Σε μια εποχή που το αμυντικό σύστημα προστασίας του ατόμου τόσο σε σωματικό όσο και σε νοητικό επίπεδο δέχεται επιθέσεις εξαιτίας του φρενήρους ρυθμού ζωής –αντίτιμο στη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου-, η Ολιστική Ιατρική με τις εναλλακτικές της προτάσεις -υποστηρίζουν όσοι τη διακονούν- γίνεται ο ισχυρός του σύμμαχος.

Στην υπερκατανάλωση χημικών φαρμάκων και αντιβιοτικών, την κακή διατροφή, την ατμοσφαιρική ρύπανση, τις βλαβερές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες της ατμόσφαιρας, το καθημερινό στρες αντιπαρατίθενται θεραπείες ήπιες, σύντομες, ασφαλείς, σε επίπεδο ψυχικό-συναισθηματικό, σωματικό, νοητικό, για την επαναφορά της υγείας.

Η Ολιστική Ιατρική αναφέρεται σε εναλλακτικές μορφές θεραπείας που ισχυρίζονται ότι κουράρουν «ολόκληρο το άτομο». Για τον ολιστικό θεραπευτή, μία ύπαρξη δεν είναι μόνο ένα σώμα με φυσικά μέρη και όργανα, αλλά και ένα πνευματικό ον ταυτόχρονα. Ο νους και τα συναισθήματα πιστεύεται ότι συνδέονται με αυτό το ον, καθώς επίσης και με το σώμα.

Ο ολιστικός θεραπευτής διεισδύει στην προσωπικότητα και την ατομικότητα της κάθε ύπαρξης, κάνει διάγνωση των αδιόρατων διαταραχών της, διακρίνει τις όποιες ανισορροπίες υπάρχουν και την εμποδίζουν να ζήσει με υγεία. Αντιμετωπίζει την αιτία και όχι το σύμπτωμα, την ουσία και όχι την επιφάνεια της νόσου. Γίνεται γέφυρα δύο κόσμων: του αμιγώς ιατρικού-μηχανιστικού και του αμιγώς ψυχιατρικού-συναισθηματικού. Οφείλει, μάλιστα, να παραπέμψει τον ασθενή, όταν χρήζει ιατρικής υποστήριξης, στον αρμόδιο ιατρό ή τον ψυχοθεραπευτή.

Η Ρεφλεξολογία, το Σιάτσου, ο Βελονισμός, η Εσωτέρα Θεραπευτική, η Ομοιοπαθητική, η Οστεοπαθητική, το Ρέικι, η Ανθοθεραπεία και πάρα πολλές άλλες μέθοδοι είναι εναλλακτικές μορφές θεραπείας που αποτελούν την ολιστική θεραπευτική.

Όλες αυτές οι μέθοδοι δεν υποκαθιστούν την ιατρική θεωρία και πρακτική, δρουν συμπληρωματικά, με στόχο να αποκαταστήσουν την ισορροπία στο θεραπευόμενο, σύμφωνα με την ολιστική προσέγγιση.

Αναλυτικότερα:

Ρεφλεξολογία: Η ρεφλεξολογία είναι πανάρχαιη ολιστική θεραπεία, που αχολείται με το αίτιο της ανισορροπίας όλου του σώματος. Τα παλαιότερα μνημεία που αναφέρονται στη χρήση αυτής της μεθόδου είναι κάποιες επιγραφές που βρίσκονται στον Τάφο των Ιατρών στο Ανκομοχόρ της Αιγύπτου και χρονολογούνται από το 2330 π.Χ. Μια σκηνή αναπαριστά ανθρώπους που δέχονται θεραπεία στα χέρια και τα πόδια.

Υπάρχουν χιλιάδες αντανακλαστικά σημεία στα πόδια και τα χέρια. Το καθένα από αυτά σχετίζεται με διαφορετικά όργανα, λειτουργίες και μέρη του σώματος. Με τη μέθοδο της ρεφλεξολογίας πιέζουμε αυτά τα σημεία έτσι ώστε να διεγείρουμε το νευρικό σύστημα και το αντίστοιχο μέρος του σώματος.

