 |
|
|  |  |  |  Η συμβουλή τών ειδικών για μακροζωία
Μισογεμάτο και όχι μισοάδειο το ποτήρι
Νέα Υόρκη
Ευτυχία ίσον μακροζωία. Η επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που πολλοί άνθρωποι ξέρουν από προσωπική εμπειρία: όσο πιο ξέγνοιαστος και χαρούμενος είναι κανείς, τόσο πιο υγιής είναι και τόσο περισσότερο ζει. Αντίθετα, οι μόνιμα αγχωμένοι και απαισιόδοξοι κινδυνεύουν με πρόωρο θάνατο.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχολογίας Εντ Ντίνερ του πανεπιστημίου του Ιλινόις, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη -τη μεγαλύτερη μέχρι τώρα του είδους της- στο περιοδικό της Διεθνούς Ένωσης Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας (ΙΑΑΡ) "Applied Psychology: Health and Well-Being", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, έκαναν μια εξονυχιστική ανάλυση και συγκριτική αξιολόγηση περισσότερων από 160 επιστημονικών ερευνών, που έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα διεθνώς αναφορικά με τη σχέση της αισιοδοξίας/απαισιοδοξίας με την υγεία και την μακροζωία.
Οι επιστήμονες βρήκαν ότι υπάρχει μια σαφής συσχέτιση ανάμεσα στη θετική και αισιόδοξη νοητική στάση και οπτική "γωνία" για τη ζωή, από τη μια, και στην υγεία και το προσδόκιμο ζωής, από την άλλη. Όπως είπαν, οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι ζουν περισσότερα χρόνια και με καλύτερη υγεία, σε σχέση με όσους συστηματικά βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο. Η σχέση αυτή είναι πιο στενή και από τη σχέση ανάμεσα στην παχυσαρκία και στη μείωση της διάρκειας της ζωής.
«Σχεδόν σοκαρισμένος και σίγουρα έκπληκτος από το πόσο ξεκάθαρα είναι τα στοιχεία», δήλωσε ο Ντίνερ. Αν και, όπως είπε, λίγες μελέτες κατέληξαν σε αντίθετα συμπεράσματα, «η συντριπτική πλειονότητα των μέχρι τώρα ερευνών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ευτυχία συνδέεται με την υγεία και την μακροζωία». Ενδεικτικά, ανέφερε μια μελέτη μεταξύ 5.000 φοιτητών, διάρκειας πάνω από 40 χρόνια, που διαπίστωσε ότι οι πιο πεσιμιστές έτειναν να πεθαίνουν πιο νωρίς.
Εξάλλου, εργαστηριακά πειράματα, με ζώα και ανθρώπους, έχουν δείξει αναμφίβολα ότι όσοι βιώνουν συνθήκες στρες απελευθερώνουν στον οργανισμό τους περισσότερες επιβλαβείς ορμόνες, με συνέπεια να εξασθενεί το ανοσοποιητικό τους σύστημα.
Όπως είπε ο Ντίνερ, είναι καιρός πια η ευτυχία και η αποφυγή του χρόνιου άγχους και της κατάθλιψης να προστεθεί στον κατάλογο των παραγόντων εκείνων που προάγουν την υγεία και την μακροζωία, μαζί με την καταπολέμηση της παχυσαρκίας, το κόψιμο του τσιγάρου, τη σωστή διατροφή, την σωματική άσκηση κ.ά. Αντίθετα, το μόνιμο άγχος, η έλλειψη ευχαρίστησης στις καθημερινές δραστηριότητες και η συστηματική απαισιοδοξία επιδεινώνουν την υγεία και αφαιρούν χρόνια ζωής. «Η ευτυχία δεν μπορεί να κάνει μαγικά, όμως τα στοιχεία δείχνουν πια ξεκάθαρα ότι μειώνει τις πιθανότητες να αρρωστήσει κανείς και να πεθάνει νέος», υπογράμμισε ο Αμερικανός ψυχολόγος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
