|
| | | |
Μουσική «Ελληνική Ανθολογία» για την ελληνική Προεδρία στην ΕΕ με την υψίφωνο Σόνια Θεοδωρίδου στη Βιέννη
Βιέννη - (Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης)
Σε μουσική πανδαισία εξελίχθηκε η συναυλία «Ελληνική Ανθολογία» με την Ελληνίδα υψίφωνο Σόνια Θεοδωρίδου, που διοργανώθηκε, με την ευκαιρία της ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο ιστορικό κτίριο της πρεσβείας της Ελλάδας στη Βιέννη, από τη νέα πρέσβειρα της χώρας μας στην Αυστρία, Χρυσούλα Αλειφέρη.
Την εκδήλωση παρακολούθησαν αρχηγοί και μέλη ξένων διπλωματικών αποστολών, εκπρόσωποι των διεθνών οργανισμών που εδρεύουν στη Βιέννη, όπως επίσης ο μητροπολίτης Αυστρίας-Εξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης Αρσένιος και οι επικεφαλής των ελληνικών ομογενειακών φορέων.
Η Ελληνίδα υψίφωνος παρουσιάζοντας μια πραγματική ανθολογία γνωστών τραγουδιών των μεγαλύτερων Ελλήνων συνθετών, Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζηδάκη, Βασίλη Τσιτσάνη, Σταύρου Ξαρχάκου, Γιάννη Μαρκόπουλου, Ζορζ Μουστακί, Κώστα Γιαννίδη και Διονύση Σαββόπουλου, συνεπήρε το κοινό που για πολλή ώρα τραγουδούσε μαζί της.
Την καλλιτέχνιδα, που είχε αποδεχθεί την πρόσκληση να παρουσιάσει αφιλοκερδώς αυτή τη συναυλία, συνόδευε η «Ορχήστρα Mobile», υπό τη διεύθυνση του μαέστρου και συζύγου της, Θεόδωρου Ορφανίδη, με το Δαυίδ Ναχμία στο πιάνο.
Εκφράζοντας τη μεγάλη χαρά της για την επιτυχία της συναυλίας, παρουσία υψηλών προσκεκλημένων, η Σόνια Θεοδωρίδου δήλωσε πως στις δύσκολες εποχές που περνά η χώρα, ο καθένας έχει υποχρέωση να συμβάλλει με όποιον τρόπο μπορεί, «για να δείξουμε την Ελλάδα που μας αξίζει, να δείξουμε την προσωπικότητα της χώρας μας την πραγματική, και, κυρίως να δώσουμε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα ότι εμείς και στα δύσκολα είμαστε δυνατοί, αισιόδοξοι, παρόντες και δεν χάνουμε το κουράγιο μας».
Γεννημένη στη Βέροια, η υψίφωνος Σόνια Θεοδωρίδου σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο «Μανώλης Καλομοίρης» στην τάξη της Καίτης Παπαλεξοπούλου, απ' όπου αποφοίτησε με διάκριση καθώς επίσης και με βραβείο «Αριστης και Διακεκριμένης Εκτέλεσης».
Κερδίζοντας την Υποτροφία «Μαρία Κάλλας» πραγματοποίησε περαιτέρω σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Κολωνίας και αργότερα στο Λονδίνο, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει εμφανισθεί στα σημαντικότερα λυρικά θέατρα και σε φημισμένα φεστιβάλ της Ευρώπης, δίνοντας πολυάριθμες συναυλίες και ρεσιτάλ τραγουδιού, με το πλούσιο ρεπερτόριό της.
Σημειώνεται πως η νέα πρέσβης της Ελλάδας στην Αυστρία, Χρυσούλα Αλειφέρη, είχε επιδώσει την περασμένη εβδομάδα επίσημα τα διαπιστευτήριά της στον Αυστριακό ομοσπονδιακό Πρόεδρο, Χάιντς Φίσερ, ο οποίος είχε απευθύνει ευχές στον ελληνικό λαό για πρόοδο και περαιτέρω ευόδωση των προσπαθειών του να ξεπεράσει την κρίση, όπως επίσης ευχές στην τρέχουσα ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για επιτυχία στο έργο της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|