκεστάπο, βασανίσθηκε και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης απ' όπου όμως κατόρθωσε να δραπετεύσει.

Στη μεταπολίτευση αναγνωρίσθηκε ως σπουδαίος διπλωμάτης και φοβερός διαπραγματευτής.

Άοκνος υποστηρικτής του δίκαιου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν σταμάτησε τον αγώνα του παίρνοντας ενεργή θέση για μικρά και μεγάλα θέματα. Τάχθηκε υπέρ των ιθαγενών ενάντια σε ένα φράγμα στο Αμαζόνιο· κατά της χούντας στη Βιρμανία· έγραψε για την Ισραηλινοπαλαιστινιακή διένεξη εκπλήσσοντας τους πάντες με την αυστηρή κριτική του στην πολιτική του Ισραήλ.