|
| | | |
ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ENAN ΑΙΡΕΤΟ ΠΟΥ ΔΕ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΠΟΤΕ
(γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου)
Αθήνα
Σεβαστέ μου αιρετέ-αρεστέ,
Κατ’ αρχάς ασπάζομαι την κεντροδεξιάν σας κι ύστερις, την κεντροαριστεράν σας. Την ακροδεξιάν σας την αφήνω αφίλητη και αφύλακτη, ώστε να διεισδύει ψηφοθηρικά σε διάφορους χώρους. Την απλήν αναλογικήν αριστεράν σας, διαπίστωσα πως την έχετε απαρνηθεί πλήρως, εμφοβούμενος μήπως βρεθείτε προ των ανεύθυνων ευθυνών σας.
Κατά δεύτερον έρχομαι να ερωτήσω περί της καλής σας υγείας, ιδιαιτέρως τώρα που κατετροπώθη υπό Αδώνιδος το φαυλεπίφαυλον καθεστώς της συνταγογραφήσεως φαρμάκων, των αγροτικών ιατρείων και της μεταφοράς ασθενών. Μία μετακίνησις και μόνη: Κρεβάτι πόνου-κρεβάτι νεκροτομείου. Καμία επιπρόσθετη δαπάνη!
Φίλτατε,
Ως ψηφοφόρος σας, αντιλαμβάνομαι πλήρως την σπουδαιότητα του έργου που ΔΕΝ επιτελέσατε, καθότι δεν εκλεγήκατε. Γνωρίζω καλώς πόσο σημαντική θα ήτο δια τον τόπον η καινοτόμος σας πρόταση, συμπεριληφθείσα στο δισέλιδο των προγραμματικών σας θέσεων, περί τοποθετήσεως κιγκλιδωμάτων πέριξ πλατειών, δρόμων και δρομίσκων. Τάξις, αισθητική και περιχαράκωσις, το τρίπτυχο δράσεών σας με εξέχουσα σημειολογική βαρύτητα.
Λόγος αυτής ταύτης της επιστολής μου, αποτελεί ένα πάγιον αίτημά μου προς κάθε αυτοδιοικητικόν συνδυασμό που κατέρχεται να διεκδικήσει την ψήφο μας κατά την τελευταίαν δωδεκαετίαν εις την περιοχήν μας. Γνωρίζω πως μπορείτε να πράξετε τα βέλτιστα δια την καλτσοένδυσιν όλων των υπαρχόντων δενδρυλίων εις τον μικρόν κήπον έναντι της οικίας μου, όπου διαμένουσι οι προσφιλείς άστεγοι. Τοιούτον θέαμα δύναται να τους προκαλεί την καθημερινήν ψυχικήν ανάτασιν, που δικαιούνται.
Γνωρίζω επίσης, πως ημπορείτε να ξηλώσετε πάραυτα τα ψευδή εκείνα ειδικά πλακίδια, φέροντα σημάνσεις δια τυφλούς, τα οποία όσοι ακολουθούσιν εμπίπτουν οιωνεί εις στύλους, στήλες, κιγκλιδώματα, πασσάλους ως και μηχανήματα πάλαι ποτέ αναλήψεων χρημάτων, γνωστά ως ΑΤΜ. Διαπίστωσα την μέριμναν που έχετε δια τα άτομα με ειδικάς ανάγκας, καθώς παρκάρετε εις ένδειξιν τιμής την Mercedes σας στας ειδικάς σημασμένας θέσεις, ενίοτε δε, προσκρούει το όχημά σας στο σήμα, ως ένδειξη αντιδράσεως και αγωνιστικής τοποθετήσεως υπέρ ΑμεΑ.
Είμαι πεπεισμένος, πως εάν οι συμπολίτες μας σας εμπιστευθούν, έχετε μακρόπνοα σχέδια: Την δια βίου από-μάθηση (τι να την κάνει την επιμόρφωση το «γκαρσονάκι» της Ευρώπης;). Την κυκλοφοριακή αποσυμφόρησιν δι αποχωρήσεως όλων των αναπηρικών οχημάτων, βρεφικών αμαξιδίων, αστικών λεωφορείων, ταξί και λοιπών, ώστε να ευρίσκουν χώρον μετακίνησης τα ιδιωτικά μας οχήματα. Την διευθέτησιν όλων των απολύτως αναγκαίων συνθηκών διαβίωσης των πολιτών, ήτοι άρτον και θεάματα. Προτείνω ξεροκόμματον και νυχτωδίες με άδοντα… «κόμματον».
Μεταξύ των άλλων υψηλών σας στόχων, σεβαστέ μου ηγέτα, μεριμνήστε παρακαλώ δια την αντικατάστασιν καπακίου τουαλέτας, εις το αριστερόν, τω εισερχομένω, ανδρικόν αποχωρητήριον του δημοτικού γηπέδου της περιοχής. Εάν ενθυμείστε, σας είχα ξαναϋποβάλλει το σχετικόν αίτημα και προ τετραετίας, όταν επισκεφθήκατε συν χορδαίς και τυμπάνοις το γήπεδον, ένθα πραγματοποιήσατε την κεντρικήν σας -και τότε- προεκλογικήν ομιλίαν.
Θεωρώ πως επέστη η ώρα να διορθωθεί αυτή η μικρή εκκρεμότης ώστε να κατατροπωθούν οι ξεδιάντροποι αμφισβητίαι του μεγαλόπνοου σχεδίου παρεμβάσεώς σας εις τον τόπον.
Σας ασπάζομαι ασμένως και αναμένω!
Ένας ψηφοφόρος σας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|