 |
|
|  |  |  | 
** «Αγαπάμε τα Αρχαία Ελληνικά»
Ζακλίν Ντε Ρομιγύ & Ζ.Π. Βερνάντ
Εκδ. «Ποταμός»
Αθήνα
Το βιβλίο της Ζακλίν Ντε Ρομιγύ και του Ζαν Πιερ Βερνάντ δίνει, με σπάνιο και πρωτότυπο τρόπο,
απάντηση στο πολυσυζητημένο ερώτημα «χρειαζόμαστε τα Αρχαία Ελληνικά σήμερα;» Πρόκειται για τις
μαρτυρίες γνωστών και άγνωστων προσωπικοτήτων στη Γαλλία, τόσο των θετικών όσο και των
θεωρητικών επιστημών, οι οποίοι διδάχτηκαν ή διδάσκονται ακόμη τα Αρχαία Ελληνικά στο σχολείο. Οι
μαρτυρίες αυτές δίδονται μέσα από κείμενα της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, τα οποία φαίνεται να
σημάδεψαν τους ανθρώπους αυτούς. Το ενδιαφέρον βρίσκεται από τη μια στη διαφορετικότητα των
προτύπων και από την άλλη στην εκπληκτική ποικιλία των κειμένων που επιλέγουν: από τον Όμηρο, τον
Πλάτωνα, τις τραγωδίες αλλά και την κωμωδία, τον Θουκυδίδη, τον Θεόκριτο μέχρι και τον Μάρκο Αυρήλιο.
Μέσα από τις ομολογίες αυτές διαπιστώνουμε την πανοραμικότητα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας
και λογοτεχνίας ενώ ταυτόχρονα μας συναρπάζει ο τρόπος με τον οποίο τα αρχαία κείμενα
τροποποιούνται από τους ανθρώπους που τα επιλέγουν. Έτσι, από τη μια συμπορεύονται με τα
ενδιαφέροντα και τον τρόπο σκέψης του καθενός και από την άλλη επηρεάζουν βαθιά την νοοτροπία, την
ψυχολογία τους αλλά φυσικά και την ίδια τη ζωή τους. Μέσα από την ιστορία, την κωμωδία, την
φιλοσοφία, οι έννοιες της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Υπευθυνότητας, του Δικαίου αποκτούν
διαύγεια και ουσία.
Σε μια εποχή όπου οι κλασσικές σπουδές συρρικνώνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι
συγκινητικό να ανακαλύπτουμε στις σελίδες αυτού του βιβλίου την ευγνωμοσύνη των ανθρώπων αυτών
προς τους δασκάλους, που τους οδήγησαν με πάθος και ευαισθησία στα μονοπάτια της αρχαίας ελληνικής
έμπνευσης.
Η επιστήμη, η γνώση δεν λένε τίποτε για το άσχημο, το καλό και το κακό. Δε γεννούν καμία αξία. Οι αξίες, το ήθος, η ηθική πρέπει να προέλθουν από άλλη πηγή. Πρέπει να
προστεθούν στη γνώση, για να την κατευθύνουν προς μια κατεύθυνση ωφέλιμη για την ανθρωπότητα ή συμβατή με την ευημερία της. σ.130
Ας μην ξεκόβουμε από τους ξένους: θα πάψουν να μας φαίνονται ξένοι, όταν ζήσουμε
μαζί τους.
Ας μην ξεκόψουμε από τους Έλληνες: έχουν εφεύρει τον άνθρωπο. σ.162
Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου
Δ. Σολωμού 15, Φάρος 154 51 Ν. Ψυχικό
Τ 210 646 3888 - 210 646 3263 F
info@elbi.gr www.elbi.gr,
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
