«…για τον τρόπο εκλογής των επισκόπων στην Eκκλησία της Eλλάδος…μένει ασύδοτο – και ανεξέλεγκτο το παρασκήνιο: η συναλλαγή, οι εκβιασμοί, η νομιμοποιημένη αναξιοκρατία, η αυτονόητη ίντριγκα. Oργιάζουν προεκλογικά οι τηλεφωνικές «συνεννοήσεις», τα παζαρέματα, οι υποσχέσεις, τα «δώρα». Διαμορφώνονται «στρατόπεδα», κλίκες, πλεονάζει η συκοφαντία, ισχύει με ωμότητα η αρχή «ο θάνατός σου ζωή μου».» (Καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς Kathimerini.gr 20/8/14).

Η ελεεινή αυτή κατάσταση προστατεύεται συνταγματικά και νομοθετικά από την κρατική εξουσία. Κοντά στα 7.000 τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αγαστή η συνεργασία της Εκκλησίας της Ελλάδος, πάντα, με οποιοδήποτε καθεστώς εξουσίας, ντόπιου ή ξένου. Πάνω απ’ όλα η οικονομική συναλλαγή και τα προνόμια της Εκκλησίας. Κάτω από τη μύτη περί της ανεξιθρησκείας και του «ο προσηλυτισμός απαγορεύεται» των διατάξεων του κουρελόχαρτου που λέγεται «Σύνταγμα της Ελλάδας» (η δημοτική μας μάρανε), αλωνίζει ασύδοτα ο προσηλυτισμός της αίρεσης του Ιουδαϊσμού που λέγεται «Ορθοδοξία». Αλλά, άλλα εντελώς εδίδαξε ο αιρετικός του Ιουδαϊσμού, ο αγαθός, πανάγαθος Ιησούς.

Τα παρακάτω, είναι επιλογή αποσπασμάτων από τη μελέτη, πραγματεία, έρευνά μου, με τίτλο «Το προσωπείο του Μεσαίωνα σήμερα». Θεμελιώνουν τον τίτλο του άρθρου του ως άνω καθηγητή, «Oυσιώδη σε αποσιώπηση», όμως αυτά τα ουσιώδη ανάγονται εδώ, όχι στα στενά, αδιάφορα για τους πολλούς, πλαίσια «του τρόπου εκλογής των επισκόπων», αλλά στο υπαρξιακό πρόβλημα της Ορθοδοξίας:

«     Ο Χριστός ανέβηκε στο όρος, σε ύψωμα κοντά στη λίμνη της Γαλιλαίας, για να μιλήσει στη μεγάλη συρροή των όχλων⁽¹⁾: “ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί” (Ματθ. 4.25). Είναι “η επί του όρους ομιλία” του Χριστού, στην οποία μεταξύ των άλλων είπε:

      * “Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης,…θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ,…όπου γαρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών…ει ουν το φως το εν σοι σκότος εστί, το σκότος πόσον; Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν,…ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά.” (Ματθ. 6.19,24). [“Μη θησαυρίζετε δια τον εαυτόν σας θησαυρούς εις την γην,…αλλά θησαυρίζετε δια τον εαυτόν σας θησαυρούς εις τον ουρανόν….Διότι όπου είναι ο θησαυρός σου, εκεί θα είναι και η καρδιά σου….Αλλ’ εάν το εσωτερικόν σου φως είναι σκοτάδι, πόσον μεγάλο είναι το σκοτάδι; Κανείς δεν μπορεί να δουλεύει δύο κυρίους,…Δεν μπορείτε να δουλεύετε τον Θεόν και τον μαμωνάν”⁽²⁾:

     Ο Μαμωνάς [ή Μαμμωνάς] είναι συριακή λέξη και σημαίνει τον πλούτο, καθώς επίσης και το θεό του πλούτου, ανάλογο του θεού Πλούτου των αρχαίων Ελλήνων.⁽³⁾    

       Πολλές είναι οι αναφορές του Ιησού Χριστού στο θέμα του χρήματος και του πλούτου. Θα αναφέρουμε και μερικές άλλες, εκτός από την πιο πάνω:

      * “Ένας γραμματεύς τον πλησίασε και του είπε, “Διδάσκαλε, θα σε ακολουθήσω όπου και αν πας”. Και ο Ιησούς του λέγει, “Οι αλεπούδες έχουν τρύπες και τα πτηνά του ουρανού κατοικίες, ενώ ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να γύρει το κεφάλι””⁽⁴⁾: “αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε Υιός του ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη.” (Ματθ. 8.20).

