 |
|
|  |  |  | 
"Ζαχαροοινοπνεύματα"
της Ποτούλας Πασχαλίδη
Αθήνα
Η Διεθνής Ένωση Γυναικών Λακωνίας «ΛΑΚΑΙΝΕΣ» έβαλε για άλλη μία φορά την σφραγίδα της σε μία ποιοτική εκδήλωση παρουσιάζοντας με την Ένωση Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας «Χείλων ο Λακεδαιμόνιος», στο Δημαρχείο Καλλιθέας, το βιβλίο της Ποτούλας Πασχαλίδη «ΖΑΧΑΡΟΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ», ανήμερα στην γιορτή της Γυναίκας.
Ένα βιβλίο αλλιώτικο από τα άλλα…. Ένα βιβλίο που μπορεί να μιλάει για γλυκά του κουταλιού, αλλά αναδύει τις μυρωδιές της ανθισμένης πορτοκαλιάς και της τρυφερής τριανταφυλλιάς.
Ένα βιβλίο που οι συνταγές που περιγράφονται μέσα του, μοιάζουν με μονοπάτι της αγάπης.
Παράξενο ακούγεται αλλά στα κεφάλαιά του περιγράφονται σκηνές από την ζωή τής συγγραφέως, από τον τόπο που «μεγάλωσε και άνθισε» η ίδια, από τις όμορφες σχέσεις που υπάρχουν στην οικογένεια αλλά και τους γείτονες. Περιγράφονται στιγμές που μοιραζόντουσαν βοηθώντας ο ένας τον άλλον, μαθαίνοντας ο ένας στον άλλον. Στιγμές που τα παλιά μυστικά των συνταγών τα μάθαινε η Μάνα στην κόρη, η πεθερά στην νύφη, η φίλη στην φίλη, για να καταλήξουν στο νόστιμο γλυκό. Και όλες οι συνταγές μοιρασμένες και δοσμένες με αγάπη. Γιατί δεν θα μπορούσε να δοθεί διαφορετικά μια συνταγή για να πετύχει.
Μια αγάπη δημιουργική που το ανήσυχο πνεύμα της Ποτούλας την έσπρωχνε στο να ανακαλύπτει παντού παραδοσιακές συνταγές αλλά και να μας περιγράφει με χιούμορ, ευρηματικότητα και γλαφυρότητα τρόπους σερβιρίσματος, μοναδικούς σε κάθε τόπο.
Συνταγές για γλυκά και λικεράκια που στην ύπαρξή τους μπορούν να βάλουν σε πειρασμό το παιδί και να αδειάσει το βάζο του γλυκού ή στο σερβίρισμά τους να βγάλουν από την αμηχανία τον επισκέπτη, να του δημιουργήσουν μία ευχάριστη διάθεση με την γλυκιά τους γεύση και να τον χαλαρώσουν. Συνταγές που μας θυμίζουν την ελληνίδα νοικοκυρά, την ελληνική οικογένεια, τις συνήθειες της.
Γλυκά του κουταλιού που σε ταξιδεύουν στο παρελθόν, σε συντροφεύουν στο παρόν και το μέλλον αφήνοντάς σου την γλυκιά γεύση της ελληνικής ζεστασιάς και φιλοξενίας. Γλυκά καμωμένα με αναμνήσεις, αγάπη και τις ασύγκριτες μοσχοβολιές της ελληνικής φύσης….
Ένα βιβλίο που αξίζει να το αποκτήσετε, ακόμη και αν δεν είστε φανατικές του γλυκού του κουταλιού!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
