Επειδή σήμερα τα παιδιά έχουν πάρα πολλά παιχνίδια, παρά πολλές πληροφορίες, πάρα πολλές οθόνες, πάρα πολλές συσκευές, πάρα πολλά μαθήματα, πάρα πολλές ενασχολήσεις, παρά πολλές επιλογές… γι΄ αυτό: «Γονείς Απλά!». Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου για την απλοποίηση της ανατροφής μικρών και … μεγάλων, γραμμένο από τον Κιμ Τζον Πέιν , βρετανό οικογενειακό σύμβουλο, σε συνεργασία με την αμερικανίδα σύμβουλο εκδόσεων Λίζα Ρος.

Κυκλοφορεί τώρα και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, υπό την επιμέλεια της συμβούλου επικοινωνίας Λαμπρινής Σταμάτη, η οποία είναι επικεφαλής της μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Φωτόδεντρο». Πρόκειται για μια νεωτεριστική δράση ανάπτυξης γονέων και παιδιών με επίκεντρο έναν πιο ανθρώπινο τρόπο ζωής. Μετά από εικοσαετή περίπου θητεία στη δημοσιογραφία , η Λαμπρινή Σταμάτη προχώρησε σε νέους δρόμους. Εκπαιδεύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να φέρει στη χώρα μας την πρόταση – κίνηση «Γονείς Απλά», λειτουργώντας ως συντονίστρια ομάδας γονέων.

Ποια είναι η φιλοσοφία της κίνησης; Να ανακτήσουν τα παιδιά τον ελεύθερο χρόνο τους, ως απάντηση στο αδήλωτο πόλεμο κατά της παιδικής ηλικίας της κοινωνίας των μεγάλων. Οι μαθητές - από μικρή ηλικία- συσσωρεύουν άγχος, εμφανίζουν δυσκολίες στο σχολείο, έχουν διαταραχές ύπνου, εκδηλώνουν επιθετικότητα. Με την επανάκτηση της προσωπικής ελευθερίας μπορούν βαθμιαία να αναδείξουν τις ικανότητές τους, να δείξουν τις δεξιότητές τους, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.

Πώς; Το βιβλίο των 269 σελίδων, αφού παραθέσει περιπτώσεις διαταραχής από συγκεκριμένες οικογένειες, συνοψίζει τη λύση προτείνοντας δομικές αλλαγές σε 4 επίπεδα:

-Στο περιβάλλον, δημιουργώντας χώρο για να μπορέσουν τα παιδιά να παίξουν στο σπίτι.

-Στον ρυθμό της καθημερινότητας, καθιερώνοντας βαλβίδες αποσυμπίεσες που μειώνουν τις διαμάχες γύρω από το φαγητό ή τον ύπνο.

-Στο πρόγραμμα, προσφέροντας ανάσες ηρεμίας .

-Στις επιρροές, περιορίζοντας την έκθεση σε ηλεκτρονικές συσκευές που φέρνουν κατακλυσμό πληροφοριών.

Στο πρώτο κεφάλαιο ο συγγραφέας εξηγεί για ποιους λόγους η απλοποίηση είναι τόσο καθοριστική. Στο δεύτερο κεφάλαιο κάνει ένα διαλογισμό που οξύνει το ένστικτο του γονιού ώστε να αναγνωρίσει την εξάντληση του παιδιού από τον πυρετό της ψυχής. Στο τρίτο κεφάλαιο μπαίνει στο παιδικό δωμάτιο και αρχίζει να πετάει τη … σαβούρα. Στο τέταρτο κεφάλαιο μειώνει τον ρυθμό δημιουργώντας νησίδες ηρεμίας μέσα στη ροή του χρόνου. Στο πέμπτο κεφάλαιο ισορροπεί τις έντονες ημέρες με τις χαλαρές, ερχόμενος σε σύγκρουση με την πεποίθηση ότι ελεύθερος χρόνος σημαίνει ελεύθερος για να γεμίσει με μαθήματα , ασκήσεις, επισκέψεις, δραστηριότητες. Στο έκτο κεφάλαιο αναζητεί τρόπους ώστε να κρατηθούν έξω από το σπίτι οι αγωνίες των ενηλίκων.