     Οι γραμματείς ήταν διδάσκαλοι του λαού, που γνώριζαν να ερμηνεύουν τη μωσαϊκή νομοθεσία, και ήταν συγχρόνως θεολόγοι και νομομαθείς. Ο Λουκάς τους ονομάζει συνήθως νομικούς.⁽⁵⁾

     Ο Χριστός, λοιπόν, δεν είχε, όχι μόνο σπίτι, περιουσία, αλλά ούτε μαξιλλάρι για να ακουμπήσει το κεφάλι του…

“Και έρχονται εις τα Ιεροσόλυμα. Και όταν εμπήκε εις τον ναόν, άρχισε να διώχνει εκείνους που επωλούσαν και αγόραζαν εις τον ναόν και ανέτρεψε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τα καθίσματα εκείνων που επωλούσαν περιστέρια και δεν επέτρεπε να μεταφέρει κανείς τίποτε δια μέσου του ναού. Και εδίδασκε και τους έλεγε, “Δεν είναι γραμμένον ότι ο οίκος μου θα ονομασθεί οίκος προσευχής δι’ όλα τα έθνη; Σεις όμως τον εκάνατε φωληά ληστών.” Οι αρχιερείς και οι γραμματείς άκουσαν τι συνέβη και εζητούσαν μέσον διά να τον εξολοθρεύσουν, διότι τον εφοβούντο επειδή όλος ο κόσμος ήτο κατάπληκτος από την διδασκαλίαν του.”⁽⁹⁾: “ου γέγραπται ότι ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται πάσι τοις έθνεσιν; Υμείς δε εποιήσατε αυτόν σπήλαιον ληστών.” (Μαρκ. 11.17).

     Ο Ματθαίος και ο Λουκάς γράφουν για το γεγονός αυτό την ίδια ακριβώς αυτή έκφραση που γράφει ο Μάρκος, αλλάζοντας απλώς τη διαδοχή των λέξεων                “εποιήσατε”, “αυτόν”: “υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών.” (Ματθ. 21.13)(Λουκ. 19.46), ενώ ο Ιωάννης διαφοροποιείται λίγο γράφοντας, “μη ποιείται τον οίκον του πατρός μου οίκον εμπορίου.” (Ιωαν. 2.16), τροποποιώντας την έκφραση “σπήλαιον ληστών” σε “οίκον εμπορίου.”

“Αλοίμονον σ’ εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι κατατρώγετε τας περιουσίας των χηρών και για πρόφασι κάνετε μακρές προσευχές. Διά τούτο θα κατακριθήτε περισσότερον.””⁽¹¹⁾: “λέγουσι γαρ, και ου ποιούσι. Δεσμεύουσι γαρ φορτία βαρέα και δυσβάστακτα και επιτιθέασιν επί τους ώμους των ανθρώπων, τω δε δακτύλω αυτών ου θέλουσι κινήσαι αυτά…Ουαί δε υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσευχόμενοι· δια τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα.” (Ματθ. 23.4,5,13,14).

     Οι αντίστοιχες διατυπώσεις, από το Μάρκο και το Λουκά, για τα τελευταία αυτά λόγια, έχουν ως εξής: “οι κατεσθίοντες τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσευχόμενοι· ούτοι λήψονται περισσότερον κρίμα,” (Μάρκ. 12.40), “οι κατεσθίουσι τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσεύχονται· ούτοι λήψονται περισσότερον κρίμα.” (Λουκ. 20.47).

     Όπως αναφέραμε πιο πάνω, οι γραμματείς ήταν συγχρόνως θεολόγοι και νομομαθείς, ο δε Λουκάς τους ονομάζει συνήθως νομικούς. Ο Φαρισαίος “(εκ του εβραϊκού περουσείμ και του αραμαϊκού περισαγιά=αποκεχωρισμένοι) είναι οπαδός θεοκρατικής μερίδος παρά τοις Ιουδαίοις. Συνεκδοχικώς, ο προσηλωμένος εις τους εξωτερικούς τύπους της λατρείας, ο υποκριτής. Οι Φαρισαίοι,…απετέλουν την θεοκρατικήν μερίδα του Ιουδαϊκού λαού”, “Κατά του Ηρώδου και των Ρωμαίων ηγωνίζοντο υπέρ της θεοκρατίας και δια τούτο απήλαυον μεγάλου κύρους παρά τω λαώ. Κατά τον Ιώσηπον ο αριθμός των ανήρχετο εις 6.000.”^(12)…