Βελονισμός: Η μέθοδος του βελονισμού βασίζεται στη θεωρία της αρχαίας κινεζικής Ιατρικής, σύμφωνα με την οποία ο θεραπευτής επεμβαίνει στο ανθρώπινο σύστημα με την εισχώρηση βελονών σε επιδερμικά σημεία του σώματος και δρα ρυθμιστικά στην ενέργεια του οργανισμού, η οποία τελεί υπό διαρκή μετασχηματισμό.

Σιάτσου: Το σιάτσου αποτελεί σύγχρονη θεραπευτική μέθοδο, του τελευταίου αιώνα, η οποία βασίζεται σε τεχνικές μάλαξης που προέρχονται από την Κίνα και την Ιαπωνία.

Όπως ο βελονισμός, έτσι και το σιάτσου στηρίζεται στη θεωρία της αρχαίας κινεζικής Ιατρικής, αλλά αντί βελονών γίνεται ένα σύνολο χειρισμών, όπως δακτυλοπιέσεις, μαλάξεις, διατάσεις, περιαγωγές.

Με το σιάτσου γίνεται επέμβαση ρυθμιστική πάνω στον τρόπο κίνησης και μετασχηματισμού της ενέργειας στο σώμα. Συμπεριλαμβάνει όλα τα πεδία της ανθρώπινης ύπαρξης: ψυχικό-συναισθηματικό, σωματικό, νοητικό.

Η κινεζική Ιατρική βασίζεται στο φιλοσοφικό σύστημα του Ταοϊσμού, προσέγγιση φιλοσοφική, σύμφωνα με την οποία το μακροκοσμικό αντανακλάται στο μικροκοσμικό, δηλ. ο τρόπος και ο ρυθμός κίνησης στο σύμπαν και στη φύση είναι ανάλογοι και σε άμεση σχέση με τον τρόπο που αυτό συμβαίνει στο ανθρώπινο σώμα.

Ο Νίκος Καμπίτης, δάσκαλος του σιάτσου στη Σχολή της Σύνθεσης, Κέντρο Πολιτισμού και Έρευνας στον τομέα της Ολιστικής Θεραπευτικής, εκτιμά ότι ο όρος «εναλλακτική θεραπεία» είναι λίγο άστοχος, υπό την έννοια ότι «ουσιαστικά μιλάμε για διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά τα ζητήματα της υγείας και της ασθένειας, αλλά και της λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος, πράγμα που οδηγεί σε διαφορετικού τύπου ιατρική ματιά».

Επισημαίνει, μάλιστα, ότι «έχουν αναπτυχθεί σε ιατρική βάση σε άλλα μήκη και πλάτη του πλανήτη, με διαφορετικούς πολιτισμούς».

Τέλος, τονίζει: «Εναλλακτικές για μας, για άλλους κυρίαρχες».

Εσωτέρα Θεραπευτική: Μέθοδος ιαματικής διαδικασίας που αφορά το ενεργειακό πεδίο. Είναι η θεωρία και η πρακτική για την ανατομία του αιθερικού σώματος του ανθρώπου. Το υλικό σώμα, ο φυσικός οργανισμός μας, βρίσκεται στη ζωή χάρη στην ενέργεια. Ένα πέπλο ενέργειας το περιβάλλει και το διαπερνά σε κάθε του κύτταρο. Εκτός από το τρισδιάστατο ορατό φυσικό βιολογικό σώμα έχουμε ένα αιθερικό σώμα, το δίδυμο αντίτυπο του φυσικού, αντίτυπος ιστός ρευμάτων ενέργειας, ένα ενεργειακό σώμα από χρώματα και φως, που περιλαμβάνει πληροφορίες για την υγεία μας και την ψυχονοητική μας κατάσταση.

