 |
|
|  |  |  |  Τι άλλο θα ακούσουμε ?
Καρδιά...φορτιστής
Νέα Υόρκη
Στο μέλλον οι άνθρωποι μπορεί να ανησυχούν λιγότερο μήπως εξαντληθεί η μπαταρία του κινητού τηλεφώνου τους, του iPod ή όποιας άλλης μικρής φορητής συσκευής τους, για τον απλούστατο λόγο ότι θα προσφεύγουν στην ενέργεια του σώματός τους, ακόμα και της καρδιάς τους, για να τροφοδοτήσουν τις ηλεκτρονικές συσκευές τους.
Ένας ακόμα λόγος, λοιπόν, πέρα από την υγεία και τη μακροζωία, για να έχει κανείς γερή καρδιά!
Ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Γεωργίας των ΗΠΑ (Georgia Tech), με επικεφαλής τον δρα Ζονγκ Λιν Γουάνγκ, που παρουσίασαν τη σχετική εργασία στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρίας, σύμφωνα με τη βρετανική "Ντέιλι Μέιλ", αναπτύσσουν μια καινοτομική μέθοδο που αξιοποιεί την κίνηση του ανθρωπίνου σώματος για να παράγει ενέργεια.
Οι επιστήμονες έχουν ήδη κατασκευάσει ένα μικροσκοπικό τσιπάκι- νανογεννήτρια που χρησιμοποιεί την κίνηση για να παράγει ηλεκτρισμό. Αισιοδοξούν ότι μελλοντικά θα μπορέσουν να "χειραγωγήσουν" ακόμα και τον κτύπο της καρδιάς στο "άρμα" της παραγωγής ενέργειας, με τελικό στόχο ο άνθρωπος να μην χρειάζεται μπαταρίες για καμία από τις φορητές συσκευές του.
Οι ερευνητές χρησιμοποιούν εκατομμύρια νανοσύρματα από οξείδιο του ψευδαργύρου, τα οποία είναι 500 φορές πιο λεπτά από μια ανθρώπινη τρίχα μαλλιών και παράγουν ηλεκτρισμό από την παραμικρή κίνηση, π.χ. από την κίνηση των δακτύλων.
Σύμφωνα με τον Γουάνγκ, η νέα τεχνολογία μπορεί να έχει άπειρες εφαρμογές. "Αυτή η εξέλιξη αποτελεί ένα ορόσημο?Οι νανογεννήτριές μας προορίζονται να αλλάξουν τις ζωές μας στο μέλλον. Οι δυνατότητές τους περιορίζονται μόνο από τη φαντασία", τόνισε.
Η νέα συσκευή είναι χιλιάδες φορές πιο ισχυρή και ενεργειακά αποδοτική σε σχέση με άλλες παρόμοιες απόπειρες και, ουσιαστικά, είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια τεχνολογία έχει προοπτικές να βγει από το εργαστήριο για να αξιοποιηθεί σε πρακτικές εφαρμογές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
