Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σκύλοι-προστάτες τού Ασπροπάρη "περιπολούν" σε Θεσσαλία και Έβρο



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Ε.Σοφιανού)

Εκπαιδεύτηκαν για έξι μήνες στην Ισπανία από τον βιολόγο Jesus Lopez Valladolid για να ριχτούν στη "μάχη" εντοπισμού δηλητηριασμένων δολωμάτων, τη βασικότερη αιτία της κατακόρυφης μείωσης του πληθυσμού τού (αρπακτικού πουλιού) Ασπροπάρη στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος για δύο σκύλους "προστάτες" του Ασπροπάρη, που, μαζί με τους συνοδούς-χειριστές τους, έχουν πιάσει "δουλειά" στα μέσα Μαρτίου στη Θεσσαλία και τον Έβρο για την ανίχνευση δηλητηριασμένων δολωμάτων.

   Έχοντας "χτίσει" πρώτα τη σχέση τους μέσα από το ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης που παρακολούθησαν τα μέλη της ομάδας για ένα και πλέον μήνα, σκύλοι και συνοδοί-χειριστές έχουν, ήδη, ξεκινήσει περιπολίες για την ανίχνευση δηλητηριασμένων δολωμάτων, δήλωσε η υπεύθυνη του προγράμματος LIFE για τον Ασπροπάρη, από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Βικτώρια Σαραβία (Victoria Saravia).

   "Η παράνομη πρακτική της χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων αποτελεί τη βασικότερη αιτία της κατακόρυφης μείωσης του πληθυσμού του Ασπροπάρη στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, καθώς και όλων των αρπακτικών πουλιών που τρέφονται με νεκρά ζώα, γι' αυτό και η δράση της ανίχνευσής τους με τη βοήθεια ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων θεωρείται κρίσιμης σημασίας για την επιβίωση του είδους, μιας και μπορεί να δώσει άμεσα αποτελέσματα. Μέσα σε έναν χρόνο είχαμε τέσσερα περιστατικά δηλητηρίασης Ασπροπάρηδων, όλα ενήλικα πουλιά, από έναν πληθυσμό που αριθμεί πλέον λιγότερα από 15 ζευγάρια" πρόσθεσε.

   Για τους συνοδούς των σκυλιών, η εκπαίδευση ήταν δύσκολη και απαιτητική, καθώς, τόσο η εκμάθηση όσο και η εφαρμογή στην πράξη της μεθοδολογίας που πρέπει να ακολουθηθεί για την ανίχνευση δηλητηριασμένων δολωμάτων δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Εκτός των άλλων απαιτεί πλήρη κατανόηση της συμπεριφοράς των σκυλιών, αλλά και των ίδιων των ανθρώπων, δηλαδή του τρόπου σκέψης και των σκοπών των χρηστών δηλητηριασμένων δολωμάτων. Επιπρόσθετα, κάθε αποστολή ανίχνευσης δηλητηριασμένων δολωμάτων, απαιτεί μια προσεκτική προετοιμασία και σχεδιασμό της επίσκεψης, λαμβάνοντας υπόψη την τοπογραφία της περιοχής, τις καιρικές συνθήκες, τις ιδιοκτησίες γης κ.λπ.

   Οι χειριστές σκύλων είναι δύο μέλη της Ομάδας του Προγράμματος από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και το WWF Ελλάς, δηλαδή τους εταίρους από την Ελλάδα που συμμετέχουν στο Πρόγραμμα.

   Ο συνεργάτης της Ορνιθολογικής με τον σκύλο του δραστηριοποιείται κυρίως στην περιοχή της Θεσσαλίας (Μετέωρα, Κόζιακας, Χάσια-Αντιχάσια), ενώ η συνεργάτης του WWF Ελλάς στην περιοχή του Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου.

   Οι δύο χειριστές είναι βιολόγοι, ερευνητές πεδίου των δύο οργανώσεων. Δεν είναι εθελοντές, είναι εργαζόμενοι στο πλαίσιο του Προγράμματος LIFE για την προστασία του Ασπροπάρη.

   Τα μέλη της Ομάδας του Προγράμματος από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και το WWF Ελλάς πήγαν στην Ισπανία τον Φεβρουάριο, ενώ τα σκυλιά τα πήραν από ειδικό εκπαιδευτή σκύλων γι' αυτό τον σκοπό και η εκπαίδευσή τους είχε ξεκινήσει, ήδη, από τον Σεπτέμβριο.

   Λιγότερα από 15 ζευγάρια του είδους των Ασπροπάρηδων απομένουν πλέον στην ελληνική ύπαιθρο, ενώ στα Βαλκάνια λιγότερα από 90 ζευγάρια, καθώς το είδος έχει υποστεί δραματική μείωση κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Στη Βουλγαρία απομένουν λιγότερα από 30 ζευγάρια του είδους.

   Στο μεταξύ, οι πρώτοι Ασπροπάρηδες της φετινής χρονιάς έφτασαν στα Μετέωρα. Από τους ερευνητές της Ορνιθολογικής παρατηρήθηκαν συνολικά τρία πουλιά- τα δυο μέσα στην περσινή φωλιά να κάνουν εργασίες συντήρησης και το άλλο πέταγε μπροστά από την περσινή του φωλιά. Από τις περσινές τρεις επικράτειες Ασπροπάρηδων στην περιοχή είναι ήδη ενεργές οι δυο και τα 3 από τα συνολικά 6 πουλιά της περιοχής είναι ήδη εδώ.

   Εξάλλου και στη Βουλγαρία έφθασαν οι πρώτοι Ασπροπάρηδες του 2014 και, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του προγράμματος (www. Lifeneophron.eu): "τρία ζευγάρια παρατηρήθηκαν στις φωλιές τους στην Ανατολική Ροδόπη, καθώς και άλλο ένα πουλί στο Εθνικό Πάρκο Russenski Lom, τη βορειότερη περιοχή εξάπλωσης του είδους στην Ανατολική Ευρώπη. Στην ίδια περιοχή, το 2013, είχε εξαφανιστεί το αρσενικό του ζευγαριού Ασπροπάρηδων, ενώ βρισκόταν σε φάση επώασης, με αποτέλεσμα την αποτυχία της αναπαραγωγής του. Φοβόμασταν ότι ίσως η επικράτεια του είδους στην περιοχή να είχε εγκαταλειφθεί το 2014, αλλά ευτυχώς αυτό δεν συνέβη".

   Εξάλλου, "άλλος ένας Ασπροπάρης παρατηρήθηκε στη Ζώνη Ειδικής Προστασίας Studen kladenec, καθώς και ένα ακόμα πουλί στο οροπέδιο του Provadiisko Rojaksko. Τα πουλιά έχουν επιστρέψει στα Βαλκάνια για να φωλιάσουν, αφού έχουν περάσει τους κρύους μήνες τους χειμώνα στις ζεστές περιοχές της τροπικής και υποτροπικής ζώνης".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία