 |
|
|  |  |  |  Αναπόφεκτες οι τραπεζικές εξαγορές και συγχωνεύσεις παρά τις πρόσφατες κινήσεις που δεν είχαν αποτέλεσμα
Aθήνα
Με την απόρριψη από το διοικητικό συμβούλιο της Alpha Bank της πρότασης φιλικής συγχώνευσης που δέχθηκε από την Εθνική Τράπεζα συμπληρώνεται μια ολόκληρη δεκαετία χωρίς την μεγάλη κίνηση στην εγχώρια τραπεζική σκακιέρα που θα αλλάξει τον χάρτη που σχηματίσθηκε μετά την μεγάλες αλλαγές, εξαγορές και συγχωνεύσεις που πραγματοποιήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 αρχές 2000. Στην εποχή εκείνη μεγάλες και ιστορικές τράπεζες όπως η Ιονική Τράπεζα και η Τράπεζα Εργασίας, πέρασαν στον έλεγχο άλλων τραπεζικών ομίλων, δημιουργώντας νέους συσχετισμούς δυνάμεων.
Όπως δείχνουν τα γεγονότα τους τελευταίους μήνες μια συγχώνευση μεταξύ κορυφαίων ελληνικών τραπεζικών ομίλων δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκτός από την μη επιτυχή έκβαση της συγκεκριμένης πρότασης φιλικής συγχώνευσης της Εθνικής Τράπεζας προς την Alpha Bank, δυο ακόμη προτάσεις για δημιουργία ενός ισχυρού τραπεζικού ομίλου δεν είχαν αποτέλεσμα, για διαφορετικούς βέβαια λόγους στην κάθε περίπτωση.
Πρόκειται για την πρόταση που υπέβαλε προς την κυβέρνηση στα μέσα του περασμένου Ιουλίου η Τράπεζα Πειραιώς και αφορούσε την ταυτόχρονη συνδυασμένη εξαγορά ποσοστού 77,31% της Αγροτικής Τράπεζας και του 33,04% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου που κατείχε το Ελληνικό Δημόσιο. Το τίμημα εξαγοράς και για τις δύο συμμετοχές θα ανερχόταν σε 701 εκατ.ευρώ και θα οδηγούσε στη δημιουργία του μεγαλύτερου τραπεζικού ομίλου στην Ελλάδα από πλευράς μεριδίων δανείων και καταθέσεων με καθαρές χορηγήσεις 69 δις.ευρώ και 64 δις.ευρώ καταθέσεις Δυόμιση όμως μήνες αργότερα, στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2010, η Τράπεζα Πειραιώς, με ανακοίνωση της αποσύρει το ενδιαφέρον της επισημαίνοντας ότι οι σχετικές αποφάσεις δεν είναι του αμέσως επομένου χρονικού διαστήματος.
Επιτυχή κατάληξη δεν είχε, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, και η πρόταση που είχε υποβάλει από το καλοκαίρι του 2010 ο διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας Θεόδωρος Πανταλάκης, για την δημιουργία ενός ισχυρού πυλώνα στον τραπεζικό τομέα μέσω της τετραπλής συγχώνευσης Αγροτικής Τράπεζας, Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων και Τράπεζας Αττικής.
Η αποτυχημένη όμως προσπάθεια συγχώνευσης της Εθνικής με την Alpha Bank για δεύτερη φορά στην τελευταία δεκαετία, καθώς και η μη επιτυχή κατάληξη και άλλων προτάσεων για δημιουργία ισχυρότερων τραπεζικών ομίλων, δεν σημαίνει ότι ανάλογες κινήσεις δεν θα έχουν επιτυχία στο μέλλον. Οικονομικοί αναλυτές, αλλά και επιτελικά τραπεζικά στελέχη εκτιμούν ότι η αναδιάταξη δυνάμεων στο τραπεζικό τομέα είναι πλέον θέμα χρόνου. Οι καιροί απαιτούν τα εγχώρια τραπεζικά μας ιδρύματα να ισχυροποιήσουν περαιτέρω την κεφαλαιακή τους επάρκεια και να αποκτήσουν την δύναμη και τα μεγέθη που θα τους επιτρέψουν να βγουν στη διεθνή διατραπεζική αγορά ώστε διοχετεύσουν σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις την ρευστότητα που απαιτείται για να μπει μπροστά η ατμομηχανή της ανάπτυξης. Ανάπτυξη, που είναι το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί ώστε να βγει η χώρα μας από την κρίση που διανύει. Στο πλαίσιο αυτό πολιτική ηγεσία αλλά και Τράπεζα της Ελλάδος, έχουν κατ' επανάληψη τους τελευταίους μήνες, ταχθεί υπέρ της έναρξης των κινήσεων εκείνων που θα ισχυροποιήσουν το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και θα συμβάλουν στην εκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας. Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν εαν τελικά η αναδιάταξη των τραπεζικών δυνάμεων θα ξεκινήσει και ποιοι τραπεζικοί όμιλοι θα κάνουν την αρχή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