… “Ενα πυκνό πέπλο μυστηρίου, το οποίο υφαίνουν 6.700 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, κρύβει αποτελεσματικά την εκκλησιαστική περιουσία…Κάθε ένα από αυτά τα 6.700 ΝΠΔΔ έχει δική του ανεξάρτητη οικονομική διαχείριση…οι ημερομηνίες κτήσης τους προηγούνται της ιδρύσεως του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Επειδή η Εκκλησία υπήρχε όταν το κράτος δεν υπήρχε ακόμη, η χώρα θεωρητικά ανήκε στην Εκκλησία…

Αυτό που προκύπτει καθαρά είναι η ετήσια απόδοση της περιουσίας μόνο της κεντρικής διοίκησης, η οποία φθάνει τα 14.462.700 ευρώ με βάση τον προϋπολογισμό του 2005. Άλλα 2.268.100 ευρώ θα εισπραχθούν ως έκτακτα έσοδα. Τα ποσά αυτά διαμορφώνουν το σύνολο των ετήσιων εσόδων της κεντρικής διοίκησης σε 19,6 εκατ. ευρώ, και αυτός είναι ο προϋπολογισμός της για το 2005…H κοινή εκτίμηση ανεβάζει την αξία της εκκλησιαστικής περιουσίας σε πολλά δισ. ευρώ…

     Σε περίπου 900 υπολογίζονται τα ακίνητα της Εκκλησίας στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Μεταξύ αυτών είναι το κτίριο όπου μέχρι πρότινος στεγαζόταν το υπουργείο Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως- μάλιστα πριν από λίγες ημέρες έγινε επαναληπτικός διαγωνισμός για την εκμίσθωσή του- το ξενοδοχείο «Ηλέκτρα» στο Σύνταγμα, ακίνητα στη Λίμνη Βουλιαγμένης, το πάρκινγκ δίπλα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού (Λεωφ. Αλεξάνδρας και Τσόχα). Εκτιμάται πως μόνο στην Αθήνα η Εκκλησία διαθέτει σπίτια, καταστήματα ή γραφεία σε περισσότερες από 40 περιοχές.

Οι άγιες... Α.Ε.

     Σημειώνεται ότι μετά την εκλογή Χριστόδουλου συστάθηκαν τρεις Ανώνυμες Εταιρείες….

“Τι βρήκε στο ταμείο ο κ. Ιερώνυμος. «Προίκα» 84.336.902,21 ευρώ πλεόνασμα σε χρεόγραφα και 39.890.800,16 ευρώ σε καταθέσεις προθεσμίας έλαβε από τον προκάτοχό του, μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος. Οπως προκύπτει από τον απολογισμό του 2007 που κατατέθηκε στη 12μελή Διαρκή Ιερά Σύνοδο στα τέλη Ιουνίου…η Κεντρική Οικονομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος από το 1999 ως και σήμερα έχει διαρκώς αυξανόμενα έσοδα... Ακόμη η ΕΚΥΟ, που διαχειρίζεται και μέρος της μοναστηριακής περιουσίας, διαθέτει μετοχές ύψους 203.000.000 ευρώ και 286.596,76 ευρώ…Η ΕΚΥΟ - πρώην ΟΔΕΠ - διαχειρίζεται την περιουσία της Κεντρικής Οικονομικής Διοίκησης και της

ρευστοποιημένης περιουσίας των μονών….

          Προκύπτει, λοιπόν, ο σαφής εκτροχιασμός της ορθοδοξίας του τόπου μας, από τα επαγγελλόμενά της με την επίμονη προσηλυτιστική διδασκαλία της, και η πλήρης αντίθεσή της στη δήθεν πίστη της στα λόγια του Χριστού περί χρημάτων και πλούτου.

Η καπηλεία, η εκμετάλλευση της διδασκαλίας και της ζωής του Χριστού, από την ορθοδοξία του τόπου μας, προκύπτει από τα ανωτέρω προφανέστατη.

(*) Ο κ. Χαράλαμπος Τ. Γκόλιας, είναι:

- Φυσικός του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 1959.

- Πολιτικός Μηχανικός του Ε.Μ.Πολυτεχνείου 1967.

- Διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών 2006.