Ομοιοπαθητική: Όπως ο βελονισμός και άλλες παρόμοιες μέθοδοι αγωγής, βασίζεται σε ολιστικές αρχές. Αυτό σημαίνει ότι το φάρμακο επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό και όχι μόνο ένα μέρος ή μια πάθηση. Η προσέγγιση αυτή βασίζεται στην πεποίθηση ότι αν ασθενεί ένα μέρος του σώματος, αυτό οφείλεται σε αρρώστια ολόκληρου του οργανισμού. Επειδή το φάρμακο επαναφέρει σε ισορροπία ολόκληρο τον οργανισμό, οποιαδήποτε διαταραχή υπάρχει σε κάποιο μέρος του σώματος αποκαθίσταται από μέσα.

Οστεοπαθητική: Διακεκριμένη μορφή ολιστικής προσέγγισης, αποτελεί η Οστεοπαθητική Ιατρική, για τη βελτίωση και τη θεραπεία οξέων και κυρίως χρόνιων παθήσεων, χρησιμοποιώντας το νευρομυοσκελετικό σύστημα ως μέσο θεραπείας.

Βασίζεται στη θεωρία ότι το σώμα είναι ικανό να αυτοθεραπευθεί, όταν τελεί υπό φυσιολογικές δομικές σχέσεις, ευνοϊκές περιβαλλοντικές συνθήκες και τρέφεται ικανοποιητικά.

Ιδρυτής της, ο Άντριου Στιλ, (τέλος 19ου αι.) που ακολουθώντας τις αρχές του Ιπποκράτη πίστευε ότι «η δομή του σώματος ελέγχει τη λειτουργία του».

Ρέικι: Το ρέικι είναι πολύ παλιά θεραπευτική τέχνη που ήλθε και πάλι στο φως το 19ο αι. στην Ιαπωνία, από το δρα Mikao Usui. Η γιαπωνέζικη αυτή λέξη σημαίνει «συμπαντική ζωτική ενέργεια». Ο χώρος που μας περιβάλλει, το σύμπαν, είναι γεμάτος με την άπειρη και ανεξάντλητη αυτή ενέργεια, θεωρούν οι πιστοί του ρέικι.

Η φυσική αυτή θεραπευτική ενέργεια ρέει μέσα από τα χέρια του θεραπευτή, ο οποίος γίνεται κανάλι της. Με το ρέικι αφυπνίζονται οι αυτοθεραπευτικές δυνάμεις γιατί ο ίδιος ο άνθρωπος θεραπεύει τον εαυτό του. Ο ρέικι δέκτης και ο ρέικι δότης, υποστηρίζουν, βιώνουν ταυτόχρονα «αυτοθεραπεία» όση ώρα κυκλοφορεί το ρέικι.

Το ρέικι επιτυγχάνει την ισορροπία ανάμεσα στο σώμα και το συναίσθημα και επιδρά σε σωματικό, πνευματικό, συναισθηματικό και ψυχικό επίπεδο. Επαναφέρει την αρμονία στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Ανθοθεραπεία: Μέθοδος που εξασφαλίζει ήπια και διακριτική προσέγγιση του στρες. Τρόπος φροντίδας που αναδεικνύεται μέσα από τις άγνωστες θεραπευτικές ιδιότητες των λουλουδιών, των φυτών και των δένδρων. Απόλυτα ασφαλής και άμεσα αποτελεσματική, χρησιμοποιείται από τον καθένα.

Τεχνική αιώνων που ξανα-ανακαλύφθηκε από το δρα Έντουαρντ Μπαχ, ο οποίος στο φυτικό κόσμο αναζήτησε τα γιατρικά που θα αποκαθιστούσαν τη ζωτικότητα στους ασθενείς και πάσχοντες, έτσι ώστε να μπορούν να ξεπερνούν την ανησυχία, το φόβο και την κατάθλιψη και με αυτό τον τρόπο να βοηθούνται στην αυτοθεραπεία τους.

Με οδηγό τους, το νόμο «Η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη», όλο και περισσότερα άτομα τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην Ελλάδα αποδέχονται τις εναλλακτικές θεραπείες. Ανταποκρίνονται στην ολιστική προσέγγιση επιδιώκοντας την ίαση με τη θεραπεία που αυτές προτείνουν Για το ευ ζειν…