Ο συγγραφέας διδάσκει αφηγούμενος πραγματικές ιστορίες: Ο Τζέιμς ήταν περίπου οκτώ ετών και πήγαινε στην τρίτη δημοτικού όταν γνώρισε τους γονείς του. Συμπαθέστατοι και έξυπνοι άνθρωποι. Η μητέρα ήταν καθηγήτρια και ο πατέρας δημοτικός σύμβουλος . Και οι δύο ανησυχούσαν γιατί ο γιός τους δυσκολευόταν να κοιμηθεί τα βράδια και παραπονιόταν συχνά ότι είχε πόνους στο στομάχι. Οι γονείς, βέβαια, υπερηφανευόταν που ο Τζέιμς μιλούσε με αυτοπεποίθηση στους μεγάλους, αλλά παραξενευόταν επειδή ήταν προβληματικός με τους συνομήλικούς του. Συζητώντας με την οικογένεια ο Πέιν γρήγορα κατάλαβε ότι η καθημερινή ζωή τους χρωματιζόταν από τα … παγκόσμια ζητήματα, διότι και οι δύο γονείς παρακολουθούσαν φανατικά όλες τις ειδήσεις. Η τηλεόραση ήταν ανοιχτή στο CNN, οι γονείς σχολίαζαν τα πάντα με διανόηση και εξέφραζαν καθημερινά τις οικολογικές τους ανησυχίες τους προβάλλοντας με υπερηφάνεια τις γνώσεις τους στο παιδί καμαρώνοντας ότι μεγαλώνουν έναν «πολίτη του κόσμου!».

Το πρώτο που έκανε ο σύμβουλος ήταν να μειώσει δραστικά τη συμμετοχή του μικρού στην πολιτική, πνευματική και περιβαλλοντική ζωή των γονιών του, καθώς και την ειδησεογραφική του υπερφόρτωση. Αντί για τρεις υπολογιστές, οι γονείς πείσθηκαν να κρατήσουν τον έναν. Και αυτό σε μια κρυφή γωνιά μέσα στο υπνοδωμάτιό τους. Μετά από πολύ συζήτηση έδιωξαν και τις δύο τηλεοράσεις από το σπίτι. Το ίδιο και τα game boys. Αναδόμησαν τον προσωπικό τους χρόνο και αποφάσισαν να συζητούν τα πολιτικά, τα επαγγελματικά και τα προβλήματα της πόλης μετά τις 9μμ όταν το παιδί είχε πάει για ύπνο. Στην αρχή δυσκολεύτηκαν. Όταν όμως ,σε διάστημα δύο εβδομάδων, παρατήρησαν ότι στον Τζέιμς μειώθηκε το άγχος, βελτιώθηκε ο ύπνος, άρχισε να κυνηγάει σαύρες και να σκάβει το χώμα χαρούμενος, κράτησαν το νέο ρυθμό ζωής. Βαθμιαία ξεκίνησε να έχει καλύτερες επαφές με τους συμμαθητές του, να αποφεύγει τις παραξενιές με το φαγητό, άρα να μειώνονται και οι πόνοι στο στομάχι. Η νευρικότητά του εξαφανίστηκε και ο ήρεμος ύπνος ήταν πια γεγονός. Οι γονείς δεν ένιωθαν πλέον πως ο Τζέιμς χρειαζόταν να γνωρίζει λεπτομερώς τα προβλήματα που δημιουργεί στον πλανήτη μας το… φαινόμενο του θερμοκηπίου και να ανησυχεί γι ΄αυτά. Έτσι, του έδωσαν τη δυνατότητα να απολαμβάνει την ευτυχία της ηλικίας του.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι οι συμβουλές για να ξεκαθαρίσουν οι γονείς τα παιχνίδια που έφεραν παπούδες, γιαγιάδες, θείοι, θείες, φίλοι και λοιποί συγγενείς. «Οι γονείς που υποκύπτουν στα παιχνίδια μόδας θα πρέπει να συνεχίζουν να αγοράζουν τα καινούργια που κυκλοφορούν. Μπορεί να είναι δύσκολο να πεις όχι, αλλά- πιστέψτε με- η δυσκολία θα είναι προσωρινή αφού η αίγλη τους γρήγορα ξεθωριάζει».

Ένα βιβλίο για μικρά και… μεγάλα παιδιά- όπως είναι συνήθως οι γονείς, που κατατρύχονται από το άγχος του γονέα…