Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το στρες καθυστερεί τη σύλληψη παιδιού και διπλασιάζει τον κίνδυνο υπογονιμότητας μιας γυναίκας



Πανεπιστήμιο Οχάιο

Το στρες μπορεί να διπλασιάσει τον κίνδυνο υπογονιμότητας και να καθυστερήσει αρκετά μια γυναίκα έως ότου μείνει έγκυος, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Όσο περισσότερο άγχος έχει μια γυναίκα που προσπαθεί να μείνει έγκυος, τόσο απομακρύνεται αυτή η πιθανότητα, ενώ ακόμη και σχετικά χαμηλά επίπεδα στρες μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα υπογονιμότητας.

Η μελέτη εξηγεί γιατί αρκετά ζευγάρια (σχεδόν το ένα στα τέσσερα, σύμφωνα με κάποιες στατιστικές) δυσκολεύονται για καιρό να πιάσουν παιδί, παρόλο που δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο βιολογικό - ιατρικό πρόβλημα σε κανέναν από τους δύο, γεγονός που καθιστά την υπογονιμότητά τους «άγνωστης αιτιολογίας». Από την άλλη, καθώς ο χρόνος περνάει και το ζευγάρι δεν φθάνει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, το άγχος μεγαλώνει κι άλλο, με συνέπεια έναν φαύλο κύκλο που επιτείνει το πρόβλημα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επιδημιολόγο Κόρτνι Ντένινγκ-Τζόνσον Λιντς του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Human Reproduction" (Ανθρώπινη Αναπαραγωγή), σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το "New Scientist", μελέτησαν τις περιπτώσεις 373 γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών, που δεν είχαν διαγνωσμένα προβλήματα γονιμότητας και οι οποίες μόλις είχαν αρχίσει να προσπαθούν να μείνουν έγκυες με φυσικό τρόπο.

Οι επιστήμονες παρακολούθησαν τις γυναίκες επί ένα έτος ή ώσπου αυτές να πιάσουν παιδί. Σε αυτό το διάστημα, μετρούσαν περιοδικά στο σάλιο των γυναικών το επίπεδο του ενζύμου άλφα - αμυλάσης και της ορμόνης κορτιζόλης, δύο βασικών βιοδεικτών του στρες. Όπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες με τα υψηλότερα επίπεδα άλφα - αμυλάσης είχαν κατά μέσο όρο 29% λιγότερες πιθανότητες κάθε μήνα να μείνουν έγκυες, σε σχέση με εκείνες που είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα του εν λόγω ενζύμου στον οργανισμό τους (για την κορτιζόλη δεν διαπιστώθηκε ανάλογη σχέση).

Επιπλέον, οι πιο αγχωμένες γυναίκες είχαν υπερδιπλάσια πιθανότητα να διαγνωστούν ως υπογόνιμες. Ο κλινικός ορισμός της υπογονιμότητας είναι να έχει περάσει ένα έτος χωρίς σύλληψη παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες (τακτική σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη). Στη συγκεκριμένη μελέτη, ποσοστό 13% των ζευγαριών πληρούσε αυτό το κριτήριο.

Είναι η πρώτη φορά που η άλφα - αμυλάση συνδέεται με την κλινική υπογονιμότητα, αλλά παραμένει ασαφές ποιός είναι ο ακριβής βιολογικός μηχανισμός, καθώς επίσης κατά πόσο παίζει ρόλο και το στρες του άνδρα.

Η Τζόνσον Λιντς συνέστησε στις γυναίκες με στρες που θέλουν να πιάσουν παιδί, να καταφύγουν σε κάποια τεχνική χαλάρωσης, όπως τη γιόγκα ή τον διαλογισμό. Διευκρίνισε πάντως ότι το άγχος δεν αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα υπογονιμότητας και, στην πραγματικότητα, μπορεί να παίζει δευτερεύοντα ρόλο.

Άλλοι επιστήμονες, όπως η Τζάκι Μπράουν τον Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, προειδοποίησαν ότι τα νέα ευρήματα μπορεί να αγχώσουν ακόμη περισσότερο τους υποψήφιους γονείς και τόνισε ότι το ζευγάρι πρέπει να εστιάσει την προσοχή του σε άλλα πράγματα, όπως στο να κάνει σεξ συχνότερα και να κόψει το κάπνισμα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία