Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μετά απο ενα μωρό και  14 ενήλικοι θεραπεύτηκαν λειτουργικά

Η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας, «κλειδί» για το AIDS



Παρίσι

 

Μερικές ημέρες μετά την αποκάλυψη ότι ένα μωρό στις ΗΠΑ θεραπεύτηκε από τον ιό HIV του AIDS, Γάλλοι επιστήμονες του Ινστιτούτου Παστέρ του Παρισιού ανακοίνωσαν ότι μια παρόμοια «λειτουργική» θεραπεία (ο ιός υπάρχει στον οργανισμό, αλλά ο άνθρωπος δεν νοσεί πια) μπορεί να υπάρξει και για τους ενήλικες.

Το «κλειδί» φαίνεται να είναι κατά πόσο η θεραπεία θα ξεκινήσει πολύ έγκαιρα. Οι Γάλλοι ερευνητές εκτιμούν ότι είναι δυνατό να υπάρξει «λειτουργική θεραπεία» για περίπου έναν στους δέκα (ποσοστό 10%) ασθενείς με AIDS, για τους οποίους υπάρχει έγκαιρη διάγνωση και έναρξη της θεραπείας.

Η μελέτη ανέλυσε τι ακριβώς συνέβη στο ανοσοποιητικό σύστημα των ασθενών. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ. Αζιέ Σαέζ-Σιριόν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "PLoS Pathogens", σύμφωνα με το BBC και το "New Scientist", ανέφεραν ότι 14 ενήλικοι ασθενείς (δέκα άνδρες και τέσσερις γυναίκες) έχουν σταματήσει πλέον τη θεραπεία και δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως ο ιός ενεργοποιήθηκε ξανά.

Μάλιστα, κανείς από τους 14 δεν ανήκει στην τυχερή «ελίτ» του 1% του ανθρώπινου πληθυσμού, των οποίων ο οργανισμός διαθέτει φυσική αντίσταση απέναντι στον ιό HIV λόγω των κατάλληλων προστατευτικών γονιδίων, που τους επιτρέπουν να καταστέλλουν τη λοίμωξη γρήγορα. Αντίθετα, οι περισσότεροι από τους 14 είχαν σοβαρά συμπτώματα εξ αρχής, πράγμα που τελικά τους ωφέλησε, γιατί έτσι υπήρξε έγκαιρη έναρξη της φαρμακευτικής θεραπείας.

Όλοι οι ασθενείς (γνωστοί ως «ομάδα Βισκόντι») είχαν αρχίσει τη θεραπεία το νωρίτερο 35 ημέρες και το αργότερο δέκα εβδομάδες μετά την αρχική μόλυνσή τους με τον ιό, δηλαδή πολύ πιο νωρίς από ό,τι συμβαίνει συνήθως με τον μέσο ασθενή του AIDS. Ακολούθησαν μια θεραπεία με φάρμακα επί τρία χρόνια κατά μέσο όρο και μετά τη σταμάτησαν.

Τα φάρμακα κατά του AIDS κρατούν απλώς υπό έλεγχο τον ιό, αλλά δεν μπορούν να τον «ξεριζώσουν» από τον οργανισμό. Συνήθως, όταν σταματά η φαρμακευτική θεραπεία, ο ιός επανακάμπτει, κάτι όμως που δεν συνέβη με τους ασθενείς της «ομάδας Βισκόντι».

Κατά μέσο όρο, οι 14 ενήλικοι έχουν μείνει χωρίς φάρμακα εδώ και επτά χρόνια, ενώ ένας από αυτούς επί 10,5 χρόνια. Όλοι έχουν θέσει υπό έλεγχο τη νόσο, καθώς ο ιός βρίσκεται πλέον σε πολύ χαμηλά επίπεδα στο αίμα τους και το σώμα τους τον ελέγχει μόνο με τις φυσικές άμυνες που διαθέτει, χωρίς τη βοήθεια των φαρμάκων.

«Οι περισσότεροι ασθενείς που ακολουθούν την ίδια θεραπεία, δεν θα θέσουν υπό έλεγχο τη λοίμωξη, όμως υπάρχουν λίγοι που θα το πετύχουν», δήλωσε ο Σαέζ- Σιριόν και τόνισε ότι το 5% έως 15% των ασθενών ουσιαστικά μπορούν να θεραπευτούν λειτουργικά, με την έννοια ότι δεν θα χρειάζονται πια φάρμακα. «Έχουν ακόμα τον ιό HIV, δεν τον έχουν ξεριζώσει, αλλά έχουν απαλλαχτεί από την μόλυνση», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τον Γάλλο επιστήμονα, «υπάρχουν τρία οφέλη από την έγκαιρη θεραπεία: Περιορίζει τα σημεία όπου ο ιός HIV μπορεί να παραμείνει κρυμμένος, μειώνει την ποικιλομορφία του ιού και διατηρεί την ανοσολογική αντίδραση απέναντι στον ιό, κρατώντας τον έτσι υπό έλεγχο».

Όμως, οι ερευνητές παραδέχτηκαν ότι δεν είναι σαφές γιατί μερικοί μόνο ασθενείς θεραπεύονται λειτουργικά και άλλοι όχι. Επιπλέον, το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που μολύνονται με AIDS, αργούν να το μάθουν και όταν πια έχουν τη διάγνωση, ο ιός έχει εξαπλωθεί για τα καλά στον οργανισμό τους, οπότε είναι δύσκολο η θεραπεία να έχει αποτέλεσμα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία